معنی سنجیدگی در فرهنگ فارسی عمید

اسم مصدر از ترنجیدن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). سخت درهم کشیدگی و فشرده شدگی. (ناظم الاطباء). مرحوم دهخدا آرد: این کلمه را صاحب ذخیرۀ خوارزمشاهی همه جا با طاء مؤلف نویسد: و تمددرا بپارسی طرنجیدگی گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی) ، درشت گشتگی و دارای چین. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خنبیدگی

(خَمْ دِ)

خمگشتگی. مایل شدگی. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خندیدگی

(خَ دی دَ / دِ)

عمل خندیدن. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

پسندیدگی

(پَ سَ دی دَ / دِ)

حالت و چگونگی آنچه پسندیده باشد:
گوهری نیست پسندیده تر ازگوهر تو
با پسندیدگی گوهر فخر گهری.
فرخی

لغت نامه دهخدا

طرنجیدگی

(طُ رَ دَ / دِ)

کشیدگی. ترنجیدگی: و تمدد را به پارسی طرنجیدگی گویند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و خطها و شکنهای پوست پیشانی، بسبب طرنجیدگی پوست ناپیدا شود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و این درست نیست، از بهر آنک اگر علت اندر جانب راست بودی نقصان حس و طرنجیدگی عضله ها اندر آن جانب بودی. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

لغت نامه دهخدا

گنجیدگی

(گُ دَ / دِ)

گنجایش. رجوع به گنجیدن شود

لغت نامه دهخدا

رنجیدگی

(رَ دَ / دِ)

رنج دیدگی. تعب دیدگی. رنجش، دلتنگی. آزردگی خاطر. دلگیری. (ناظم الاطباء) : اگر خواهی از رنجیدگی دور باشی آنچه نرود مران. (قابوسنامه) ، اندوه. ملالت. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ناسنجیدگی

(سَ دَ / دِ)

مقابل سنجیدگی. رجوع بدان کلمه شود

لغت نامه دهخدا

انجیدگی

(اَ دَ / دِ)

زخم خوردگی. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سنجیدنی

(سَ دَ)

درخور سنجیدن. از در سنجیدن، موزون. وزن. کشیدنی