معنی شاذکونه - جستجوی لغت در جدول جو

شاذکونه

لغت نامه دهخدا

شادگونه

تکیه گاه، پشتی، نهالی، تشک، جبه، بالاپوش، زن بازیگر و مطربه

فرهنگ فارسی عمید

اشکونه

(اُ نَ)

یااکشونیه. نام شهری به پرتقال. (نخبهالدهر دمشقی)

لغت نامه دهخدا

شکونه

(شُ نَ / نِ)

سرنگون. سرنگون شده. زیر و زبر کرده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شاذکه

(ذِ کَ)

این کلمه برای زوائد نباتی (پیچک گیاه، ریشه های چنگکی، زائدۀ برگ، پرز گیاه و غیره) بکار میرود. (دزی ج 1 ص 715) ، به ضمائم و زوائد گوناگون اندامهای مولدۀ برخی از قارچها (قارچ مو) اطلاق میشود. (دزی ج 1 ص 715)

لغت نامه دهخدا

شاذنه

(ذَ نَ / نِ)

سنگ طلائی رنگ مایل بسیاه و زود شکن است. انواع آن عدسی و گاورسی است. آن را از طورسینا می آورند و در ترکیب برخی از ادویه به کار می رود. (فرهنگ شعوری). و رجوع به شادنج و حجرالدم شود

لغت نامه دهخدا

شامونه

(نَ / نِ)

ده یک من و نیمی. عشرمن و نیمی. (یادداشت مؤلف). عشر یک من و نیم

لغت نامه دهخدا

شاصونه

(نَ)

ظرفی است سفالین یا از شیشه. (منتهی الارب). ج، شواصن. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شاذکان

(ذَ)

نام رودی است: آب شاذکان از کوه بازرنگ بر میخیزد و بر ولایت کهرکان و دشت رستاق گذشته بدریا میریزد. آبی بزرگ است گذر اسپ بآسان ندهد. طولش نه فرسنگ باشد. (نزهه القلوب، مقالۀ سوم ص 225)

لغت نامه دهخدا

شادکوه

یاقوت ذیل شاذ کوه موضعی در گرگان شمرده، (معجم البلدان)، و رابینو به نقل از یاقوت آن را محلی نزدیک گرگان معرفی کرده است، (سفرنامۀ مازندران و استراباد، ترجمه وحید مازندرانی ص 176)

لغت نامه دهخدا

ساکونه

(نَ / نِ)

اسم هندی ساج است. (فهرست مخزن الادویه). و اهل هند (ساج را) ساکونه نامند. (تحفۀ حکیم مؤمن). رجوع به ساج شود

لغت نامه دهخدا

اخکونه

(اَ نَ / نِ)

صاحب فرهنگ شعوری به این صورت معنی اخکوچه داده و شعری مجعول یا مغلوط از عزالدین شیروانی شاهد آورده است. والله اعلم

لغت نامه دهخدا

اسکونه

کوهی است:
وز آنجا بکوهی نهادند روی
جزیری که اسکونه بد نام اوی.
(گرشاسب نامه)

لغت نامه دهخدا

شذونه

(شَ نَ)

شهری است به اندلس از آن شهر است ابوعبدالله بن حاجه نحوی. (منتهی الارب). شهری است در اندلس نواحی آن چسبیده به نواحی موزور است و منحرف شده بسوی غرب و مایل است به قبله. (از معجم البلدان)
شهری است و نواحی آن متصل به نواحی موزور است و آن منحرف از موزور باشد به غرب، مائل به قبله. (معجم البلدان).

لغت نامه دهخدا

شادکونه

(نَ / نِ)

معرب شادگونه. تشک. نهالی. (دزی ج 1 ص 715). رجوع به شادگونه شود

لغت نامه دهخدا

شاذ کونی

(ذَ)

سلیمان بن داود الشاذکونی. حامد بن محمود بن عیسی ابومحمد الثقفی از وی روایت کرده است. (اخبار اصفهان ج 1 ص 293). و رجوع به شادکونی ابوایوب سلیمان بن داود بن بشر بن زیاد البصری شود

لغت نامه دهخدا

شاذکوهی

منسوب است به شاذ کوه که بگمان من ناحیه ای است در جرجان، (انساب سمعانی)، رجوع به شادکونی شود

لغت نامه دهخدا

شادکونی

(نی / نی ی)

منسوب به شادکونه (معرب شادگونه). رجوع به شادگونه شود

لغت نامه دهخدا

شادکونی

شاذکونی، ابوبکر بن مردویه الحافظ الاصبهانی الشاذکونی، و او را از این جهت شاذ کونی می گفتند که پدرش در یمن شاد گونه (مضربه) های بزرگ می فروخت، (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

شادکونی

سلیمان بن داود بن بشربن زیاد المنقری، مکنی به ابوایوب معروف به شادکونی، وی از مردم بصره و از حفّاظ حدیث بود، در بغداد با ائمه و حفاظ همنشینی داشت، سپس به اصفهان رفت و در آنجا سکونت گزید و به نشر حدیث پرداخت، از عبدالواحد بن زیاد و حمادبن زید حدیث کرد، ابوقلابه الرقاشی و ابومسلم الکجی و دیگران از او روایت کرده اند، گویند شراب می نوشید و حدیث وضع میکرد، بخاری از وی یاد کرده و او را از هر ضعیفی ضعیف تر شمرده و بعضی او را ثقه شمرده اند، در جمادی الاولی سال 234 در بصره وبعضی گویند در اصفهان درگذشت، ابوبکر بن مردویه الحافظ وفات او را به سال 236 درشهر اصفهان ذکر نموده است، (از انساب سمعانی و لباب الانساب ذیل شاذ کونی)

لغت نامه دهخدا

باشکونه

(نَ / نِ)

وارونه. رجوع به باشگونه شود، لقب نیک و بد. (ناظم الاطباء) ، منت. تکبر. (ناظم الاطباء). فخر. مباهات. (آنندراج) ، لطف. مهربانی. (آنندراج) ، لاف. (ناظم الاطباء). و رجوع به بارنامه و بازنامه و باژنامه شود

لغت نامه دهخدا

شاذکونی

(ذَ)

حافظ، مکنی به ابوالایوب... و این نسبت به شاذکونه است از آن جهت که پدرش جامه های شاذکونه میفروخت. (منتهی الارب). و رجوع به شاذکونه و شاذکونی ابوبکر بن مردویه الحافظ الاصبهانی الشادکونی شود

لغت نامه دهخدا

شاذکونی

(ذَ)

نسبت است به شاذکونه. شادگونه فروش. رجوع به شادکونی شود

لغت نامه دهخدا

شادگونه

نهالی توشک که بر بالای آن خوابند، بالا پوش جبه، تکیه گاه، زن بازیگر مطربه

فرهنگ لغت هوشیار

کاکونه

گیاهی است از تیره بادنجانیان که گیاهی علفی است و ارتفاعش بین 30 تا 60 سانتیمتر است و بحالت خود رو در اراضی آهکی مزارع موستانهای غالب نقاط اروپا و موستانهای غالب نقاط اروپا و آسیا (از جمله ایران) و آمریکا میروید. ساقه اش راست و زاویه دار برنگ مایل بقرمز و برگها یش متناوب باد مبرگ دراز و بیضوی و نوک تیز و نا منظم و سبز تیره است. گلهایش که در ظرف ماههای خرداد و شهریور ظاهر میشوند معمو منفرد و دارای دمگل کوتاه و خمیده است. قسمتهای مختلف گل آن 5 تایی و تخمدانش بیضوء و بی کرک و دو خانه میباشد. میوه آن سته و مایل بقرمز ببزرگی یک گیس و پوشیده از پرده ایست که از بهم پیوستن کاسبرگها حاصل میشود (نام عروسک در پرده که باین گیاه داده اند بهمین مناسبت است)، درون میوه دانه های کوچک و مسطح و مایل بسفید جای دارد. قسمت مهم مورد استفاده این گیاه میوه آن است ولی گیاه شامل اسید هایی نظیر اسید آسکوربیک اسید سیتریک و قند است. در برگهای آن ماده تلخی بنام فیزالین موجود است و از کاسبرگها یش ماده ای بنام فیزالین بدست آورده اند. میوه کاکنج مدروملین است. برگها و ساقه و کاسه گل آن در ردیف مقوی های تلخ و تصفیه کننده خون ذکر شده است. در اکثر نواحی ایران (اطراف تهران و تجریش و اصفهان و آذربایجان و خراسان) میروید الکاکنج کرز القدس کاکنه عروسک پس پرده عروسک پشت پرده عروس پس پرده عروس در پرده کچومن اوسفد نون خمری مرجا اسفیدولیون جوز المرج حب اللهو راجپوتکه هلیله کایم بن پوتکه فناری کرایس الیهود آلبالو زمستانی پاپل اسفوندو لیون حب النوم اسفیدیلیون

فرهنگ لغت هوشیار

شادگونه

((نِ))

پشتی، تکیه گاه، بالاپوش، جبه، تشک

فرهنگ فارسی معین

شاهکوه

کوهی در ارتفاعات جنوبی گرگان به ارتفاع، ۱۶ متر

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی شاذکونه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما