معنی شبلاق - جستجوی لغت در جدول جو

زنبیل گدایان و مسکینان و سائلان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- شلاق درآوردن، گدایی کردن وسؤال نمودن. (ناظم الاطباء).
- ، سخت رویی کردن در سؤال، خریطۀ کوچک. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شبلاد

نام قریه ای است به اندلس. (از معجم البلدان)
قریه ای به اندلس (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

شبلان

(شِ)

منسوب به شبل با الف و نون نسبت

لغت نامه دهخدا

شپلاق

(شَ پَ)

شاپلاق. شپلق. شاپلاق. طپانچه و سیلی زدن بر روی و بیخ گوش. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

طبلاق

(طُ)

اسم ترکی سعد است. (تحفۀ حکیم مؤمن). همین نام در فهرست مخزن الادویه بصورت ’طبلاف’ آمده است

لغت نامه دهخدا

ابلاق

(سَ)

پیسه شدن، آماسیدن، زشت نمودن کار بر کسی

لغت نامه دهخدا

بلاق

(بُ)

بولاق. بلاغ. چشمۀ آب، از لغات ترکی است. (از غیاث اللغات) (از آنندراج). در اسامی امکنه ترکیب شود مانند ساوجبلاق. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به بلاغ شود.

لغت نامه دهخدا

شبراق

پاره پاره چون جامه کهنه و پوسیده کفتگی جاکه، پنام که به گردن اسپ آویزند

فرهنگ لغت هوشیار