- شحشح (شُ شُ)
خر سبک. (منتهی الارب) (از قاموس). خر سبک و چالاک. (ناظم الاطباء)
معنی شحشح - جستجوی لغت در جدول جو
- شحشح (شَ شَ)
حریص. (منتهی الارب). شحیح. (از اقرب الموارد) ، بخیل، بیابان فراخ. (منتهی الارب). فلات واسع و دور که در آن گیاهی نباشد: فلاه شحشح، بیابان بی آب و علف. (از اقرب الموارد) ، پیوستگی و دوام کننده برکاری و صادر آن. (منتهی الارب). مواظبت کننده بر شی ٔ و برای مذکر و مؤنث یکسان است. (از اقرب الموارد) ، بدخوی، خطیب. بلیغ. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، دلاور. (منتهی الارب). شجاع. (از اقرب الموارد) ، مرد بسیاررشک. (منتهی الارب). غیور. (از اقرب الموارد) ، زاغ بسیاربانگ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، زمین که بی باران بسیار روان نگردد. (منتهی الارب). زمینی که سیل در آن جاری نشود مگر با باران بسیار. (از اقرب الموارد) ، و آن که بی باران بسیار روان گردد از لغات اضداد است. (منتهی الارب) ، خر سبک. (منتهی الارب). شحشح از خر، سبک آن را میگویند. (قاموس). خر سبک و چالاک. (ناظم الاطباء) ، سنگخوار سریع و شتاب. (منتهی الارب). قطاه سریع. (از اقرب الموارد). سنگخوار و آن پرنده ای است شتابنده. (شرح قاموس) ، دراز از هر چیزی. (منتهی الارب). دراز. (از اقرب الموارد). شحشحان
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شَ شَ حَ)
لغت نامه دهخدا
بانگ صرد. (از اقرب الموارد). بانگ ورکاک. (منتهی الارب). بانگ شیرگنجشک که مرغی است و بعضی مردارخوار را گویند که کرکس باشد. (از منتهی الارب)
(تَ ثُ)
لغت نامه دهخدا
پرهیز، بشتاب پریدن مرغ. بشتاب پریدگی قطاه و مانند آن. (منتهی الارب). طیران تند قطاه. پرش سریع سنگخوار، برگردانیدن شتر بانگ را. (منتهی الارب)
(مُ شَ شَ)
لغت نامه دهخدا
مرد کم خیر. (منتهی الارب) (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد). مرد کم خیر و ناکس و بی قدر. (ناظم الاطباء)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
حریص. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، بخیل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ج، شحاح، اءشحّه، اشحّاء. (اقرب الموارد) :
چون امیرش دید گفتش کای وقیح
گویمت چیزی منه نامم شحیح.
مولوی.
- شحیح بحیح، از اتباع است. سخت حریص. سخت بخیل. (یادداشت مؤلف)
چون امیرش دید گفتش کای وقیح
گویمت چیزی منه نامم شحیح.
مولوی.
- شحیح بحیح، از اتباع است. سخت حریص. سخت بخیل. (یادداشت مؤلف)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
شحیح. (از اقرب الموارد). بخیل، حریص، دراز، دوام کننده بر چیزی. (منتهی الارب). مواظب و جدی بر چیزی. (از اقرب الموارد) ، غیور. (منتهی الارب) ، امراءه شحشاح، زن قوی که در قوت و توانایی به مردان ماند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
زفت. آزمند. (منتهی الارب). بخیل. حریص. (اقرب الموارد). آزمند. آزور.
- ارض شحاح، زمین که بی باران بسیار روان نگردد. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد).
- ، زمین نرم. (مهذب الاسماء).
- ابل شحاح، شتران کم شیر. (منتهی الارب).
- زند شحاح، آتش زنه که آتش ندهد. (منتهی الارب).
- ماء شحاح، آب اندک که زمین نپوشد. (منتهی الارب)
- ارض شحاح، زمین که بی باران بسیار روان نگردد. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد).
- ، زمین نرم. (مهذب الاسماء).
- ابل شحاح، شتران کم شیر. (منتهی الارب).
- زند شحاح، آتش زنه که آتش ندهد. (منتهی الارب).
- ماء شحاح، آب اندک که زمین نپوشد. (منتهی الارب)
(شَ شَ)
لغت نامه دهخدا
شحیح. (از اقرب الموارد). زفت. (منتهی الارب) ، حریص. (منتهی الارب) ، دراز از هر چیزی. شحشح، مرد بسیاررشک. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
