معنی سانیج - جستجوی لغت در جدول جو

سانیج

لغت نامه دهخدا

سانیا

(دخترانه)

در گویش مازندران سایه روشن جنگل

فرهنگ نامهای ایرانی

سانیه

(یَ)

دلو کلان و ادات آن. (آنندراج) (منتهی الارب). چرخ آب. (دهار). دولاب. چرخ چاه، شتر آبکش. (آنندراج) (منتهی الارب) (دهار). ج، سوانی. دابه ای که چرخ چاه گرداند، چهارپای بارکش. (دستور اللغه)

لغت نامه دهخدا

سانیر

از قراء جبل شهریار است در ارض دیلم، (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سانیچ

دهی است از بخش سرباز شهرستان ایرانشهر واقع در هزارگزی جنوب سرباز و کنار راه فرعی سرباز به فیروز آباد، هوای آن گرم و دارای 160 تن سکنه است، آب آنجا از رودخانه تأمین میشود محصول آن غلات، خرما، برنج، شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است و ساکنین از طایفۀ سرباز هستند، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
ده کوچکی است از بخش سرباز شهرستان ایرانشهر واقع در 3 هزارگزی جنوب سرباز و کنار راه مالرو سرباز به یارود و دارای 4 خانوار است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

سانیب

اسم هندی حیه است، (تحفۀ حکیم مؤمن)

لغت نامه دهخدا

سانجی

(نَ)

منسوب است به (سان) که قریه ای است در نواحی بلخ. (الانساب سمعانی) (اللباب فی تهذیب الانساب)

لغت نامه دهخدا

زانیج

وطن مألوف را گویند، (برهان قاطع)، وطن را گویند، (فرهنگ جهانگیری) (آنندراج)، مسقطالرأس و مولد و وطن و شهر، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سنیج