معنی سرفکندگی - جستجوی لغت در جدول جو

سرفکندگی

لغت نامه دهخدا

پراکندگی

پاشیدگی، پریشانی، تفرقه

فرهنگ فارسی عمید

سرافکندگی

شرمساری، شرمندگی، فروتنی

فرهنگ فارسی عمید

سرافکندگی

(سَاَ کَ دَ / دِ)

حالت به زیر افکندن سربخاطر تواضع یا شرم. شرمندگی. شرمساری:
مه نو ز راه سرافکندگی
به گوش اندرون حلقۀ بندگی.
فردوسی.
دلیری است هنجار لشکرکشی
سرافکندگی نیست در سرکشی.
نظامی.
مبین سرو را در سرافکندگی
چنان شاه را درچنین بندگی.
نظامی.
سرافکندگی کن که زلف نگار
سرافرازیش در سرافکندگی است.
خواجوی کرمانی

لغت نامه دهخدا

درفشندگی

(دِ رَ شَ دَ / دِ)

صفت درفشنده. (یادداشت مرحوم دهخدا). درفشنده بودن. رجوع به درفشنده شود

لغت نامه دهخدا

سرایندگی

(سَ یَ دَ/ دِ)

عمل سراییدن. رجوع به سراییدن شود

لغت نامه دهخدا

پراکندگی

(پَکَ دَ / دِ)

پراگندگی. پریشانی. تفرّق. تفرقه. تشتت. شمل. تذعذع. تبدد. شتات. شت ّ. (منتهی الارب). شعث. (دهار) (منتهی الارب). افتراق. نشر. انتشار. تقعقع. (منتهی الارب). استشتات: و داناست به مصالح جمع ساختن پراکندگی. (تاریخ بیهقی).
دل و کشورت جمع و معمور باد
ز ملکت پراکندگی دور باد.
سعدی.
ز لب دوختن غنچه را زندگیست
چو بشکفت زان پس پراکندگیست
پشیمان ز گفتار دیدم بسی
پشیمان نگشت از خموشی کسی.
امیرخسرو.
دو دل یک شود بشکند کوه را
پراکندگی آرد انبوه را.
؟

پراگندگی. پریشانی. تفرّق. تفرقه. تشتت. شمل. تَذعذع. تبدد. شتات. شَت ّ. (منتهی الارب). شَعَث. (دهار) (منتهی الارب). افتراق. نَشر. انتشار. تَقعقع. (منتهی الارب). استشتات: و داناست به مصالح جمع ساختن پراکندگی. (تاریخ بیهقی).
دل و کشورت جمع و معمور باد
ز ملکت پراکندگی دور باد.
سعدی.
ز لب دوختن غنچه را زندگیست
چو بشکفت زان پس پراکندگیست
پشیمان ز گفتار دیدم بسی
پشیمان نگشت از خموشی کسی.
امیرخسرو.
دو دل یک شود بشکند کوه را
پراکندگی آرد انبوه را.
؟

لغت نامه دهخدا

پراکندگی

پریشانی تفرق تشتت افتراق انتشار. پریشانی تفرق تشتت افتراق انتشار. پریشانی تفرق تشتت افتراق انتشار

فرهنگ لغت هوشیار