معنی سلطنت در فرهنگ نامهای ایرانی

پادشاهی، فرمانروایی

معنی سلطنت در فرهنگ فارسی عمید

پادشاهی، فرمانروایی، سلطان شدن، پادشاهی کردن، قدرت، توانایی، قهر و غلبه

معنی سلطنت در لغت نامه دهخدا

پادشاهی. (مهذب الاسماء). پادشاهی. شهریاری. فرمانروایی. حکومت. (ناظم الاطباء). سلطنه:، پانصد هجرت از جهان هیچ ملک چنو نزاد، از خلفای سلطنت تا خلفای راستین.، خاقانی.، لاف فریدون زدن و آنگه ضحاک وار، سلطنت و شیطنت هردو بهم داشتن.، خاقانی.، کی با نبوت سلطنت و با ریاست سیاست واجب است. (سندبادنامه ص 4).، نه هرکه قوت و بازو و منصبی دارد، بسلطنت بخورد مال مردمان بگزاف.، سعدی.، پس این توانگر بچشم حقارت در فقیه نظر کردی و گفتی من بسلطنت برسیدم، او همچنان در مسکنت ماند. (گلستان سعدی).، سلطنت گر همه یک لحظه بود مغتنم است.، سعدی.، هیچ منصب بعجز نتوان یافت، سلطنت هست در سر شمشیر.، ظهیرالدین مرعشی (از تاریخ گیلان و دیلمستان).، رجوع به سلطنه شود، درازدستی. (ناظم الاطباء)، دراززبانی. (ناظم الاطباء)، قوت و قدرت و قهر و غلبه. (ناظم الاطباء)، نوعی حکومت که فردی مادام العمر در رأس آن قرار دارد. پادشاهی. و به اشکال مختلف است.، - سلطنت استبدادی (مستبده)، پادشاهیی که در آن شاه فعال مایشاء باشد و از قانونی پیروی نکند.، - سلطنت انتخاباتی، پادشاهیی که در آن شاه از جانب ملت یانمایندگان وی مادام العمر بسلطنت انتخاب میشود.، - سلطنت مشروطه، پادشاهیی که در آن مجلس شورای یا مجلس (شوری و سنا) حق وضع قانون دارند.، - سلطنت مطلقه، همان سلطنت استبدادی است. (از فرهنگ فارسی معین).، - سلطنت موروثی، پادشاهیی که در آن سلطنت از پادشاهی بفرزند او معمولا به ارث برسد