معنی شرطیه در لغت نامه دهخدا

یا شرطیه. تأنیث شرطی. فرگروی. (ناظم الاطباء).، - جملۀ شرطیه. (اصطلاح نحو). رجوع به شرط شود.، - شرطیۀ متصله، فرگروی پیوسته. (از ناظم الاطباء).، - شرطیۀ منفصله، فرگروی واگشته. (ناظم الاطباء).، - قضیۀ شرطیه. (اصطلاح منطق). رجوع به قضیه و شرط شود.، - قضیۀ شرطیۀ متصله. رجوع به قضیۀ متصله شود.، - قضیۀ شرطیۀ منفصله. رجوع به قضیه و شرط شود

معنی شرطیه در فرهنگ لغت هوشیار

سامه دار زبانزد کرویز (منطق) مونث شرطی، قضیه ایست که حکم در آن معلق بر شرطی باشد مثلا اگر آفتاب بتابد روز است. مقابل قضیه حملیه. یا شرطیه متصله. قضیه ایست که حکم در آن بر اتصال حصول نسبت امری باشد بر فرض وقوع امری دیگر مثلا اگر آفتاب بر آید روز روشن باشد، در مقابل شرطیه منفصله که حکوم حکم منوط بعدم حصول امر است مانند این عدد یا زوج است یا فرد که زوج بودن معلق بر فرد بودن است و بلعکس

معنی شرطیه - جستجوی لغت در جدول جو

شرطیه

لغت نامه دهخدا

شرطیه

فرهنگ لغت هوشیار

شریطه

شرط، پیمان، در علوم ادبی عبارتی که شاعر همراه دعا یا نفرین در پایان قصیده می آورد، پایان کار

فرهنگ فارسی عمید

شرطین

(شَ رَ طَ)

منزل اول از منازل قمر است و از کواکب برج حمل باشد. (از جهان دانش). رقیب غفر است. (یادداشت مؤلف). نخستین از منازل قمر. (التفهیم). منزل اول از منازل قمر و آن از اول حمل است تا دوازده درجه و پنجاه و یک دقیقه و بیست و پنج ثانیه و علمای احکام آن را منزل ناری مرکب از سعد و نحس گفته اند. اولین از منازل قمر و از رباط اول است. (یادداشت مؤلف). تثنیۀ شرط، یعنی علامت و دوستاره است در اول حمل و آن منزل اولین است از منازل قمر. از منتخب. و در شرح قران السعدین نوشته که شرطین دو ستاره که بجای هر دو شاخ برج حمل واقع شده اند و آن تثنیۀ شرط است به ضم اول که بمعنی هر چیز باشد. (از غیاث اللغات) (آنندراج). رجوع به شرطان شود

لغت نامه دهخدا

شرعیه

(شَ عی یَ)

شرعیه. مؤنث شرعی. منسوب به شرع. ج، شرعیات: احکام شرعیه. (یادداشت مؤلف). رجوع به شرع و شرعی شود.
- دعاوی شرعیه، ادعاها و اختلافات شرعی: دستور آن بود که قاضی اصفهان بغیر از جمعه در خانه خود به تشخیص دعاوی شرعیۀ مردم... می رسید. (تذکرهالملوک ص 3)

لغت نامه دهخدا

شمطیه

(شَ طی یَ)

شمطیه. صنفی از فرقۀ امامیه از مذهب شیعه، منسوب به یحیی بن اشمط. (مفاتیح)

لغت نامه دهخدا

قرطیه

(قَ / قُ طی یَ)

نوعی از شتران. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

پرطیه

(پَ طَ یَ)

نام شهر و ولایتی. (شعوری ج 1 ص 249). شاید مراد پارت است