معنی شاعرباره - جستجوی لغت در جدول جو

شاعرباره(عِ رَ / رِ)

لغت نامه دهخدا

شاعرانه

مربوط به شاعران، به سبک شاعران، به روش شاعران، همچون شاعران

فرهنگ فارسی عمید

شعرباره

(شِ با رَ / رِ)

شعردوست. بسیار عاشق شعر. (یادداشت مؤلف) :
رفیقی داشتم عالی ستاره
دلی چون آفتاب و شعرباره.
عطار

لغت نامه دهخدا

شکرباره

(شُ با رَ / رِ)

شکردوست. که شکر و سپاس نعمت پیشه دارد. اهل شکر. (از یادداشت مؤلف) :
شکر نعمت خوشتر از نعمت بود
شکرباره کی سوی نقمت رود.
مولوی

لغت نامه دهخدا

شاعرانه

(عِ نَ / نِ)

بطرز و شیوۀ شاعران. و همانند و بگونۀ شاعران. لطیف و احساسی.
- شاعرانه سخن گفتن، با سجع و قافیه سخن گفتن. (ناظم الاطباء). لطیف و احساسی سخن گفتن. به نازکی سخن راندن

لغت نامه دهخدا

شاکرباه

(کِ)

کسی که اسبهای چند برای کارهای عمومی و کرایه دادن نگاه دارد. (ناظم الاطباء) (اشتنگاس) (شعوری ج 2 ص 134) ، خدمت بقاضی و مفتی. (ناظم الاطباء) (اشتنگاس) (شعوری ج 2 ص 134). اما این لغت در مأخذ دیگر دیده نشد

لغت نامه دهخدا

شکرباره

(شَ کَ با رَ / رِ)

شکربوزه. شکربوره. نوعی نان شکرین. (یادداشت مؤلف) :
نیابی ز من به جگرخواره ای
جگرخواره ای نه شکرباره ای.
نظامی.
و رجوع به شکربوره و شکربوزه شود

لغت نامه دهخدا