معنی زمجیل - جستجوی لغت در جدول جو

زمجیل

لغت نامه دهخدا

زمیل

ضعیف، ترسو

فرهنگ فارسی عمید

زمجی

(زِمِجْ جا / زِمَجْ جا)

دم غزۀ مرغ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بیخ دم پرنده. (از اقرب الموارد). رجوع به معنی بعد شود

لغت نامه دهخدا

مجیل

(مُ)

کسی که برمیگرداند و سبب می شود برگشتن را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). و رجوع به اجاله شود، آن که گرد می سازد و گرد می کند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون).

لغت نامه دهخدا

زمیل

(زَ)

سپس سوار نشیننده، همسفر و یار در سفر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ردیف: انت فارس العلم و انا زمیلک. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زمیل

(زُ مَ)

ابن عباس. از مولای خود که عروه بن زبیر است روایت دارد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

زمیل

(زُ مَ)

ضعیف بددل ترسنده. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زمیل

(زِ یَل ل)

زمّیل. ضعیف بددل ترسنده. (منتهی الارب). رجوع به مادۀ قبل و زمیله شود

لغت نامه دهخدا

زمیل

(زِمْ مَ)

ضعیف بددل ترسنده. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زمجی

(زِ مِجْ جی)

در شرح نصاب بمعنی دنبه و در شرح دیگر بمعنی بیخ طائر نوشته و در منتخب محل روئیدن دم مرغ. (غیاث اللغات) (آنندراج). رجوع بمادۀ قبل و بعد شود

لغت نامه دهخدا

زنجیل

(زِ)

مرد سست اندام و ضعیف. زئجیل. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زئجیل

(زِءْ)

مرد سست اندام و ضعیف. (منتهی الارب). ضعیف. (اقرب الموارد). رجوع به زآجل شود

لغت نامه دهخدا

زنجیل

(زِ)

نوعی زیتون بلند. (از دزی ج 1 ص 606) ، آبی که از زیتونهای بهم آنباشته بهم رسد. (دزی ایضاً)

لغت نامه دهخدا

زنجیل

(زِ)

معرب زنجیر فارسی است که عربان از آن فعل هم ساخته اند: زنجله بزنجیل، قیده بسلسله. رجوع به نقودالعربیه ص 47، 95، 174، و زنجیر شود.
- زنجیل الدراهم. رجوع به زنجیرالدارهم و نقودالعربیه ص 176 شود

لغت نامه دهخدا