- سنگچه
تگرگ، قطره های باران که در اثر سرد شدن ناگهانی هوا در ارتفاع کم به صورت دانه های کوچک یخ می بارد، پسکک، سنگک، ژاله، یخچه، آب بسته، سنگرک، شهنگانه، شخکاسه، پسنگک
معنی سنگچه - جستجوی لغت در جدول جو
- سنگچه (سَ چَ / چِ)
ژاله باشد که تگرگ است. (برهان). تگرگ و ژاله و لفظ چه برای نسبت است. (غیاث) :
گرچه بچشم عوام سنگچه چون لؤلؤ است
لیک تف آفتاب فرق کند این و آن.
خاقانی
گرچه بچشم عوام سنگچه چون لؤلؤ است
لیک تف آفتاب فرق کند این و آن.
خاقانی
- سنگچه
تگرگ
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سَ گُ لَ / لِ)
لغت نامه دهخدا
نانی باشد که از آرد گاورس و ارزن پزند. (برهان). نانی که ازگاورس پزند. (فرهنگ رشیدی). نان گاورسین. (اوبهی). نان گاورس و یا ارزن. (از ناظم الاطباء) :
گفتم که ارمنیست مگر خواجه بوالعمید
کو نان گندمین نخورد جز که سنگله.
بوذر (از حاشیۀفرهنگ اسدی نخجوانی).
، و امروز در تداول زنان، نان سخت و زفت و ورنیامده را گویند یعنی بسیار بسیار سخت و زفت. (یادداشت بخط مؤلف)
گفتم که ارمنیست مگر خواجه بوالعمید
کو نان گندمین نخورد جز که سنگله.
بوذر (از حاشیۀفرهنگ اسدی نخجوانی).
، و امروز در تداول زنان، نان سخت و زفت و ورنیامده را گویند یعنی بسیار بسیار سخت و زفت. (یادداشت بخط مؤلف)
(سَ گَ / گِ)
لغت نامه دهخدا
خارپشتی که خارهای خود را مانند تیر اندازد. (برهان) (آنندراج). خارپشت. (اوبهی) (مجمع الفرس). جانوری است از سگ کوچکتر خارهای چون تیر دارد و بمردم اندازد. (صحاح الفرس) تشی. سفر. مرزنگوش. پیهن. (یادداشت بخط مؤلف) :
تو این رو سوی پارسی چون کشی
یکی سنگه خواندش و دیگر تشی.
اسدی.
، درخت به است که در رامسر نام سنگه بوی دهند. (جنگل شناسی ساعی ص 242)
تو این رو سوی پارسی چون کشی
یکی سنگه خواندش و دیگر تشی.
اسدی.
، درخت به است که در رامسر نام سنگه بوی دهند. (جنگل شناسی ساعی ص 242)
از توابع دهستان جلال ازرک جنوبی بابل