- سطاع (سِ)
درازترین ستون خیمه، شتر دراز فربه، ستون خانه. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، داغ گردن شتر بدرازا. (منتهی الارب) (آنندراج)
معنی سطاع - جستجوی لغت در جدول جو
- سطاع
فرستون در چادر، گردن، داغ پهلو در اشتر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
قاطع ها، تغییر ناپذیرها، برنده ها، تیز ها، بران ها، محکم ها، استوارها، جمع واژۀ قاطع
شرکت دسته جمعی در ترانه خوانی و پایکوبی، آوازخوانی، پایکوبی، دست افشانی، وجد و سرور، شنوایی، آواز خوش، غنا، سرود، شنیدن، شنودن
سماع طبیعی: در فلسفه قسمتی از حکمت طبیعی که در امور طبیعی و آنچه همۀ اجسام طبیعی در آن اشتراک دارند مانند ماده، صورت، حرکت، سکون، طبیعت و غیره بحث کند
سماع طبیعی: در فلسفه قسمتی از حکمت طبیعی که در امور طبیعی و آنچه همۀ اجسام طبیعی در آن اشتراک دارند مانند ماده، صورت، حرکت، سکون، طبیعت و غیره بحث کند
برآینده، برافراشته، درخشنده، درخشان، تابان، دمنده، دمیده، پراکنده، آشکار
(سِ)
لغت نامه دهخدا
ابن عبدالعزی. او را ذکر است در غزوۀ احد در حربگاه حمزه بن عبدالمطلب در حدیث جعفر بن عمرو بن امیه خیری. (منتهی الارب). از مبارزین مشرکین یوم احد است. (حبیب السیر). اسم عبدالعزی عمرو بن نصله بن غبشان بن سلیم است. رجوع به امتاع الاسماع ج 1 ص 152 شود
ابن عرفطه الغفاری. خلیفه و همراه حضرت رسول بود و در مدینه هنگام غزوه دومهالجندل. رجوع به حبیب السیر چ 1 تهران صص 124- 130و رجوع به امتاع الاسماع ج 1 ص 193، 310، 449 شود
ابن عرفطه الغفاری. خلیفه و همراه حضرت رسول بود و در مدینه هنگام غزوه دومهالجندل. رجوع به حبیب السیر چ 1 تهران صص 124- 130و رجوع به امتاع الاسماع ج 1 ص 193، 310، 449 شود
(سِ)
لغت نامه دهخدا
درندگان مثل گرگ و شیر. (غیاث). جمع واژۀ سبع. ددان. ددگان. درندگان: نخواست که سباع و وحوش دریابند که او می بهراسد. (کلیله و دمنه). آب و آتش و دد و سباع ودیگر موذیان در آن اثری ممکن نگردد ضیاع و سباع از خصب آن مراتع بفراخی رسیده. (ترجمه تاریخ یمینی)
تابان درخشان، بلند افراشته، پراکنده تابان درخشان، آشکار هویدا، افراشته افراخته بلند، پراکنده منتشر
افزار جدول کشان و آن آلتی است پولادی یا چوبی یا استخوانی راست و مستقیم (معمولا به طول 20 تا 50 سانتیمتر و به عرض 3 تا 5 ساتنیمتر) که بدان خط مستقیم کشند مسطر. توضیح: همین کلمه است که به صورت ستاره (مشدد و مخفف) تحریف شده
((سَ مّ))
فرهنگ فارسی معین
آن که بسیار شنود (سخنان دیگران را)، مطیع، جاسوس، یکی از مراتب دین مانی، نغوشاک، نغوشا، جمع سماعون
