- سرغچ
کاسۀ چوبی
معنی سرغچ - جستجوی لغت در جدول جو
- سرغچ (سَ غِ)
کاسۀ چوبین. (برهان) (جهانگیری) (آنندراج) :
بگیر جام می از دست ساقی ای سقا
مخور بسان عرب دوغ اشتر از سرغچ.
درویش سقا (از آنندراج)
بگیر جام می از دست ساقی ای سقا
مخور بسان عرب دوغ اشتر از سرغچ.
درویش سقا (از آنندراج)
- سرغچ
کاسه چوبین
- سرغچ ((سَ غِ))
کاسه چوبین
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پارچه ای که زنان با آن سر و گیسوهای خود را بپوشانند، بافته ای از مروارید با دنبالۀ پارچه ای دراز که بر روی سر قرار می گرفته و گیس ها را می پوشانید، روسری، گیسو پوش
(سَ)
لغت نامه دهخدا
سروچ به قول مارکوارت تصحیفی از ’رسوخ’ و ’رسوخان’ است. (مارکوارت شهرستانهای ایران ص 77). (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). نام دشتی است در نواحی کرمان. (برهان) (آنندراج) :
ز کوه بلوچ و ز دشت سروچ
برفتند خنجرگذاران کوچ.
فردوسی.
هم از پهلوی پارس کوچ و بلوچ
زگیلان جنگی و دشت سروچ.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ص 558)
ز کوه بلوچ و ز دشت سروچ
برفتند خنجرگذاران کوچ.
فردوسی.
هم از پهلوی پارس کوچ و بلوچ
زگیلان جنگی و دشت سروچ.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ص 558)
آب بسیار کثیف، لزج، آب تند و تیز و بسیار سرد