معنی سانیب - جستجوی لغت در جدول جو

سانیب

لغت نامه دهخدا

(دخترانه)

در گویش مازندران سایه روشن جنگل

جوینی در ذکر مراجعت سلطان جلال الدین خوارزمشاه به گرجستان این صورت را در شمار نام شهرهایی چندآورده گوید: لشکر گرج و آلان و ارمن و سریر و لگزیان و قفچاق و سونیان و ابخاز و حانت و شام و روم ... (تاریخ جهانگشا ج 2 ص 170)، و نسخه بدل آن: حانیت، جانیت، جانین است و در جامعالتواریخ نسخۀ پاریس خانت و خانیت آمده، (رجوع به جهانگشا ج 2 صص 170-171 ح شود)

لغت نامه دهخدا

سانیه

(یَ)

دلو کلان و ادات آن. (آنندراج) (منتهی الارب). چرخ آب. (دهار). دولاب. چرخ چاه، شتر آبکش. (آنندراج) (منتهی الارب) (دهار). ج، سوانی. دابه ای که چرخ چاه گرداند، چهارپای بارکش. (دستور اللغه)

لغت نامه دهخدا

سانیر

از قراء جبل شهریار است در ارض دیلم، (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

سانیچ

دهی است از بخش سرباز شهرستان ایرانشهر واقع در هزارگزی جنوب سرباز و کنار راه فرعی سرباز به فیروز آباد، هوای آن گرم و دارای 160 تن سکنه است، آب آنجا از رودخانه تأمین میشود محصول آن غلات، خرما، برنج، شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است و ساکنین از طایفۀ سرباز هستند، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
ده کوچکی است از بخش سرباز شهرستان ایرانشهر واقع در 3 هزارگزی جنوب سرباز و کنار راه مالرو سرباز به یارود و دارای 4 خانوار است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

سانیج

بمعنی سارنج که مرغکی است کوچک و سیاه و به آذربایجان سودان گویند، (اوبهی)، رجوع به سارنج و ساننج و سالنج و سارنگ شود

لغت نامه دهخدا

انیب

(اَ یُ)

جمع واژۀ ناب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

انیب

(اَ یَ)

بزرگ و سطبر دندان. (آنندراج) (المنجد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا