- سحا
مهر نامه
معنی سحا - جستجوی لغت در جدول جو
- سحا (سِ)
عنوان نامه. (شرفنامه). بند نامه. (دهار). سحاءه:
مر تن نعمت راطاعت سر است
نامۀ نیکی را طاعت سحاست.
ناصرخسرو.
ترا که رشتۀ ایمان ز هم گسست امروز
سحاء خط امان از چه میکنی فردا.
خاقانی.
ماه نو در سایۀ ابر کبوتر فام راست
چون سحای نامه یا چون عین عنوان دیده اند.
خاقانی.
مثال شاه را بر سر نهادم
سحا پوشیدم و سر برگشادم.
(خسرو و شیرین، از شرفنامه)
مر تن نعمت راطاعت سر است
نامۀ نیکی را طاعت سحاست.
ناصرخسرو.
ترا که رشتۀ ایمان ز هم گسست امروز
سحاء خط امان از چه میکنی فردا.
خاقانی.
ماه نو در سایۀ ابر کبوتر فام راست
چون سحای نامه یا چون عین عنوان دیده اند.
خاقانی.
مثال شاه را بر سر نهادم
سحا پوشیدم و سر برگشادم.
(خسرو و شیرین، از شرفنامه)
- سحا
مهر نامه، عنوان نامه واحد سحاء ه، جمع اسحیه
- سحا ((س))
مهرنامه، عنوان نامه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ابر، بخارهای غلیظ شده یا تودۀ قطرات آب و ذرات یخ معلق در جو که از آن ها باران و برف و تگرگ می بارد، غیم، غین، غمام، غمامه، میغ
(سَحْ حا)
لغت نامه دهخدا
از س ح ح، ریزان، و منه یمین اﷲ سحاء، ای دائمه الصب بالمطا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، (از س ح ی) آنکه خاک و گل را از زمین رندد، باغبان که از بیل خیابان و غیره را آرایش دهد. (منتهی الارب)
(سُ)
لغت نامه دهخدا
آواز که بر سینۀ خر گردد وقت بانگ کردن. (منتهی الارب). آواز که در سینۀ خر گردد. (اقرب الموارد)
(سَحْ حا)
لغت نامه دهخدا
ساحر. (اقرب الموارد). سحر کننده. (آنندراج). جادو. ج، سحارون. (مهذب الاسماء). افسونگر. جادوگر. شعبده باز. (ناظم الاطباء) : یأتوک بکل سحار علیم. (قرآن 37/26).
بچشمش اندر گفتی کشیده بودستی
بسحر سرمۀ خوبی و نیکویی سحار.
فرخی.
چشم سعدی بخواب بیند خواب
که ببیند بچشم سحارت.
سعدی.
، مجازاً، شیوا. نغز. که خواننده و شنونده را شیفته سازد: کلک سحار، قلم سحار. بیان سحار، گفتار شگفت انگیز
بچشمش اندر گفتی کشیده بودستی
بسحر سرمۀ خوبی و نیکویی سحار.
فرخی.
چشم سعدی بخواب بیند خواب
که ببیند بچشم سحارت.
سعدی.
، مجازاً، شیوا. نغز. که خواننده و شنونده را شیفته سازد: کلک سحار، قلم سحار. بیان سحار، گفتار شگفت انگیز
(سِ)
لغت نامه دهخدا
تره ای است که شتر را فربهی آرد. (منتهی الارب). تره ای است که مواشی را فربه کند. (اقرب الموارد)
(سَ)
لغت نامه دهخدا
ابر. (دهار) (ترجمان القرآن). ابری بارنده. (مهذب الاسماء) :
یکی کوه بینی سر اندر سحاب
که بر وی نپرّید پرّان عقاب.
فردوسی.
چو تیر از کمان یا چو برق از سحاب
همی رفت بی خورد و آرام و خواب.
فردوسی.
دوستان وقت عصیر است و کباب
راه را گرد نشانده ست سحاب.
منوچهری.
بارد در خوشاب از آستین سحاب
وز دم حوت آفتاب روی ببالا نهاد.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 17).
واندر او بر گناهکار بعدل
قطره ناید مگر بلا ز سحاب.
ناصرخسرو.
همچو شب دنیا دین را شبست
ظلمتش از جهل و ز عصیان سحاب.
ناصرخسرو.
حقیر باشد با همت تو چرخ و جهان
بخیل باشد با دو کف تو بحر و سحاب.
مسعودسعد.
سحاب گویی یاقوت ریخت بر مینا
نسیم گویی شنگرف بیخت بر زنگار.
؟ (از کلیله و دمنه).
از سحاب فضل و اشک حاج و آب شعر من
برکه ها را برکه های بحر عمان دیده اند.
خاقانی.
آنکه آن تازه بهار دل من در دل خاک
از سحاب مژه خوناب مطر بگشائید.
خاقانی.
نظم و نثرش چون حدیقه ای که آب سحاب غبار از روی ازهار او فرو شسته باشد. (ترجمه تاریخ یمینی).
چو خورشیدی که باشد در سحابی
و یا در نیمۀ شب آفتابی.
نظامی.
امروز باید ار کرمی میکند سحاب
فردا که تشنه مرده بود لاوه گو مریز.
سعدی.
زمین تشنه را باران نبودی بعداز این حاجت
اگر چندانکه در چشمم سرشک اندر سحا بستی.
سعدی.
، به لغت اکسیریان زیبق است. (تحفۀ حکیم مؤمن). سیماب به لغت اکسیریان. (منتهی الارب)
یکی کوه بینی سر اندر سحاب
که بر وی نپرّید پرّان عقاب.
فردوسی.
چو تیر از کمان یا چو برق از سحاب
همی رفت بی خورد و آرام و خواب.
فردوسی.
دوستان وقت عصیر است و کباب
راه را گرد نشانده ست سحاب.
منوچهری.
بارد در خوشاب از آستین سحاب
وز دم حوت آفتاب روی ببالا نهاد.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 17).
واندر او بر گناهکار بعدل
قطره ناید مگر بلا ز سحاب.
ناصرخسرو.
همچو شب دنیا دین را شبست
ظلمتش از جهل و ز عصیان سحاب.
ناصرخسرو.
حقیر باشد با همت تو چرخ و جهان
بخیل باشد با دو کف تو بحر و سحاب.
مسعودسعد.
سحاب گویی یاقوت ریخت بر مینا
نسیم گویی شنگرف بیخت بر زنگار.
؟ (از کلیله و دمنه).
از سحاب فضل و اشک حاج و آب شعر من
برکه ها را برکه های بحر عمان دیده اند.
خاقانی.
آنکه آن تازه بهار دل من در دل خاک
از سحاب مژه خوناب مطر بگشائید.
خاقانی.
نظم و نثرش چون حدیقه ای که آب سحاب غبار از روی ازهار او فرو شسته باشد. (ترجمه تاریخ یمینی).
چو خورشیدی که باشد در سحابی
و یا در نیمۀ شب آفتابی.
نظامی.
امروز باید ار کرمی میکند سحاب
فردا که تشنه مرده بود لاوه گو مریز.
سعدی.
زمین تشنه را باران نبودی بعداز این حاجت
اگر چندانکه در چشمم سرشک اندر سحا بستی.
سعدی.
، به لغت اکسیریان زیبق است. (تحفۀ حکیم مؤمن). سیماب به لغت اکسیریان. (منتهی الارب)
(سِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ سحفه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به سحفه شود
بیماری سل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، کاهش. (مهذب الاسماء)
بیماری سل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، کاهش. (مهذب الاسماء)
مهر نامه، سرنامه (عنوان نامه)، کاغذ تراش، پوستک پوست نازکی که در پوشنیدن (جلد کردن) به کار رود مهر نامه، عنوان نامه واحد سحاء ه، جمع اسحیه
شب پره، خاردار از درختان، دیوار بست خانه (ساحت خانه) گرسنگی گاوی (جوع البقر) از بیماری ها
بند نامه در گذشته ریسمانی بر نامه می پیچیدند تا بیگانه آن را نگشاید
