معنی سمند در فرهنگ فارسی عمید

اسب زرده، اسب زرد رنگ

معنی سمند در لغت نامه دهخدا

رنگی باشد بزردی مائل مر اسب را. (برهان) (آنندراج). رنگی است مر اسب و اشتر را. (جهانگیری). اسب زرده. (فرهنگ اسدی) (السامی) :، بدان زمان که بر ابطال تیره گون گردد، همه کمیت نماید ز خون سیاه سمند.، منجیک.، به پیش اندر آید گرفته کمند، نشسته ابر اسب تازی سمند.، فردوسی.، دلاورترین اسبان کمیت است... و باهنرتر سمند. (نوروزنامه)، اسب مطلق. (فرهنگ رشیدی). اسب آن رنگ سمنددارد. (آنندراج) :، ز پشت سمندش بیازید دست، بپرسیدن مرد یزدان پرست.، فردوسی.، نهادند زین بر سمند جهان، خروش آمد از دیدگه در زمان.، فردوسی.، تا زمان بیندش دایم هوشیار، گاه بر شبدیز و گاهی بر سمند.، ناصرخسرو (دیوان چ تهران ص 123).، سمندش چو آن زشت پتیاره دید، شمید و هراسید و اندردمید.، اسدی.، قاعده بزم ساز بر گل و نقل و نبید، کز سفرت سوده شد نعل کمیت و سمند.، سوزنی.، در میان آب و آتش کاین سلاح است این سمند، شیرمردان چون سلحفات و سمندر ساختند.، خاقانی.، من که خاقانیم ار نعل سمندش بوسم، بخدا کافسر خاقان بخراسان یابم.، خاقانی.، سمندش کشتزار سبز را خورد، غلامش خوشه دهقان تبه کرد.، نظامی.، ز تاج مرصع بیاقوت و لعل، ز تازی سمندان پولادنعل.، نظامی.، بنده باش و بر زمین رو چون سمند، چون جنازه نی که بر گردن نهند.، مولوی.، بگرد پای سمندش نمیرسد مشتاق، که دست بوس کنم تا بدان دهن چه رسد.، سعدی.، سمند دولت اگر چند سر کشیده رود، ز همرهان بسرتازیانه یاد آرید.، حافظ.، - سمند سخن:، سمند سخن تا بجایی براند، که قاضی چو خر در وَحَل بازماند.، سعدی.،، تیر پیکان دار. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج). تیر پیکان. (ناظم الاطباء)

معنی سمند در فرهنگ فارسی معین

اسبی که رنگش مایل به زردی باشد

معنی سمند در فرهنگ واژه مترادف متضاد

اسب، اسب زردرنگ، باره، فرس

معنی سمند در فرهنگ گویش مازندرانی

اسب زرد، رنگ جگری، یک دست

معنی سمند - جستجوی لغت در جدول جو

سمند

فرهنگ فارسی عمید

سمند

لغت نامه دهخدا

سمند

فرهنگ لغت هوشیار

سمند

فرهنگ فارسی معین

سمند

فرهنگ واژه مترادف متضاد

سمند

فرهنگ گویش مازندرانی

سهند

(پسرانه)

کوه آتشفشان قدیمی در آذربایجان، نام کوهی آتشفشانی در آذربایجان

فرهنگ نامهای ایرانی

کمند

(دخترانه)

دام، کنایه از گیسو

فرهنگ نامهای ایرانی

سپند

(پسرانه)

اسفند، اسپند دانه سیاه و خوشبویی که برای دفع چشم زخم در آتش می ریزند

فرهنگ نامهای ایرانی

سمندر

سمندر، جانوری با دم بلند و دست و پای کوتاه شبیه مارمولک که در آب و خشکی زندگی می کند و در مکان های تاریک و مرطوب به سر می برد،
جانوری افسانه ای که درون آتش زندگی می کند، اسمندر، سمندور، سامندر، برای مثال به دریا نخواهد شدن بط غریق / سمندر چه داند عذاب الحریق (سعدی۱ - ۱۰۳)

سَمَندَر، جانوری با دم بلند و دست و پای کوتاه شبیه مارمولک که در آب و خشکی زندگی می کند و در مکان های تاریک و مرطوب به سر می برد،
جانوری افسانه ای که درون آتش زندگی می کند، اسمَندَر، سَمَندور، سامَندر، برای مِثال به دریا نخواهد شدن بط غریق / سمندر چه داند عذاب الحریق (سعدی۱ - ۱۰۳)

فرهنگ فارسی عمید

جمند

تنبل، بیکاره، اسب تنبل

فرهنگ فارسی عمید

آسمند

دروغ گو، فریب دهنده
سرگشته، حیران، هامی، کالیوه رنگ، کالیوه، واله، گیج و گنگ، سرگردان، گیج، آسیون، کالیو، پکر، خلاوه، مستهام، گیج و ویج

فرهنگ فارسی عمید

سپند

اسفند، در علم زیست شناسی گیاهی خودرو، با گل های سفید کوچک و دانه های ریز سیاه، در علم زیست شناسی دانۀ خوش بوی این گیاه که آن را برای دفع چشم زخم در آتش می ریزند، اسپندارمذ

فرهنگ فارسی عمید

سمندل

(سَ مَ دَ)

مرغی است بهند که در آتش نمی سوزد. (برهان) (منتهی الارب). رجوع به سمندر، سمندول، سمندوک، سمندور و سمندون شود

لغت نامه دهخدا

سمندر

(سَ مَ دَ)

نام ولایتی است از هندوستان که چوب عود از آنجا آرند. (برهان). شهری است بزرگ بر کران دریا، و پادشاهی دهم است. (حدود العالم). شهری است از خزران بر کران دریا جایی بانعمت و بازارها و بازرگانان. (حدود العالم). مردان را سپاه صد و پنجاه هزار تمام شد و با سپاه اندر تعبیه همی رفت تا به شهرستان سمندر آنکه ملک خزران نشستی و... (ترجمه تاریخ طبری). پس منادی فرمود و سپاه برگرفت و بر در اندر شد که آنرا باب الاّن گویند. همی رفت تا به سمندر رسید و آن شهری است از شهرهای خزر. (ترجمه تاریخ طبری). رجوع به معجم البلدان شود

نام ولایتی است از هندوستان که چوب عود از آنجا آرند. (برهان). شهری است بزرگ بر کران دریا، و پادشاهی دهم است. (حدود العالم). شهری است از خزران بر کران دریا جایی بانعمت و بازارها و بازرگانان. (حدود العالم). مردان را سپاه صد و پنجاه هزار تمام شد و با سپاه اندر تعبیه همی رفت تا به شهرستان سمندر آنکه ملک خزران نشستی و... (ترجمه تاریخ طبری). پس منادی فرمود و سپاه برگرفت و بر در اندر شد که آنرا باب الاَّن گویند. همی رفت تا به سمندر رسید و آن شهری است از شهرهای خزر. (ترجمه تاریخ طبری). رجوع به معجم البلدان شود

لغت نامه دهخدا

سمندر

(سَ مَ دَ)

از یونانی ’سالامندرا’ در فرانسوی نیز ’سالامندر’ به معنی فرشتۀ موکل آتش و پنبه کوهی و حیوان معروف است. (از افادات علامۀ دهخدا) (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین). نام جانوری است که در آتش متکون میشود. گویند مانند موش بزرگی است و چون از آتش برمی آید، می میرد و بعضی گویند همیشه در آتش نیست گاهی برمی آید و در آن وقت او را میگیرند و از پوست او کلاه و رومال میسازند و چون چرکین میشود در آتش می اندازند، چرکهای او میسوزد و پاک میشود. و بعضی گویند بصورت سوسمار و چلپاسه است از پوست او چتر سازند تا گرمی را نگاهدارد و از موی او جامه بافند و در هوای گرم پوشند محافظت گرما کند، و بعضی دیگر گویند بصورت مرغی است. والله اعلم. (برهان). جانوری از ردۀ ذوحیاتین های دمدار که خود تیره خاصی را بوجود آورده است. این جانور دارای قدی متوسط و حداکثر 25 سانتیمتر و پوستی تیره رنگ با لکۀ زرد و تند میباشد. محل سمندر در اماکن نمناک تاریک و غارها و تغذیۀ وی از حشرات و کرمها است. بدنش نسبتاً فربه است و بدمی استوانه ای شکل ختم میشود. حیوانی است بی آزار ولی ماده ای لزج از پوست وی ترشح میشود که سوزاننده است. سالامند را سالاماندر. (از فرهنگ فارسی معین).
جانوری باشد بشکل موش بزرگ که در آتشکده ها پیدا میشود، چون از آتش بیرون می آید می میرد. مخفف سام اندر چه سام به معنی آتش و اندر کلمه ظرفیت است و بعضی نوشته اند که جانوری است پردار که در آتش نیمسوزد. (غیاث) :
به آتش درون بر مثال سمندر
به آب اندرون بر مثال نهنگان.
رودکی.
در این آتش چه میجوید سمندروار پروانه
یکی چندین مقر داردیکی چندین مفر دارد.
ناصرخسرو.
سمندر نه ای گرد آتش مگرد
که مردانگی باید آنگه نبرد.
سعدی.
نه ماهی بجز آب گیرد نشیمن
نه ز آتش کرانه گزیند سمندر.
هندوشاه نخجوانی.
خشم تو بر دوستان تو است عنایت
کآتش سوزان بود حیات سمندر.
قاآنی

لغت نامه دهخدا

سمندر

بمعنی فرشته موکل آتش و پنبه کوهی و حیوان معروف است، نام جانوری که در آتش متکون میشود

معنی سمند - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما