معنی سبیجی - جستجوی لغت در جدول جو

سبیجی

لغت نامه دهخدا

اسبله، نوعی ماهی خوراکی بزرگ بی فلس با شاخک هایی شبیه سبیل در اطراف دهان که معمولاً در دریای خزر یافت می شود

از کتاب حدود العالم که بسال 372 ه.ق. تألیف شده چنان استنباط می شود که سبیجه نوعی حیوان است از قبیل سمور و سنجاب و فنک و جز آن: و از این ناحیت (تغزغز) مشک بسیار خیزد و روباه سیاه و سرخ و ملمع و موی سنجاب و سمور و قاقم و فنک و سبیجه و غژغاو خیزد. رجوع به حدود العالم شود

از کتاب حدود العالم که بسال 372 هَ.ق. تألیف شده چنان استنباط می شود که سبیجه نوعی حیوان است از قبیل سمور و سنجاب و فنک و جز آن: و از این ناحیت (تغزغز) مشک بسیار خیزد و روباه سیاه و سرخ و ملمع و موی سنجاب و سمور و قاقم و فنک و سبیجه و غژغاو خیزد. رجوع به حدود العالم شود

لغت نامه دهخدا

سبیج

(سِ)

شپش (لهجۀ قزوین)

لغت نامه دهخدا

سبیی

(سِ بی یی ی)

منسوب است به سبیه که از قراء رمله است. (الانساب سمعانی) (لباب الانساب ص 31)

لغت نامه دهخدا

سبیتی

(سُ بَ)

نام طائفه ای در نجف

لغت نامه دهخدا

سبیتی

(سِ بَ)

نوعی ماهی بسیار بزرگ در خلیج فارس. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سبیجه

(سَ جَ)

گلیم سیاه، شاماکچه. (منتهی الارب) ، لباس سیاه، بقیر. (اقرب الموارد). رجوع به سبیج شود

لغت نامه دهخدا

سبیری

(سَری ی)

نسبت است به سبیری از قراء بخارا

لغت نامه دهخدا

سبیعی

(سَ)

منسوب است به سبیع که بطنی از همدان است. (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

سبیلی

(سَ)

نسبتی است مر سبیله را و آن بطنی است از قضاعه. (الانساب سمعانی) (لباب الانساب ص 531)

لغت نامه دهخدا

سبیلی

(سَ)

به سبیل. برایگان. مفت. مجانی:
ز بس کو داد سیم و زر سبیلی
نماند اندر جهان نام بخیلی.
(ویس و رامین)

لغت نامه دهخدا

بسیجی

(بَ)

مشمّر. آماده. مجهز:
بجان تشریف مدح من بسیجد
مرا چون دید در مدحت بسیجی.
سوزنی.

لغت نامه دهخدا

سبیج

(سَ)

شاماکچه. (منتهی الارب) ، جامه ای است از صوف سیاه. (منتهی الارب). بقیر. واصل آن بفارسی شبی است و آن پیراهن است. (از اقرب الموارد). رجوع به بقیر و المعرب جوالیقی ص 182 شود

لغت نامه دهخدا