معنی سوت در فرهنگ فارسی عمید

صدایی که کسی از دهان خود با جمع کردن دو لب و بیرون دادن نفس خارج کند و هر صدای شبیه آن، سافوت، صفیر، شپل، شپیل، شپلت، سپیل،، آلتی فلزی، استخوانی یا پلاستیکی که با دمیدن در آن صدای زیر و بلندی ایجاد می شود، سوتک

معنی سوت در لغت نامه دهخدا

صفیر، هشتک، صفاره، (یادداشت بخط مؤلف)

معنی سوت در فرهنگ لغت هوشیار

صدایی که به بیرون دادن نفس از دهان خارج کنند در حالی که لبها جمع شده باشد سافوت صفیر، آلتی فلزی گلی یا چوبی که در آن دمند و آوایی بر آورند سوتک

معنی سوت در فرهنگ فارسی معین

صدایی که با بیرون دادن نفس از دهان با لب غنچه شده یا با قرار دادن انگشت ها در دهان تولید شود، ابزاری که در آن دمند و آوایی برآورند، سوتک

معنی سوت در فرهنگ واژه مترادف متضاد

صفیر، سوت سوتک، سوتک

معنی سوت در فرهنگ گویش مازندرانی

آوازی در بزرگداشت و یادآوری عزیزان، نام داران و یا پهلواناندر.، سوت، حکایت، در سانسکریت سوتر sootra آمده است داستان، حرف و عقیده ای که پایه و اساسی ندارد، سوختگی، نوعی مرض پنبه که سبب سوختن و خشک شدن پنبه گردد و.، عیب جویی کردن

معنی سوت - جستجوی لغت در جدول جو

سوت

فرهنگ فارسی عمید

سوت

لغت نامه دهخدا

سوت

فرهنگ لغت هوشیار

سوت

فرهنگ فارسی معین

سوت

فرهنگ واژه مترادف متضاد

سوت

فرهنگ گویش مازندرانی

سوتام

کم، اندک، برای مثال آنچه کرده ست و آنچه خواهد کرد / سختم اندک نماید و سوتام (فرخی - ۲۲۹)، کوچک، ناقص

فرهنگ فارسی عمید

سوت و کور

بی فروغ، بی رونق، ساکت و خاموش، بی سر و صدا، بی حال و نشاط

فرهنگ فارسی عمید

سوتک

آلتی فلزی یا استخوانی که روی لب بگذارند و با آن سوت بزنند، در موسیقی نوعی ساز بادی شبیه فلوت و با ده سوراخ که با کنار لب نواخته می شود

فرهنگ فارسی عمید

سوت زدن

در آوردن صدای ممتد خالی از حروف هجا از میان دو لب یا از آلت مخصوص، سوت کشیدن، صفیر زدن، شپلیدن، شخلیدن، شخولیدن

فرهنگ فارسی عمید

دسوت

(دُ)

جمع واژۀ دست. (اقرب الموارد). رجوع به دست شود

لغت نامه دهخدا

سوتک

تیره ای از طایفۀ جانکی سردسیر هفت لنگ بختیاری. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 75)

لغت نامه دهخدا

سوتر

(سُ تِ)

خدای منجی. فرقۀ والانتینی معتقد بودند که میان خدای تعالی منجی موسوم به سوتر و صوفیا ازدواج و عروسی واقع شده است. (از ایران در زمان ساسانیان کریستن سن چ 2 ص 58)

لغت نامه دهخدا

رسوت

(رَسْ وَ)

داروی هندیست که در امراض بکار برند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بسوت

(بِ)

دهی از دهستان باهو کلات بخش دشتیاری شهرستان چاه بهار بادویست تن سکنه. آب آن از باران و محصول آنجا جو، لبنیات و حبوب است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا