معنی سیلا - جستجوی لغت در جدول جو

سیلا

لغت نامه دهخدا

آیلا

(دخترانه)

هاله ماه، هاله دور ماه

فرهنگ نامهای ایرانی

شیلا

(دخترانه)

از نامهای متداول هندی

فرهنگ نامهای ایرانی

ایلا

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از فرماندهان سپاه افراسیاب تورانی

فرهنگ نامهای ایرانی

نیلا

(دخترانه)

نیل (سنسکریت) + ا (فارسی) به رنگ نیل، نیلی

فرهنگ نامهای ایرانی

لیلا

(دخترانه)

شبانه، لیلی

فرهنگ نامهای ایرانی

ژیلا

(دخترانه)

ژاله تگرگ

فرهنگ نامهای ایرانی

سهیلا

(دخترانه)

نرم و ملایم

فرهنگ نامهای ایرانی

سیتا

(دخترانه)

جهان، گیتی

فرهنگ نامهای ایرانی

سیکا

(پسرانه)

در گویش مازندران اردک

فرهنگ نامهای ایرانی

سیما

(دخترانه)

صورت، رخ، چهره، صورت

فرهنگ نامهای ایرانی

سینا

(پسرانه)

مرد دانشمند، سوراخ کننده، نام پدر شیخ ابوعلی سینا، صفت مشبه از سنبیدن، نام شبه جزیره ای کوهستانی در شمال شرقی مصر که حضرت موسی (ع) به پیامبری برگزیده شد و الواح دهگانه را خداوند به او نازل کرد، نام جد ابن سینا پزشک ودانشمند نامدار ایرانی

فرهنگ نامهای ایرانی

کسیلا

پوست یا ساقۀ گیاهی شبیه روناس به رنگ سرخ تیره

فرهنگ فارسی عمید

سیلان

روان شدن آب، جاری شدن آب، خون یا مایع دیگر

فرهنگ فارسی عمید

سیلاب

آب فراوان که بر روی زمین جاری شود، جریان سریع آب، سیل، برای مثال ببند ای پسر دجله در آب کاست / که سودی ندارد چو سیلاب خاست (سعدی۱ - ۹۸)

فرهنگ فارسی عمید

سیلاف

دنبالۀ شمشیر و کارد ومانند آن، (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گسیلا

(شَ)

بار گیاهی سمی که کچوله نیز گویند و به تازی آذاراقی. (ناظم الاطباء). در انجمن آرا به معنی نام دارویی غیرسلیخه و دافع درد دندان آمده است
خم شدگی. دوتاشدگی. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سیلان

تیره ای از طایفۀ کیومرسی ایل چهارلنگ بختیاری. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 76)

لغت نامه دهخدا

سیلان

شیره ای را گویند که از خرمای رسیده بچکد، (برهان) (ناظم الاطباء) (جهانگیری) (الفاظ الادویه) :
ارده وبخرک و سیلان چو یک اشکم بخوری
بر دلت کشف شود چند هزاران اسرار،
بسحاق اطعمه،
، نوعی از دوشاب، (برهان) (فرهنگ رشیدی)، نام نوعی از یاقوت، (فهرست مخزن الادویه) (الجماهر ص 43)

لغت نامه دهخدا

سیلان

(سَ)

نام ولایتی است که دارچینی خوب از آنجا آورند. (برهان). جزیره ای است که از کوهش یاقوت بهتر حاصل میشود و آن بطرف جنوب هند است. (غیاث اللغات). سراندیب. جزیره ای است در جنوب هندوستان که بواسطۀ تنگۀ ’پالک’ از هندوستان جدا میشود و آن یکی از کشورهای مشترک المنافع بریتانیا است. مساحت آن 65607 کیلومتر و 9165000 تن سکنه دارد. پایتخت آن ’کلمبو’ است. محصول عمده آن چای، برنج، ادویه، کائوچو، و روغن خرما است. سراندیب توده ای است کوهستانی که بسوی جنوب بر ارتفاع آن افزوده میشود تا به 2500 متر میرسد. جمعیت در مغرب و جنوب و جنوب جزیره متمرکزند. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به سراندیب شود

لغت نامه دهخدا

سیلان

(تَ)

جاری شدن و روان گردیدن آب، شراب و امثال آن باشد. (برهان). روان شدن آب، خون و مانند آن. (منتهی الارب) (غیاث) (آنندراج). رفتن آب. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 60)

لغت نامه دهخدا

سیلاب

دهی است از دهستان طیبی سرحدی بخش کهکیلویۀ شهرستان بهبهان، دارای 175 تن سکنه است، آب آن از چشمه، محصول آنجا غلات، برنج، پشم و لبنیات می باشد، شغل اهالی زراعت و گله داری است، ساکنین از طایفۀ طیبی هستند، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

مسیلا

(مَ)

مسیله. شهری است به مغرب از ابنیۀ فاطمیان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

کسیلا

(کَ)

دارویی مانند دارچین که سلیخه و کسیدا نیز گویند. (ناظم الاطباء). کسیله. به هندی کهیلا گویند

لغت نامه دهخدا

سیلاب

(سَ / سِ)

سیل. (غیاث اللغات) (آنندراج). توجبه. لاخیز. جریان روانی تند و سریع آب. (ناظم الاطباء) :
رهایی خواهی از سیلاب انبوه
قدم بر جای باید بود چون کوه.
(ویس و رامین).
از زبر سیل بزیر آمد و سیلاب شما
گرچه زیر است رهش سوی زبر بگشائید.
خاقانی.
کنیزک خواست که آتش فتنه را بالا دهد و سیلاب آفت را در تموج آرد. (سندبادنامه ص 77).
آن دل که بود ز عشق خالی
سیلاب غمش بزاد حالی.
نظامی.
سلطان چون ایشان را از دور بدید دانست که سیلابی عظیم است. (جهانگشای جوینی).
گرچه کوه است مرد را از پای
هم به سیلاب غم توان انداخت.
سیف اسفرنگ.
هر کجا باشند جوق مرغ کور
برتو جمع آیند ای سیلاب شور.
مولوی.
ببند ای پسر دجله چون آب کاست
که سودی ندارد چو سیلاب خاست.
سعدی.
دور از رخ تو دمبدم از گوشۀ چشمم
سیلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفت.
حافظ.
از حادثه لرزند بخود کاخ نشینان
ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم.
صائب.
- سیلاب از سر گذشتن، از چاره گذشتن کاری. تمام شدن و خاتمه پیدا کردن:
کنون کوش کآب از کمر درگذشت
نه وقتی که سیلاب از سر گذشت.
سعدی.
سیلاب ز سر گذشت یارا
ز اندازه بدرمبر جفا را.
سعدی

لغت نامه دهخدا

سیلاب

(سِ)

دهی است از دهستان کره سنی بخش سلماس شهرستان خوی. دارای 520 تن سکنه. آب آن از درۀ دیرعلی و چشمه و محصول آنجا غلات، حبوبات. شغل اهالی زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

گسیلا

میوه گیاه کچوله

فرهنگ لغت هوشیار

کسیلا

کسیله از کهیلا: هندی دارچین ختایی (سلیخه) از گیاهان

فرهنگ لغت هوشیار

سیلان

گوهر ارزسنگ روانگی روان شدن، بینی چک وینیزک (گویش گیلکی) روان شدن آب دماغ، سوزاک از بیماری ها روان شدن آب خون و غیره، جریان آب و جز آن روانی. شیره ای که از خرمای رسیده بچکد، نوعی دوشاب

فرهنگ لغت هوشیار

سیلاب

آپتچن لوراب فرانسوی آواچ (هجاء) آوات سیل. یا سیلاب آب. سیل آب. یا سیلاب ارغوانی. خون روان، لشگر غمزدگان. یا به سیلاب دادن، در سیل فرو بردن غرق کردن، آب فراوان که بر روی زمین جاری شود

فرهنگ لغت هوشیار