معنی ساچمه در فرهنگ فارسی عمید

گلولۀ ریز سربی که در تفنگ های شکاری به کار می رود، قطعات کروی کوچک از جنس فولاد

معنی ساچمه در لغت نامه دهخدا

سرب مدور ریزه که عده ای در تفنگ ریزند زدن گنجشک و مانند آن را. صاچمه. چارپاره. این کلمه ظاهراً ترکی است از سانجمه. در ترکی گلوله های خرد که در توپ و بندوق انداخته میزنند بهندی چَهَرَّه گویند. (برهان) (غیاث اللغات) (آنندراج). و رجوع به صاچمه شود، در مصطلحات نوشته: کیسه پر از فلوس که بجای گلوله در توپ گذارند تا بسیارکس از غنیم کشته شوند. (غیاث) (برهان) (آنندراج) : ماهیچۀ نیزه بسیار است و بغرائی ساچمه خیلی درشت چاشنی. (نعمت خان عالی از آنندراج)

معنی ساچمه در فرهنگ لغت هوشیار

سرب مدور ریزه که عده ای در تفنگ ریزند و برای زدن گنجشک و مانند آن هم استفاده میکنند

معنی ساچمه در فرهنگ فارسی معین

صاچمه، گلوله ای ریز سربی مخصوص تفنگ های شکاری

معنی ساچمه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

گلوله ریز سربی، گوی پولادین

معنی ساچمه در فرهنگ گویش مازندرانی

گلوله های ریز که جهت شکار پرنده مورد استفاده است

معنی ساچمه - جستجوی لغت در جدول جو

ساچمه

فرهنگ فارسی عمید

ساچمه

لغت نامه دهخدا

ساچمه

فرهنگ لغت هوشیار

ساچمه

فرهنگ فارسی معین

ساچمه

فرهنگ واژه فارسی سره

ساچمه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ساچمه

فرهنگ گویش مازندرانی

سامه

(دخترانه)

سوگند، پیمان

فرهنگ نامهای ایرانی

سالمه

(دخترانه)

مؤنث سالم، فاقد بیماری، بدون عیب یا خرابی

فرهنگ نامهای ایرانی

سامه

پیمان، عهد، سوگند، پناه، پناهگاه، برای مثال سامه کجا یافت ز دستان او / رستم دستان و نه دستان سام (ناصرخسرو - ۳۹۱)

فرهنگ فارسی عمید

سائمه

گاو، گوسفند، اسب و شتر که خود در بیابان بچرند و علف بخورند و اگر بیشتر سال را سائمه باشند با شرایط نصاب باید زکات آن ها داده شود

فرهنگ فارسی عمید

سارمه

(مِ)

دهی است از دهستان کسکرات بخش صومعه سرای شهرستان فومن واقع در 24 هزارگزی شمال باختری صومعه سرا، و 12 هزارگزی شمال طاهر گوراب. جلگه ای، هوای آن معتدل و مرطوب و مالاریائی، آب آن از رود خانه شاندرمن، و محصول آن برنج، ابریشم، توتون سیگار و زغال است، 173 تن سکنه دارد که به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

سامه

(مِهْ)

اسب رونده به روشی که مانده نشود. ج، سمّه ، متحیر و مدهوش. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

صاچمه

(مَ / مِ)

ساچمه. ریزه های سربی است مدور که در تفنگ ریزند

لغت نامه دهخدا

ساهمه

(هَِ مَ)

شتر مادۀ باریک لاغر. (از اقرب الموارد) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سایمه

(یِ مَ)

مؤنث سائم. رجوع به سائمه شود

لغت نامه دهخدا

سائمه

(ءِ مَ)

تأنیث سائم. رجوع به سائم شود، و مراد بسائمه آن است که در گیاه زاری که همه مسلمانان در آن یکسان بوند چریده باشند چه اگر ایشان را از خاصۀ مال خود علف داده باشند زکوه در آن واجب نبود هر چند که به نصاب رسند. (تاریخ قم ص 17) ، رمۀ گوسفند. (دهّار)

لغت نامه دهخدا

سامه

(مَ)

مرکّب از: سوم، گوی که بر سر چاه باشد. ج، سیم، رگهای زر در کان، رگی است در کوه، زر و سیم، خیزران. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سامه

(مَ / مِ)

عهد و پیمان و سوگند. (برهان) (شرفنامه). پیوند و سوگند. (آنندراج) :
کسی که سامۀ جبّار آسمان شکند
چگونه باشد در روز محشرش سامان.
کسایی (از احوال و اشعار رودکی سعید نفسی ص 120).
، امن و امان و پناه. (برهان). پناه. (آنندراج) (رشیدی). خطی و پناه گاهی و دائره و امان جای مردم باشد و وقت ضرورت و واقعۀ سخت بدان پناه جویند. (آنندراج) (رشیدی) : من شهری بنا خواهم کرد... تا مردمان عالم را سامه باشد. (تاریخ سیستان). نامه ای نبشت سوی احمد بن اسماعیل که تا بسامۀ او اندر خراسان بباشد. (تاریخ سیستان).
قول تو خطی گشت مر خرد را
سامه کن و بیرون مشو ز سامه.
ناصرخسرو.
ز خون ریز تو اندر سامۀ زلف تو افتادم
رقیبت گربخواهد کشت باری اندرین سامه.
امیرخسرو (از رشیدی).
سامه کجا یافت ز دستان او
رستم دستان و نه دستان سام.
ناصرخسرو.
، قرض و وام. (برهان) ، خاصه وخصوص. (برهان) (شرفنامه) ، علم. رایت، دام، کمند، یاران و دوستان. (ناظم الاطباء)