معنی سحیم در لغت نامه دهخدا

ابن وثیل ریاحی یربوعی. شاعری مخضرم است (کسی که عهد جاهلی و اسلام را دیده باشد). قریب یکصد سال بزیست و در قوم خود شریف بود. مشهورترین شعر او ابیاتی است که مطلع آن این است: انا ابن جلا و طلاع الثنایا. (الاعلام زرکلی چ 1 ص 359)، ابن مره بن الدؤل بن حنیفه. جدی جاهلی است. فرزندان او بطنی از بکر بن وائل از عدنانیه اند. (الاعلام زرکلی چ 1 ص 359)

معنی سحیم در لغت نامه دهخدا

خیک. (منتهی الارب)

معنی سحیم در لغت نامه دهخدا

نام درختی است. (اقرب الموارد)

معنی سحیم - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی سحیم در لغت نامه دهخدا

خیک. (منتهی الارب)

سحیم

لغت نامه دهخدا

سحیم

لغت نامه دهخدا

سحیم

لغت نامه دهخدا

رحیم

(پسرانه)

مهربان، از نامهای خداوند

فرهنگ نامهای ایرانی

سلیم

(پسرانه)

سالم، دارای قدرت داوری و تشخیص درست، نام چندتن از پادشاهان عثمانی

فرهنگ نامهای ایرانی

سحیق

ساییده، کوبیده شده، بعید، دور

فرهنگ فارسی عمید

سلیم

سالم، درست، بی عیب، برای مثال عقل سلیم، چو دزدان به هم باک دارند و بیم / رود در میان کاروانی سلیم (سعدی۱ - ۴۵)
بی آزار، آرام و مطیع، برای مثال در برابر چو گوسفند سلیم / در قفا همچو گرگ مردم خوار (سعدی - ۸۷)
ساده لوح، ساده دل، برای مثال ای سلیم آب ز سرچشمه ببند / که چو پر شد نتوان بستن جوی (سعدی - ۱۷۱)
سهل، آسان، برای مثال خواجه بر تو کرد خواری آن سلیم و سهل بود / خوار آن خواری که بر تو زاین سپس غوغا کند (منوچهری - ۲۶)
کنایه از مارگزیده، این معنی از جهت تفال به سلامت است، برای مثال نوز نبرداشته ست مار سر از خواب / نرگس، چون گشت چون سلیم مسهّد (منوچهری - ۲۲)
در علوم ادبی در علم عروض از بحور شعر بر وزن مستفعلن مفعولات مفعولات

سالم، درست، بی عیب، برای مِثال عقل سلیم، چو دزدان به هم باک دارند و بیم / رود در میان کاروانی سلیم (سعدی۱ - ۴۵)
بی آزار، آرام و مطیع، برای مِثال در برابر چو گوسفند سلیم / در قفا همچو گرگ مردم خوار (سعدی - ۸۷)
ساده لوح، ساده دل، برای مِثال ای سلیم آب ز سرچشمه ببند / که چو پر شد نتوان بستن جوی (سعدی - ۱۷۱)
سهل، آسان، برای مِثال خواجه بر تو کرد خواری آن سلیم و سهل بود / خوار آن خواری که بر تو زاین سپس غوغا کند (منوچهری - ۲۶)
کنایه از مارگزیده، این معنی از جهت تفال به سلامت است، برای مِثال نوز نبرداشته ست مار سر از خواب / نرگس، چون گشت چون سلیم مُسَهَّد (منوچهری - ۲۲)
در علوم ادبی در علم عروض از بحور شعر بر وزن مستفعِلُن مفعولاتُ مفعولات

فرهنگ فارسی عمید

سقیم

مقابل صحیح، نادرست، مریض، بیمار

فرهنگ فارسی عمید

جحیم

دوزخ، جهنم، کنایه از جای بسیار گرم

فرهنگ فارسی عمید

رحیم

مهربان و بخشاینده، بخشایشگر، از نام های خداوند

فرهنگ فارسی عمید

لحیم

آلیاژی که با آن دو قطعه فلز را به هم جوش بدهند، اتصالی که با این آلیاژ شده است

فرهنگ فارسی عمید

سهیم

کسی که با دیگری از چیزی سهم ببرد، هم سهم، هم بهره

فرهنگ فارسی عمید

تسحیم

(اِ طِ)

سیاه گردانیدن. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

سحیمی

(سُ حَ)

احمد بن محمد سحیمی حسنی شافعی. او راست: المقتدی وآن بشرح کتاب المزید علی اتحاف المرید است. ایضاً او راست: الدر العالی الشأن علی لیله النصف من شعبان. وی بسال 1178 هجری قمری درگذشت. (معجم المطبوعات)
ابو سدره سحیمی هجیمی. شاعری است از عرب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سحیمی

(سُ حَ)

منسوب است به سحیم که بطنی است از بنی حنیفه. (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

ضحیم

کجدهان، کج گردن، کج زنخ

معنی سحیم - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما