- شطب (شُ طُ)
جمع واژۀ شطبه. (آنندراج) (ناظم الاطباء). جمع واژۀ شطبه، شطبه. (منتهی الارب). رجوع به شطبه شود
معنی شطب - جستجوی لغت در جدول جو
- شطب (شُ طَ)
جمع واژۀ شطبه. (از اقرب الموارد) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به شطبه شود، جمع واژۀ شطبهو شطبه. (از اقرب الموارد). رجوع به شطبه شود
- شطب (شَ طِ)
کوهی است. (منتهی الارب). کوهی است در یمن، و در آن قلعه ای به همین نام یافت شود و گفته اند: کوهی است در دیاربنی نمیر در طرف ثهلان الشجال و ذوشطبش خوانند در بین ابانین در دیار بنی اسد در نجد. (از معجم البلدان)
- شطب (شَ طَ)
نوعی چپق کوتاه دسته و کوچک سر که در عراق و هم در خاک عثمانی متداول است. سبیل. دمی. (یادداشت مؤلف)
- شطب (تَ)
پاره کردن شاخه های خرما برای حصیر بافتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بریدن کوهان را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، پاره کردن چیزی را. (از اقرب الموارد) ، برگردیدن از کسی و دور شدن از وی. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : طعنه فشطب الرمح عن مقتله، ای مال و عدل عنه. (ناظم الاطباء) ، واکردن و گستردن حریر را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، پوست باز کردن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی)
- شطب (شِ طَ)
شاخ سبز و تر خرما. (یادداشت مؤلف). این کلمه در دو بیت ذیل در بعضی نسخ بجای کلمه ’سلب’ که معنی پوست دارد آمده است اما معنی محصلی ندارد:
تا درین باغ و درین خان و درین مان منند
دارم اندر سرشان سبز کشیده شطبی (سلبی).
منوچهری.
لختی گهر سرخ در آن حقه نهاده
لختی شطب (سلب) زرد بر آن روی فتاده.
منوچهری
تا درین باغ و درین خان و درین مان منند
دارم اندر سرشان سبز کشیده شطبی (سلبی).
منوچهری.
لختی گهر سرخ در آن حقه نهاده
لختی شطب (سلب) زرد بر آن روی فتاده.
منوچهری
- شطب
بریدن، شکافتن به درازا، ستردن، زدایش زدودن داد نامه از سوی داور به بهانه نا سازگاری با دات (قانون)، خوش اندام، تازه تر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ شَطْ طَ)
لغت نامه دهخدا
ثوب مشطب،جامۀ خطدار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، رجل مشطب، مردی که بر چهره اش اثر شمشیر باشد. (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد) ، سیف مشطب، شمشیر شطبه دار. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از محیط المحیط) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). المشطب من السیوف الذی فیه طرائق، کالجداول معموله فربما کانت مرتفعه و ربما کانت منحدره. (الجماهر بیرونی ص 253). قسمی از شمشیر یمانی که شطبه یعنی جوی دارد در متن. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
(شُ بَ / شُ طَ بَ)
لغت نامه دهخدا
خط پشت شمشیر (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). راه بر روی شمشیر. (مهذب الاسماء). جوی شمشیر. راه شمشیر. (یادداشت مؤلف) ، پاره ای از کوهان به درازابریده. ج، شطوب و شطب. (ناظم الاطباء)
بیشروی، بیداد ستمگری، فزونخواهی تجاوز کردن از حد و مرتبه خود دور شدن از حد و مرتبه خویش دور شدن از حق واندازه، جور کردن ستم کردن، دوری کردن از حق، ستم ظلم، زیادن
آشامیدن نوشیدن آشامندگان می می آشامان، بهره آب، آبشخور پارچه ای از کتان بسیار نازک و گران بها که در قدیم از آن پیراهن و دستار می کردند و کشور مصر به ساختن آن مشهور بود. آشامیدن نوشیدن، حلاوت طاعت و لذت کرامت و راحت انس
مقلوب شحط دور افتادن از راستی گمراهی ژاژ خایی ژاژ درایی کلمه ای که بدان بزغاله یکساله را رانند و زجر کنند، بیان امور و رموز و عباراتی که وصف حال و شدت وجد را کند. ظاهرا از آن بوی خودپسندی و ادعا و خلاف شرع استشمام شود
راهراه خط دار: سیف مشطب ثوب مشطب یا سیف (شمشیر) مشطب. شمشیر خط دار: و دیگر نوع (شمشیر) مشطب و این مشطب چهارگونه بود با چهار جو: یکی آنک نشان جویها ژرف نبودو گوهر وی مانند پایهای موچه بود زبانه زنان و دیگر آنک نشانهای جوع ژرف باشد و گوهر او گرانمایه چون مروارید آنرا لولو خوانند و سدیگر چنانک جوی چهار سوی بود و گوهر آن زمان نمایدکه کژداری و چهارم آنک ساده باشد و اندک مایه اثر جو دارد و درازی او سه بدست و چهار انگشت پهنا دارد و گوهر وی بسیاهی زند آن را بوستانی خوانند
