معنی سروی در لغت نامه دهخدا

میر علیشیر نوایی گوید: ملا سروی ولدحافظ علی بیرجندی است که عالم قرائت را در این زمانها برابر او کسی ندانسته. اما غریب هیأت مطبوع دارد... اما شاعری معنی دیگر است. از او است این مطلع:، کاشکی دامن کشان آید قد رعنای او، تا نبیند دیدۀ غیری نشان پای او.، (از مجالس النفایس ص 157)، مولانا سروی خراسانی است و طبع سلیم و فهم مستقیم دارد و این مطلع از اوست:، تا سوار چابک من سوی میدان مست رفت، هر طرف چابک سواری را عنان از دست رفت.، (از مجالس النفایس ص 392)

معنی سروی در لغت نامه دهخدا

سرون که شاخ گوسفند و گاو باشد. (برهان) (آنندراج) :، آنکه از عدل او بریده شود، به سروی حمل گلوی ذئاب.، سوزنی

معنی سروی در فرهنگ لغت هوشیار

منسوب به سرو، نوعی از خطوط اسلامی شجری. شاخ جانوران سرو

معنی سروی - جستجوی لغت در جدول جو

سروی

لغت نامه دهخدا

سروی

لغت نامه دهخدا

سروی

فرهنگ لغت هوشیار

سروی

فرهنگ فارسی معین

سوری

(دخترانه)

سرخ رو، نام دختر اردوان پنجم، گل سرخ

فرهنگ نامهای ایرانی

سروین

(دخترانه)

شبیه سرو، مانند سرو

فرهنگ نامهای ایرانی

سرور

(دخترانه و پسرانه)

رئیس، پیشو، شادمانی، خوشحالی

فرهنگ نامهای ایرانی

سروش

(دخترانه و پسرانه)

شنیدن و فرمانبرداری، فرشته مظهر اطاعت، فرشته پیام آور در فرهنگ زرتشتی

فرهنگ نامهای ایرانی

سرویس

فعالیتی که به منظور رفع نیازهای دیگران انجام می شود، تشکیلات مجری امور اجتماعی، سیاسی، اداری و امثال آن ها مثلاً سرویس خبری، سرویس پستی، سرویس اداری،
خودرویی که در ساعت معینی آمادۀ جا به جا کردن اعضای یک مؤسسۀ خاص است، مجموعه ای از ظروف یا وسایل متناسب با یکدیگر، مجموعۀ تجهیزات لازم برای یک فعالیت، بهایی که هتل یا رستوران در ازای ارائه ی خدمات دریافت می کنند، ساعت کار یک مؤسسه، مجموع مکان های بهداشتی یک ساختمان شامل دست شویی، توالت و حمام، بازدید و تنظیم اجزای یک دستگاه میکانیکی، در ورزش ضربه ای که در زمان آغاز بازی در ورزش هایی چون والیبال، تنیس و بدمینتون به توپ زده می شود

فرهنگ فارسی عمید

سروین

مانند سرو

فرهنگ فارسی عمید

خسروی

مربوط به خسرو، پادشاهی، لایق و درخور پادشاه، شاهانه، کنایه از خوب

فرهنگ فارسی عمید

خسروی

(خُ رَ)

منسوب بسلطنت و پادشاهی. (ناظم الاطباء) :
ندانست مرد جوان زال را
برافراخت آن خسروی یال را.
فردوسی.
بر آن باره خسروی برنشست
یکی تیغ هندی گرفته بدست.
فردوسی.
خروشان بسر برپراکند خاک
همه جامۀ خسروی کرده چاک.
فردوسی.
سیه جوشن خسروی در برش
درخشان درفش کئی بر سرش.
فردوسی.
در زمان سوی تو فرستادی
رخش با زین خسروی و ستام.
فرخی.
بدان طالع که پشتش را قوی کرد
پناهش بارگاه خسروی کرد.
نظامی.
سرت زیر کلاه خسروی باد
بخسروزادگان پشتت قوی باد.
نظامی.
- خم خسروی، خمها که از زیر خاک پیدا آرند انباشته از زر و سیم و مانند آن. (یادداشت بخط مؤلف).
- خسروی کاخ، قصر سلطنتی:
چو با حاجب شاه گستاخ شد
پرستندۀ خسروی کاخ شد.
فردوسی.
- خسروی گاه، تخت خسروی:
چو خسرو ورا دید بنواختش
بران خسروی گاه بنشاندش.
فردوسی.
- دیبۀخسروی، نوعی پارچه بوده است. (یادداشت بخط مؤلف).
، خسروانی. شاهانه. سلطنتی. (از ناظم الاطباء) :
نوشتن بیاموختش پهلوی
نشست سرافرازی و خسروی.
فرخی.
پدر در خسروی دیده تمامش
نهاده خسرو پرویز نامش.
نظامی.
، نوعی از عرق شراب. (ناظم الاطباء) ، خسروانی:
دین من خسرویست همچو میم.
- بادۀ خسروی، می از جنس شراب خسروی:
اگر شب ازدر شادیست و باده خسرویا
مرا نشاط ضعیف است و درددل قویا.
اعجمی شاعر (از المعجم فی معاییر اشعار العجم).
- می خسروی، می خسروانی:
می خسروی خواست طایر بجام
نخستین زغسانیان برد نام.
فردوسی.
، نوعی خربزه است. (یادداشت بخط مؤلف) ، نوعی گوارش. رجوع به گوارش خسروی شود، زبان دری. زبان فارسی:
زبانها نه تازی و نه پهلوی
نه چینی نه ترکی و نه خسروی.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

خسروی

(خُ رَ)

وی از شاعران ماوراءالنهر است و ممدوح او عبدالله خان اوزبک بوده. و این بیت از اوست:
طفل اشکم خویش را رسوای مردم کرده است
میدود هر سو نمیدانم کرا گم کرده است.
(از قاموس الاعلام ترکی ج 3)
وی از شاعران قرن نهم هجری قمری عثمانی است و این بیت از اوست:
یانکه آلوب رقیبی ایلدک سیر چمن
یانکه قالو رمی ای سرو سهی سیرایله سن.
(از قاموس الاعلام ترکی ج 3)
یکی از شاعران قرن نهم هجری قمری است. امیر علیشیرگوید: مردی دعوی دار و بزرگ منش و تندخوی بود و گاهی که شعر خواست خواند پیش از آن در کلام خود چنان ادائی می کردند کس را مجال دخل نمی ماند ضروره تحسین بایست کرد و دیوانش در میان مردم هست. این مطلع از اوست:
زلعل یار دندانی گرفتم
حیاتی یافتم جانی گرفتم.
(مجالس النفایس ص 39).
رجوع به ص 213 همان کتاب شود

لغت نامه دهخدا

خسروی

(خُ رَ)

نام محلی است از ایران بسرحد ایران و عراق نزدیک قصرشیرین میان قصرشیرین وخانقین واقع در هفتصد و هفتاد و شش هزارگزی تهران. (یادداشت به خط مؤلف). در فرهنگ جغرافیایی ایران این نقطه چنین توصیف شده است: قصبه ای است در 21 هزارگزی جنوب باختری قصرشیرین کنار مرز ایران و عراق دارای ابنیۀ مهم دولتی مانند گمرک، بانک، مرزبانی، پست وتلگراف، تلفن و بهداری و چند دکان و قهوه خانه، روشنایی خسروی بوسیله موتور مولد برق که به اداره گمرک تعلق دارد تأمین میشود و آب آشامیدنی آن بوسیله موتور آبکش در هفت هزار و پانصد گزی از رود خانه الوند تهیه می گردد. از نمایندگان باربری ساکنانی در خسروی وجود دارد. سکنه بومی در شمال خاوری این ناحیه منزل دارند و محصول عمده آنجا غلات دیم و لبنیات می باشد. اهالی اکثر کردند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

ثروی

زن دارا زن توانگر

فرهنگ لغت هوشیار

سرخی

سرخ بودن، رنگ سرخ، شهاب صاعقه

فرهنگ لغت هوشیار

تروی

سیراب شدن، تفکر و تامل

فرهنگ لغت هوشیار

سردی

برودت و خنکی

فرهنگ لغت هوشیار

ساروی

منسوب به ساری از مردم ساری

فرهنگ لغت هوشیار

سربی

منسوب به سزب، ساخته شده از سرب، برنگ سرب

فرهنگ لغت هوشیار

سرای

خانه، دار، منزل

فرهنگ لغت هوشیار

سرعی

پیچگیاه گیاهی که شاخه آن پیچنده و بالا رونده است پیچگیاه گیاهانی که شاخه های پیچنده و بالا رونده دارند

فرهنگ لغت هوشیار

سبوی

آوندی سفالین و دسته دار که در آن شراب و جز آن ریزند کوزه سفالی

فرهنگ لغت هوشیار

بروی

حاجب، ابروی، ابرو

فرهنگ لغت هوشیار

خسروی

منسوب به خسرو پادشاهی شاهانه، در خور پادشاه لایقشایسته، نوعی از عرق شراب. یا خم خسروی. خم سلطنتی، خمی که در آن مسکوکات قدیم باشد

فرهنگ لغت هوشیار

سرویس

خدمتگزاری، چاکری

فرهنگ لغت هوشیار

سروین

منسوب به سرو مانند سرو: بالای سروین

فرهنگ لغت هوشیار

سروم

کنگر

فرهنگ لغت هوشیار

خسروی

((خُ رَ))

شاهانه، درخور پادشاه

فرهنگ فارسی معین

سرویس

((س))

زمان کار، شستشو و تعمیر اتومبیل و ماشین های دیگر، اتومبیلی که در ساعات کار در خدمت یک فرد، یا مؤسسه یا سازمان باشد، مجموعه ظرف و امثال آن، سری، مؤسسه بزرگی که به یکی از امور اجتماعی یا سیاسی و... اختصاص دارد «س

فرهنگ فارسی معین