- شبیم (شَ)
گریختن باشد (؟) (برهان). گریز (؟) (فرهنگ جهانگیری) :
چون بپیچد چو مارنیزۀ او
جان دشمن کند گریغشبیم.
عنصری
چون بپیچد چو مارنیزۀ او
جان دشمن کند گریغشبیم.
عنصری
معنی شبیم - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
گیاهی خودرو با ساقه های راست و بلند و شیره ای سمی که در طب قدیم مصرف دارویی داشته، گاوکشک
رطوبتی که شب روی گیاه ها یا چیزهای دیگر تولید می شود، قطره ای شبیه دانۀ باران که شب در روی برگ گل یا گیاه می نشیند، بشم، بژم، بشک، اپشک، افشک، افشنگ
(اِ مِ)
لغت نامه دهخدا
شبام در دهان بزغاله کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (ازاقرب الموارد) (از المنجد). و رجوع به شبام شود
(شَ)
لغت نامه دهخدا
اصفهانی. میرزامحمد حسین فرزند میرزاعبدالکریم. از گویندگان قرن دوازده هجری بود و اجدادش از شیراز به اصفهان آمدند. وی خط شکسته نیکو می نوشت و چندی از طرف نادرشاه به منصب قضای لشکرمنصوب گشت و پس از آن کلانتر اصفهان شد و هم در آن سال (1159) به حکم نادرشاه کشته شد. از اشعار اوست:
ز سوز عشق تو آنرا که نیم جانی هست
چو شمع تا نفس آخرش زبانی هست.
(از آتشکدۀ آذر و فرهنگ سخنوران)
حلی حلبی نحوی، علی بن حسن. متوفای سال 601 هجری قمری او راست: 1- انیس الجلیس فی التجنیس. 2-حماسه. (یادداشت مؤلف). و رجوع به علی شمیم شود
ز سوز عشق تو آنرا که نیم جانی هست
چو شمع تا نفس آخرش زبانی هست.
(از آتشکدۀ آذر و فرهنگ سخنوران)
حلی حلبی نحوی، علی بن حسن. متوفای سال 601 هجری قمری او راست: 1- انیس الجلیس فی التجنیس. 2-حماسه. (یادداشت مؤلف). و رجوع به علی شمیم شود
(شَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان لاشار بخش بمپور شهرستان ایرانشهر. سکنۀ آن 800 تن. آب آن از رودخانه. محصول عمده آنجا غلات، برنج، خرما و لبنیات است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
دهانه. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج).
- شکیم القدر، گوشۀ دیگ. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب) (مهذب الاسماء).
، جمع واژۀ شکیمه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به شکیمه شود
- شکیم القدر، گوشۀ دیگ. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب) (مهذب الاسماء).
، جمع واژۀ شکیمه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به شکیمه شود
(اُبَیْ یِ)
لغت نامه دهخدا
یکی از دو شعب به نخلستان یمانیه. و شعب دیگر را ابام گویند و میان این دو شعب کوهی است. و در منتهی الارب نام دوم را ابیمه آورده است
(تَ رُ)
لغت نامه دهخدا
شم. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). بوییدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (صراح اللغه) (غیاث) (المصادر زوزنی). انبوییدن. (دهار) (تاج المصادر بیهقی). رجوع به شم شود
پارسی تازی شده شبرم گاوکشک از گیاهان، زفت ژکور (بخیل) نام فارسی گونه ای فرفیون گاو کشک
((شَ نَ))
فرهنگ فارسی معین
قطره ای شبیه دانه باران که شب روی برگ گل و گیاه می نشیند. بشم، بژم، بشک، اپشک، افشک، افشنگ و ژاله نیز گفته اند
