- سرافکندگی
شرمساری، شرمندگی، فروتنی
معنی سرافکندگی - جستجوی لغت در جدول جو
- سرافکندگی (سَاَ کَ دَ / دِ)
حالت به زیر افکندن سربخاطر تواضع یا شرم. شرمندگی. شرمساری:
مه نو ز راه سرافکندگی
به گوش اندرون حلقۀ بندگی.
فردوسی.
دلیری است هنجار لشکرکشی
سرافکندگی نیست در سرکشی.
نظامی.
مبین سرو را در سرافکندگی
چنان شاه را درچنین بندگی.
نظامی.
سرافکندگی کن که زلف نگار
سرافرازیش در سرافکندگی است.
خواجوی کرمانی
مه نو ز راه سرافکندگی
به گوش اندرون حلقۀ بندگی.
فردوسی.
دلیری است هنجار لشکرکشی
سرافکندگی نیست در سرکشی.
نظامی.
مبین سرو را در سرافکندگی
چنان شاه را درچنین بندگی.
نظامی.
سرافکندگی کن که زلف نگار
سرافرازیش در سرافکندگی است.
خواجوی کرمانی
- سرافکندگی ((~. اَ کَ دَ یا دِ))
شرمساری، فروتنی
- سرافکندگی
خجلت، خواری، شرمندگی، شرمساری، مذلت
متضاد: سربلندی
متضاد: سربلندی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پَکَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
پراگندگی. پریشانی. تفرّق. تفرقه. تشتت. شمل. تذعذع. تبدد. شتات. شت ّ. (منتهی الارب). شعث. (دهار) (منتهی الارب). افتراق. نشر. انتشار. تقعقع. (منتهی الارب). استشتات: و داناست به مصالح جمع ساختن پراکندگی. (تاریخ بیهقی).
دل و کشورت جمع و معمور باد
ز ملکت پراکندگی دور باد.
سعدی.
ز لب دوختن غنچه را زندگیست
چو بشکفت زان پس پراکندگیست
پشیمان ز گفتار دیدم بسی
پشیمان نگشت از خموشی کسی.
امیرخسرو.
دو دل یک شود بشکند کوه را
پراکندگی آرد انبوه را.
؟
دل و کشورت جمع و معمور باد
ز ملکت پراکندگی دور باد.
سعدی.
ز لب دوختن غنچه را زندگیست
چو بشکفت زان پس پراکندگیست
پشیمان ز گفتار دیدم بسی
پشیمان نگشت از خموشی کسی.
امیرخسرو.
دو دل یک شود بشکند کوه را
پراکندگی آرد انبوه را.
؟
(سَ فَ / فِ کَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
سرافکندگی. شرمساری. خجلت: موجب خجلت و سرفکندگی است، فروتنی. تواضع:
چرا چو لالۀ نشکفته سرفکنده نه ای
که آسمان ز سرافکندگی است پابرجا.
خاقانی
چرا چو لالۀ نشکفته سرفکنده نه ای
که آسمان ز سرافکندگی است پابرجا.
خاقانی
پریشانی تفرق تشتت افتراق انتشار. پریشانی تفرق تشتت افتراق انتشار. پریشانی تفرق تشتت افتراق انتشار
