معنی سحوف در لغت نامه دهخدا

فربه و بسیار پیه. مذکر و مؤنث در وی یکسانست. (منتهی الارب)، دلو سحوف: دلوی که بر گیردو بر دارد آنچه آب در چاه باشد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، ناقۀ دراز سر پستان و تنگ سوراخ پستان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)، ناقه ای که سپل خود را بر زمین کشد دررفتن، گوسپند که پشم شکم آن تنک باشد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)، باران که زمین رندد در باریدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، صدای آسیا گاه که بگردد، صدای شیر گاه دوشیدن. (اقرب الموارد)

معنی سحوف در فرهنگ لغت هوشیار

فربه پیه ناک مرد و زن

معنی سحوف - جستجوی لغت در جدول جو

سحوف

لغت نامه دهخدا

سحوف

فرهنگ لغت هوشیار

سحور

غذایی که برای روزه گرفتن هنگام سحر بخورند

فرهنگ فارسی عمید

سیوف

سیف ها، شمشیرها، ساحلهای دریا، ساحلهای رود، جمع واژۀ سیف

فرهنگ فارسی عمید

سقوف

سقف ها، بالاترین سطوح داخلی هر فضای سرپوشیده، از آسمان ها، جمع واژۀ سقف

فرهنگ فارسی عمید

سفوف

داروی خشک کوبیده، داروی نرم که روی زبان بریزند و فروببرند

فرهنگ فارسی عمید

سحوق

(سَ)

نام مادر عبدالله بن سحوق. محدث است و نام پدر او اسحاق است. (از تاج العروس). یکی از ویژگی های بارز محدثان، دقت در نقل حدیث همراه با بررسی دقیق زنجیره راویان بود. آنان با استفاده از فنون پیشرفته نقد حدیث، توانستند روایات صحیح را از میان انبوهی از احادیث جعلی یا ضعیف جدا کنند. محدث کسی بود که با بررسی دقیق سند (اسناد روایت)، متن حدیث، و تطبیق آن با منابع دیگر، به راستی آزمایی سنت پیامبر اسلام می پرداخت و آن را حفظ می کرد.

لغت نامه دهخدا

تحوف

(اِ)

از کنارۀ چیزی بکاستن. (تاج المصادر بیهقی). از کنارۀ چیزی کم کردن. (زوزنی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تنقص چیزی. (اقرب الموارد) (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

سیوف

(سُ)

جمع واژۀ سیف. شمشیرها:
میزبانان من سیوف و رماح
میهمانان من کلاب و سنور.
مسعودسعد.
ز رای و عزم تو گردون و دهر از آن ترسد
که این کشیده سیوف است و آن زدوده رماح.
مسعودسعد.
رجوع به سیف شود

لغت نامه دهخدا

سحاف

(سِ)

جمع واژۀ سحفه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به سحفه شود
بیماری سل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، کاهش. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

سجوف

(سُ)

جمع واژۀ سجف، بمعنی پرده. (از منتهی الارب) (آنندراج) : و مزوران را رای از تزویر جز گریز بهنگام و استمساک به اذیال شام و تواری در سجوف ظلام... (جهانگشای جوینی). رجوع به سجف شود

لغت نامه دهخدا

سحیف

(سَ)

آواز آسیا. (منتهی الارب). آواز آسیا گاهی که بگردد. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سحول

(سُ)

جمع واژۀ سحل. (منتهی الارب). رجوع به سحل شود

لغت نامه دهخدا

سحول

(سَ)

گازر. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سحول

(سَ)

قریه ای است به یمن که جامۀ خوب در آن می بافند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (معجم البلدان). یقال: ثیاب سحولیه، و سحولیه بضم سین روایت کنند و بفتح مشهور است. (اقرب الموارد). قریه ای است به یمن. (امتاع الاسماع ج 1 ص 550)

لغت نامه دهخدا

سحوق

(سَ)

خرمابن دراز. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء). ج، سحق، خر دراز. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ج، سحق، خر مادۀ دراز. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ج، سحق

لغت نامه دهخدا

مسحوف

(مَ)

نعت مفعولی از سحف. رجوع به سحف شود، مسلول. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اسحوف

(اُ)

اسحوف. ناقۀ فراخ سوراخ پستان: ناقه اسحوف یا ناقه اسحوف الاحالیل.

لغت نامه دهخدا

اسحوف

(اِ حَ)

اسحوف. رجوع به اسحوف شود

لغت نامه دهخدا

سیوف

جمع سیف، شمشیرها جمع سیف شمشیرها

فرهنگ لغت هوشیار

سفوف

سیاهی بج (بج لثه معیارجمالی)، آرد بیخته، داربوی آرد پخته (مطلقا)، داروی خشک کوبیده هر گونه گرد دارویی، اختصاصا مخلوطی از کوبیده دانه های گرد شده چند گونه گیاه طبی است که به عنوان باد شکن مصرف میشده. توضیح گیاهانی که در تهیه سفوف به کار میرفته عبارتند از زیره سیاه تخم گشنیز گز علفی ترنجبین و برخی گیاهان دیگر

فرهنگ لغت هوشیار