معنی سنگلج - جستجوی لغت در جدول جو

سنگلج

لغت نامه دهخدا

نانی که از آرد ارزن یا گاورس بپزند، نان ارزن

(سَ)

دهی است از دهستان مایوان حومه شهرستان قوچان. دارای 389 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات، مختصر انگور و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

سنگله

(سَ گُ لَ / لِ)

نانی باشد که از آرد گاورس و ارزن پزند. (برهان). نانی که ازگاورس پزند. (فرهنگ رشیدی). نان گاورسین. (اوبهی). نان گاورس و یا ارزن. (از ناظم الاطباء) :
گفتم که ارمنیست مگر خواجه بوالعمید
کو نان گندمین نخورد جز که سنگله.
بوذر (از حاشیۀفرهنگ اسدی نخجوانی).
، و امروز در تداول زنان، نان سخت و زفت و ورنیامده را گویند یعنی بسیار بسیار سخت و زفت. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سنگله

نانی که از آرد گاورس (ارزن) پزند

فرهنگ لغت هوشیار

سنگله

((سَ گُ لَ))

نانی که از آرد ارزن پزند

فرهنگ فارسی معین

سنگل

پشگل خشک و سفت شده ی گوسفند که به پشم اطراف ران هایش چسبیده.، زمخت و کثیف، دارای وزن اضافی، گردن افتاده، آدم مزاحم

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی سنگلج - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما