- شجن
حزن، اندوه، شاخه های درهم پیچیدۀ درخت، شاخه و شعبه از هر چیز
معنی شجن - جستجوی لغت در جدول جو
- شجن (تَنْ)
اندوهگین شدن. (منتهی الارب) (المصادر زوزنی) (از اقرب الموارد). شجون. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به شجون شود
- شجن (تَنْ یَ)
بازداشتن حاجت کسی را از کاری. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، اندوهگین کردن کسی را از کاری. (منتهی الارب). اندوهگین کردن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی) (از اقرب الموارد). شجون. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به شجون شود
- شجن (شَ)
راه وادی یا راه در اعلای وادی. (منتهی الارب). ج، شجون
- شجن (شُ / شِ)
جمع واژۀ شجنه. (از ذیل اقرب الموارد). رجوع به شجنه شود
- شجن
اندوه، حزن
- شجن ((شَ جَ))
اندوه، شاخه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ)
لغت نامه دهخدا
به یاد آوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، بهم درشدن درخت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بهم درآمدن و در یکدیگر شدن شاخه های درخت. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، غمگین شدن بر کسی. (از متن اللغه). اندوهگین شدن. (از المنجد) ، تحرک. (متن اللغه) (المنجد)
(شَ نَ)
لغت نامه دهخدا
شاخ از هر چیزی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). شجنه. (منتهی الارب). شجنه. (منتهی الارب) ، بیخهای درخت درهم پیچیده. (از اقرب الموارد)
(شِ نَ)
لغت نامه دهخدا
ابن عطاردبن عوف بن کعب بن زید منات است. (منتهی الارب). بطنی است منسوب به شجنه بن عطاردبن عوف بن کعب و از جمله بلاد ایشان، الحجزاء است. (از معجم قبایل العرب ج 2)
(شِ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن حسن بن علی بن احمد بن ناصر بن عبدالله بن علی بن احمد بن اسماعیل شجنی ذماری، مورخ، ادیب و شاعر است و در سال 1200 هجری قمری یا بعد از این سال بدنیا آمد و در سال 1286 هجری قمری درگذشت. الاقتصار فی التراجم از اوست. (از معجم المؤلفین ج 9 ص 201)
کار و حال، خوی طبیعی، امر بزرگ و مهم، سپاوه داب، فراخور فربر، پایگاه کار حال، امر بزرگ امر مهم جمع شئون (شوء ون)، جمع الجمع شئونات. در شئامت. در حق درباره
