معنی شبانروز در لغت نامه دهخدا

شباروز. روزان و شبان. الاّیام بلیالیها. (التفهیم مقدمه ص قسط). شب و روز. مدت 24 ساعت. شبانه روز. (فرهنگ فارسی معین) :، شبانروز مادر ز می خفته بود، ز می خفته و دل ز هش رفته بود.، فردوسی.، بدی ده شبانروز بر پشت زین، کشیده به بدخواه بر تیغ کین.، فردوسی.، مسلمانان که آغاز شبانروز از فروشدن آفتاب همی گیرند. (التفهیم ص 69 چ همائی).، به یک شبانروز از پای قلعۀ سربل، برود راهت شد تازیان به یک هنجار.، فرخی.، به خبر دادن نوروز نگارین سوی میر، سیصدوشصت شبانروز همی تاخت براه.، فرخی.، از بند شبانروزی بیرون نهلدشان، تا خون برود از تنشان پاک به یکبار.، منوچهری.، هفت شبانروز بود به درد فرزند محمد مشغول بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 489).، یک شبانروز اندر آن خانه، گاه چامه سرود گه چانه.، (از لغت فرس اسدی).، بر لفظ زمانه هر شبانروزی، بسیار شنیده مر کلامش را.، ناصرخسرو.، بر در تسعین کنند جنگ شبانروز، در گه عشرین زجنگ هر دو معافست.، خاقانی.، در سفرش مونس و یار آمده، چند شبانروز بکار آمده.، نظامی.، شبانروزی به ترک خواب گفتند، به مرواریدها یاقوت سفتند.، نظامی.، شبانروزی دگر خفتند مدهوش، بنفشه در بر و نسرین در آغوش.، نظامی.، بودند بر او چو دایه دلسوز، تا رفت بر این یکی شبانروز.، نظامی.، اسبی دارم که نعره واری، طی می نکند به یک شبانروز.، نزاری.، روز خوابش گریبان گرفت و در آب انداخت بعد شبانروزی دگر بر کنار افتاد. (گلستان سعدی)

معنی شبانروز در فرهنگ لغت هوشیار

شب و روز مدت بیست و چهار ساعت

معنی شبانروز - جستجوی لغت در جدول جو

شبانروز

لغت نامه دهخدا

شبانروز

فرهنگ لغت هوشیار

شادروز

(دخترانه)

نیکروز، خوشبخت

فرهنگ نامهای ایرانی

شب افروز

(دخترانه)

ماه، زیباروی، درخشنده

فرهنگ نامهای ایرانی

شاهروز

(پسرانه)

نام پسر شاه بهرام پادشاه کشمیر

فرهنگ نامهای ایرانی

شب افروز

ویژگی هر چیزی که در شب درخشندگی و روشنایی داشته باشد، ماه،
کرم شب تاب، حشره ای باریک و زرد رنگ از خانوادۀ سوسک که مادۀ آن از زیر شکم خود نور می تاباند، شب فروز، یراعه، ولدالزّنا، کمیچه، آتشک، آتشیزه، کرم شب افروز، شب چراغک، چراغینه، کاونه، چراغک، شب تاب

ویژگی هر چیزی که در شب درخشندگی و روشنایی داشته باشد، ماه،
کِرمِ شَب تاب، حشره ای باریک و زرد رنگ از خانوادۀ سوسک که مادۀ آن از زیر شکم خود نور می تاباند، شَب فُروز، یَراعِه، وَلَدُالزِّنا، کَمیچِه، آتَشَک، آتَشیزِه، کِرمِ شَب اَفروز، شَب چِراغَک، چِراغینِه، کاوُنِه، چِراغَک، شَب تاب

فرهنگ فارسی عمید

شبان روز

شبانه روز، تمام ۲۴ ساعت، شب وروز

فرهنگ فارسی عمید

شباروز

شبانه روز، تمام ۲۴ ساعت، شب وروز

فرهنگ فارسی عمید

شادروز

نیک روز، خوشبخت

فرهنگ فارسی عمید

شبانه روز

تمام ۲۴ ساعت، شب وروز

فرهنگ فارسی عمید

شب فروز

ویژگی هر چیزی که در شب درخشندگی و روشنایی داشته باشد، ماه،
کرم شب تاب، حشره ای باریک و زرد رنگ از خانوادۀ سوسک که مادۀ آن از زیر شکم خود نور می تاباند، شب افروز، یراعه، ولدالزّنا، کمیچه، آتشک، آتشیزه، کرم شب افروز، شب چراغک، چراغینه، کاونه، چراغک، شب تاب

ویژگی هر چیزی که در شب درخشندگی و روشنایی داشته باشد، ماه،
کِرمِ شَب تاب، حشره ای باریک و زرد رنگ از خانوادۀ سوسک که مادۀ آن از زیر شکم خود نور می تاباند، شَب اَفروز، یَراعِه، وَلَدُالزِّنا، کَمیچِه، آتَشَک، آتَشیزِه، کِرمِ شَب اَفروز، شَب چِراغَک، چِراغینِه، کاوُنِه، چِراغَک، شَب تاب

فرهنگ فارسی عمید

شباروزی

(شَ)

شبانه روزی. شبانروزی. بمجاز، همیشه. دائماً. پیوسته: رنود و اوباش بسیار بر خود جمعکرد بقصد خلیفه و شباروزی ملازم می بودند. (رشیدی)

لغت نامه دهخدا

شبانور

(شَ وَ)

شب پره را گویند و آن را مرغ عیسی خوانند. (برهان قاطع). مرغ شب پره که در شب پیدا شود. (فرهنگ رشیدی). مرغ عیسی. (آنندراج). شب پره. (فرهنگ جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

شبانروزی

(شَ)

شبانه روزی. دائم. همیشگی. و رجوع به شبانروز شود:
ابر نوروزی و باران شبانروزی
نه عجب باشد اگر سبزه دمد ز آهن.
فرخی.
وزبند شبانروزی بیرون نکندشان
تا خون برود از تنشان پاک به یک بار.
منوچهری.
یمین تو به سخاوت چو ابر نوروز است
چنانکه باشد باران او شبانروزی.
سوزنی.
بخسبد شبانروزی از بیخودی
که خواب است بنیاد نابخردی.
نظامی.
ندانم نوحۀ قمری به طرف جویباران چیست
مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی.
حافظ

لغت نامه دهخدا

شادروز

نیکروز، خوشبخت، کسی که روزش شاد است:
یکی نامجوی و دگر شادروز
مرا بخت بر گنبد افشاند گوز،
فردوسی

لغت نامه دهخدا

بادروز

بادروزه، روزگذار از طعام:
کسی را نبد بادروز نبرد
همی اسب جنگی بکشت و بخورد،
فردوسی،
رجوع به بادروزه، و شعوری ج 1 ورق 164 شود، شراب لعلی، (برهان) (ناظم الاطباء)، سرخ باد، (شرفنامۀ منیری)، شراب سرخ، (فرهنگ سروری)، صفرا، (برهان) (ناظم الاطباء)، سرخ باده و صفرا که بهندش پت گویند، (شرفنامۀ منیری) (فرهنگ سروری)

لغت نامه دهخدا

شب فروز

(اَ تَ)

شب افروز. که شب فروزان شود:
یکی گفتش ای کرمک شب فروز
چه باشد که پیدا نیایی به روز.
سعدی.
رجوع به شب افروز شود

لغت نامه دهخدا