معنی سراوه - جستجوی لغت در جدول جو

سراوه

لغت نامه دهخدا

زراوه

(پسرانه)

نام پهلوانی ایرانی

فرهنگ نامهای ایرانی

سرانه

یک یک، یکی یکی و از روی سرشماری، باج و خراج که به طریق سرشماری از مردم بگیرند، آنچه علاوه از باج و خراج بگیرند

فرهنگ فارسی عمید

ستاوه

مکر، حیله، فریب، نیرنگ، حقّه، تزویر، اشکیل، دستان، دلام، چاره، قلّاشی، دویل، نارو، شکیل، شید، کلک، خاتوله، خدعه، ریو، گول، ترفند، دغلی، تنبل، ترب، غدر، روغان، احتیال، گربه شانی، کید

مَکر، حیلِه، فَریب، نِیرَنگ، حُقِّه، تَزویر، اِشکیل، دَستان، دِلام، چارِه، قَلّاشی، دُویل، نارُو، شِکیل، شَید، کَلَک، خاتولِه، خُدعِه، ریوْ، گول، تَرفَند، دَغَلی، تُنبُل، تَرب، غَدر، رَوَغان، اِحتیال، گُربِه شانِی، کَید

فرهنگ فارسی عمید

سماوه

رواق خانه، پرده که از سقف آویخته باشند، کالبد هر چیز

فرهنگ فارسی عمید

سراچه

سرای کوچک، خانۀ کوچک، خانۀ اندرونی

فرهنگ فارسی عمید

سرانه

(سَ نَ / نِ)

نوعی از باج که ازرعایا سر هر فرد گیرند. آنچه علاوه از باج و خراج ازرعیت گیرند. (آنندراج) (ناظم الاطباء). جبایتی که ازهر تن مردم شهری و غیر آن سلطان ستاند:
گرفته ز آب و رنگی عاشقانه
ز گل گوشی و از بلبل سرانه.
محسن تأثیر (از آنندراج).
، نوعی از باج است که سر هر حیوان بگیرند و هنگام حساب سرانه چون مردم شمار کنند آن را سرشماری گویند. (آنندراج) ، فاضل که در تاخت زدن دو چیز با یکدیگر پیدا آید. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سرایه

(تَ نَبْ بُ)

به شب رفتن. (منتهی الارب) (دهار) (اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی) ، تأثیر و اثر کردن چیزی. (آنندراج) ، درگذشتن چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سیراوه

(وَ/ وِ)

یک نوع طعامی است که از شیر و ماست ترتیب دهند. (ناظم الاطباء). رجوع به سیرآبه شود

لغت نامه دهخدا

ستاوه

(سَ / سِ وَ /وِ)

مکر و فریب و حیله و خدعه. (برهان). مکر. (اوبهی) (جهانگیری) (رشیدی) (آنندراج) :
اندیشه از برای تو هر دم ستاوه ای.
؟ (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حراوه

(حَ وَ)

گرمی و تیزی طعم ترب و پلپل و مانند آن. (منتهی الارب). رجوع به حروه شود

لغت نامه دهخدا

جراوه

(جُ وَ)

ناحیه ای به اندلس از اعمال فحص البلوط. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سراقه

(سُ قَ)

ابن عمرو، مکنی به ذوالنور. صحابی است. وی کسی است که با مردم ارمنیه بصلح کار کرد و هم در آنجا درگذشت. (اعلام زرکلی ج 1 ص 360). صحابی به یار و همراه پیامبر اسلام (ص) اطلاق می شود که در دوران حیات پیامبر با او ملاقات کرده، به اسلام گرویده و ایمان خود را حفظ کرده باشد. صحابه نقش مهمی در گسترش دین اسلام، انتقال احادیث و ثبت وقایع تاریخی دارند. بررسی زندگی صحابه یکی از ارکان مهم مطالعات اسلامی است و شناخت آنان به درک بهتر صدر اسلام کمک می کند.
ابن مالک بن جعشم المدلجی، مکنی به ابوسفیان. صحابی است و او راست شعری و در صحیحین 19 حدیث به او نسبت داده اند. وفات او بسال 24هجری قمری است. (اعلام زرکلی ج 1 ص 360). رجوع به امتاع الاسماع ص 42، 86، 421 و البیان و التبیین ج 2 ص 150 و عقد الفرید ج 2 ص 288 و تاریخ بیهق ص 220 شود
ابن مرداس الباهلی الاصغر. صحابی است. جریر شاعر دورۀ جاهلیت را هجو کرد. وی را اخباری است در اغانی. (المعرب جوالیقی ص 301). و رجوع به عیون الاخبار ج 1 ص 203 و عقد الفرید ج 3 ص 334 شود

لغت نامه دهخدا

عراوه

گل پیچان از گیاهان

معنی سراوه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما