معنی سردرو - جستجوی لغت در جدول جو

سردرو

لغت نامه دهخدا

سردرو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از سردرد — تصویر سردرد

دردی که در سر پیدا شود، درد سر

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از سردر — تصویر سردر

بالای چهارچوب در خانه، بالای در

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از سردور — تصویر سردور

سرکردۀ جاسوسان و خبرنگاران، سرحلقه

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از زردرو — تصویر زردرو

زردرخ، آنکه چهره اش زرد رنگ باشد، زردرو، زردچهره، شرمنده، بیمناک

فرهنگ فارسی عمید

(سَ دَ رَ)

دهی از دهستان بهمئی سرحدی بخش کهکیلویۀ شهرستان بهبهان. دارای 300 تن سکنه است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات، پشم، لبنیات، انار، انگور است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)
چهار فرسخ کمتر میانۀ شمال و مغرب شمیل. (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

سردرود اسکو

(سَ)

نام یکی از دهستانهای بخش اسکو شهرستان تبریز. جمعیت آن 17348 تن میباشد. از 24 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل میشود. محصول آن غلات و میوه جات است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

سردرود اسکو آذربایجان

(سَ)

قصبۀمرکز دهستان سردرود بخش اسکو شهرستان تبریز. دارای 4014 تن سکنه. آب آن از چاه. محصول آن غلات، زردآلو، کشمش، بادام است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

(سَ دَ)

قریه ای است از قراء بلخ. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(سَ دَ)

ایوان یا خانه که بر بالای در خانه باشد. خانه و ایوان که بر بالای دروازه و در خانه کنند و در شهرها و قراء و خانه برپا کنند، زینتی از بناء یا خانه که بر سر در خانه سازند، بالای در. جلودر سر. آستانۀ خانه. (یادداشت مؤلف) :
بر سردر کاروانسرایی
تصویر زنی به گچ کشیدند.
ایرج میرزا

ایوان یا خانه که بر بالای در خانه باشد. خانه و ایوان که بر بالای دروازه و در خانه کنند و در شهرها و قراء و خانه برپا کنند، زینتی از بناء یا خانه که بر سر در خانه سازند، بالای در. جلودر سر. آستانۀ خانه. (یادداشت مؤلف) :
بر سردر کاروانسرایی
تصویر زنی به گچ کشیدند.
ایرج میرزا

لغت نامه دهخدا

(مَ رَ / رُو)

راه. راه تنگ و معبر و گذرگاه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(سَ دَ / دُو)

سرکردۀ جاسوسانی که احوال امرا به پادشاهان نویسند. (آنندراج) (برهان) (ناظم الاطباء). رئیس جاسوسان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(سَ)

دارویی که آن را با ریگ سوده بر آب صافی که از جوشانده گرفته باشند برافشانند و بنوشند. سرداروج معرب آن است. (آنندراج). دواهای خشک سوده که بر سر دواهای پختۀ پالودۀ روان ریزند. (یادداشت مؤلف). داروهای کوفتۀ خشک که بر دوای مطبوخ ریزند:
معده جان راز اخلاط تعلق پاک کن
چون ترا بخشی ز سرداروی حکمت داده اند.
ملا فوقی یزدی (از آنندراج)

دارویی که آن را با ریگ سوده بر آب صافی که از جوشانده گرفته باشند برافشانند و بنوشند. سرداروج معرب آن است. (آنندراج). دواهای خشک سوده که بر سر دواهای پختۀ پالودۀ روان ریزند. (یادداشت مؤلف). داروهای کوفتۀ خشک که بر دوای مطبوخ ریزند:
معده جان راز اخلاط تعلق پاک کن
چون ترا بخشی ز سرداروی حکمت داده اند.
ملا فوقی یزدی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(سَ دَ)

صداع. درد سر

لغت نامه دهخدا

(سَ دَ)

منسوب است به سردر که از قراء بخاراست. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

(نَ مَ پَرْ وَ)

سردبیان. (انجمن آرا) (آنندراج). سردگوی

لغت نامه دهخدا

(سَ)

نام دهی است به همدان. (معجم البلدان). از بلوکات ولایت همدان، حد شمالی کوههای فرقان، شرقی پیشخوار، جنوبی حاجی لو و غربی مهربان. عده قری 72. جمعیت 20000 تن است. (از جغرافیای کیهان). دهی است از دهات همدان. (نزهه القلوب ص 72)

لغت نامه دهخدا

(سَ دَرْ)

غافل. گمراه. سردرهوا: سامد، سردروادارنده و پیوسته رونده از شتر و جز آن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حسن سردرودی

(حَ سَ نِ سَ)

محمد حسن سردرودی، ابن حسین بن عبدالمطلب او راست: ’ترجمه احوال ملاعلی علیاری تبریزی’که در 1333 هجری قمری نگاشته است. (ذریعه ج 4 ص 161)

لغت نامه دهخدا

(زَ)

زردروی. زردرخ. (فرهنگ فارسی معین). زردگونه. که رخساری زرد رنگ دارد بی علتی: اهواز شهری است سخت خرم و اندر خوزستان شهری نیست از آن خرم تر با نعمت های بسیارو نهادی نیکوی و مردمانی زردرو. (حدود العالم) ، خزان زده در صفت باغ و درختان:
مرا رفیقی امروز گفت خانه بساز
که باغ تیره شد و زردروی و بی دیدار.
فرخی.
، شرمندۀ ناتوان و بیمارگونه. دل شکسته و غمگین. منفعل از خجلت یا ترس یا اندوه و خشم. زار و نزار از بیماری:
سپه شد شکسته دل و زردروی
برآمد ز آوردگه گفتگوی.
فردوسی.
چو بشنید بهرام و شد زردروی
نگه کرد خرادبرزین بدوی.
فردوسی.
زواره بیامد به نزدیک اوی
ورا دید تیره دل و زردروی.
فردوسی.
ده تن از تو، زردروی و بینوا خسبد همی
تا به گلگون می تو روی خویش را گلگون کنی.
ناصرخسرو.
سپیدکار سیه دل، سپهر سبزنمای
کبودسینه و سرخ اشک و زردرویم کرد.
خاقانی.
عصای کلیمند بسیارخوار
به ظاهر چنین زردروی و نزار.
سعدی (بوستان).
نرفتم به محرومی از هیچ کوی
چرا از در حق شوم زردروی.
سعدی (بوستان).
رجوع به زرد و دیگر ترکیبهای آن شود، کنایه از آفتاب. (فرهنگ فارسی معین). آفتاب. (ناظم الاطباء)

زردروی. زردرخ. (فرهنگ فارسی معین). زردگونه. که رخساری زرد رنگ دارد بی علتی: اهواز شهری است سخت خرم و اندر خوزستان شهری نیست از آن خرم تر با نعمت های بسیارو نهادی نیکوی و مردمانی زردرو. (حدود العالم) ، خزان زده در صفت باغ و درختان:
مرا رفیقی امروز گفت خانه بساز
که باغ تیره شد و زردروی و بی دیدار.
فرخی.
، شرمندۀ ناتوان و بیمارگونه. دل شکسته و غمگین. منفعل از خجلت یا ترس یا اندوه و خشم. زار و نزار از بیماری:
سپه شد شکسته دل و زردروی
برآمد ز آوردگه گفتگوی.
فردوسی.
چو بشنید بهرام و شد زردروی
نگه کرد خرادبرزین بدوی.
فردوسی.
زواره بیامد به نزدیک اوی
ورا دید تیره دل و زردروی.
فردوسی.
ده تن از تو، زردروی و بینوا خسبد همی
تا به گلگون می تو روی خویش را گلگون کنی.
ناصرخسرو.
سپیدکار سیه دل، سپهر سبزنمای
کبودسینه و سرخ اشک و زردرویم کرد.
خاقانی.
عصای کلیمند بسیارخوار
به ظاهر چنین زردروی و نزار.
سعدی (بوستان).
نرفتم به محرومی از هیچ کوی
چرا از در حق شوم زردروی.
سعدی (بوستان).
رجوع به زرد و دیگر ترکیبهای آن شود، کنایه از آفتاب. (فرهنگ فارسی معین). آفتاب. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کسی که تنها رود و محتاج بدرقه نباشد. (آنندراج از بهار عجم). مجرد. که به توکل و اعتماد به حق رود:
دامن فردروان گیر اگر حق طلبی
به صدای جرس قافله از راه مرو.
صائب

لغت نامه دهخدا

تصویری از سردر — تصویر سردر

ایوان که بر بالای در خانه باشد

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سردرد — تصویر سردرد

دردی که در سر پیدا شود

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سردور — تصویر سردور

سرکرده جاسوسانی که احوال امرا را به پادشاهان می نوشتند

فرهنگ لغت هوشیار

بزرگ دیوان رئیس دیو: پس سه سرد دیو - را که هر سه دستوران مملکت... او بودند - حاضر کرد

فرهنگ لغت هوشیار

بالای در سر آستانه خانه، اطاقی که بالای در خانه ساخته شده باشند سر دری

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از سردر — تصویر سردر

((~. دَ))

بالای در، آستانه خانه

فرهنگ فارسی معین

صداع، مزاحمت، دردسر

فرهنگ واژه مترادف متضاد

از بالا به پایین، چارچوب بالای در

فرهنگ گویش مازندرانی

زیوری نقره ای که با سنجاق به روسری بندند

فرهنگ گویش مازندرانی

از مراتع لنگای عباس آباد، آب سرد

فرهنگ گویش مازندرانی

بالای در

فرهنگ گویش مازندرانی