- سرودگو
صفت خواننده، رامشگر، سراینده، مغنی
متضاد: مرثیه خوان، مرثیه گو
متضاد: مرثیه خوان، مرثیه گو
معنی سرودگو - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(نَ / نُو دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
سرودگوینده. مغنی. (محمود بن عمر). مطرب. (دهار). سرودسرای:
بلبل چو سبزه دید همه گشته مشکبوی
گاهی سرودگوی شد و گاه شعرخوان.
منوچهری.
ای مشغلۀ نشاطجویان
صاحب رصد سرودگویان.
نظامی.
و نغمۀ سرودگویان و راز عاشقان و امثال آن. (ترجمه محاسن اصفهان ص 90)
بلبل چو سبزه دید همه گشته مشکبوی
گاهی سرودگوی شد و گاه شعرخوان.
منوچهری.
ای مشغلۀ نشاطجویان
صاحب رصد سرودگویان.
نظامی.
و نغمۀ سرودگویان و راز عاشقان و امثال آن. (ترجمه محاسن اصفهان ص 90)
(سُ)
لغت نامه دهخدا
در حال سرود گفتن:
هر دم ز دیار خویش پویان
بر نجد شدی سرودگویان.
نظامی.
رجوع به سرود شود
هر دم ز دیار خویش پویان
بر نجد شدی سرودگویان.
نظامی.
رجوع به سرود شود
