معنی زلمه در لغت نامه دهخدا

شخص. وقتی که گویند ’یا زلمه’ هنگامی است که گویند شخص ناشناسی را مخاطب قرار دهد و یا آنکه برای گوینده تفاوت نکند که مخاطب او کیست. ج، ازلام. (از دزی ج 1 ص 60)، شهرنشینان سوریه این کلمه را به پیاده اطلاق کنند، ولی هنگامی که در مورد نظامیان بکار برند مرادشان پیاده نظام است. ج، زُلم. (از دزی ج 1 ص 600). رجوع به دزی شود، نشان و دروش گوش بز و هما زلمتان. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، واحد زلم، یعنی یک گیاه زلم. (ناظم الاطباء)

معنی زلمه در لغت نامه دهخدا

راست و درست و صحیح و محقق و مانا و مشابه. (ناظم الاطباء). هیئت و شباهت. (از اقرب الموارد). یقال: هو العبد زلمه، ای حقاً او قده قد العبد او حذوه حذو العبد او یشبهه کانه هو. و کذا هو العبد. زلمه و زلمه و زلمه. و نیز در امه نیز می گویند: ’هی الامه زلمه’ و غیرها. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب)

معنی زلمه در فرهنگ لغت هوشیار

مانایی (شباهه) هاوندی راست و درست

معنی زلمه - جستجوی لغت در جدول جو

زلمه

لغت نامه دهخدا

زلمه

لغت نامه دهخدا

زلمه

فرهنگ لغت هوشیار

سلمه

(دخترانه)

نام گیاهی است

فرهنگ نامهای ایرانی

دلمه

نوعی خوراک که برنج و گوشت و لپه و سبزی را در برگ مو، برگ کلم، بادمجان، گوجه فرنگی و مانند آن ها می پیچند و می پزند

فرهنگ فارسی عمید

دلمه

شیری که به آن پنیرمایه زده باشند و اندکی سفت شده باشد، شیر بریده که در دستمال ریخته و آب آن را گرفته باشند

فرهنگ فارسی عمید

غلمه

شدت میل به جماع، تیز شهوت شدن

فرهنگ فارسی عمید

کلمه

سخن، لفظی که معنی داشته باشد، آنچه انسان بر زبان می راند و مطلب خود را به وسیلۀ آن بیان می کند، یک جزء از کلام
کلمۀ استفهام (ادات استفهام): در دستور زبان علوم ادبی کلمه ای که سؤال و پرسش را برساند و به وسیلۀ آن از چیزی پرسش کنند مانند آیا، چرا، چند، چه، که، کجا، کدام، کو و غیره
کلمۀ شهادت: کلمۀ «اشهد ان لااله الاالله»

فرهنگ فارسی عمید

ثلمه

رخنه، سوراخ، ترک، کنایه از خلل

فرهنگ فارسی عمید

قلمه

قلم مانند، در کشاورزی قسمتی از شاخۀ درخت که آن را به شکل قلم می برند و در شرایطی نگه می دارند تا ریشه داده و سبز شود
قلمه زدن: ( در کشاورزی، بریدن قلمه، کاشتن قلمه

فرهنگ فارسی عمید

ظلمه

ظالم ها، ستمگران، بیدادگران، جباران، ظالمین، ظلّام، جمع واژۀ ظالم

فرهنگ فارسی عمید

زخمه

وسیلۀ کوچک فلزی که با آن سیم های ساز را به صدا درمی آورند، مضراب، زخ، برای مثال ما چو چنگیم و تو زخمه می زنی / زاری از ما نه تو زاری می کنی (مولوی - ۵۹)

فرهنگ فارسی عمید

پلمه

تخته سنگ، سنگ مسطح و نازک، سنگی که ورقه ورقه شود، سنگ لوح، لوح سنگی که در قدیم برای کودکان دبستانی بر روی آن سرمشق می نوشتند، برای مثال نخست چون پدرم پلمه بر کنار نهاد / چه علم ها که بخواندم از آن به غیر زبان (عمید لوبکی- مجمع الفرس - پلمه)

تخته سنگ، سنگ مسطح و نازک، سنگی که ورقه ورقه شود، سنگ لوح، لوح سنگی که در قدیم برای کودکان دبستانی بر روی آن سرمشق می نوشتند، برای مِثال نخست چون پدرم پلمه بر کنار نهاد / چه علم ها که بخواندم از آن به غیر زبان (عمید لوبکی- مجمع الفرس - پلمه)

فرهنگ فارسی عمید

بلمه

ریش بلند و انبوه، ویژگی مردی که ریش بلند و انبوه داشته باشد

فرهنگ فارسی عمید

مزلمه

(مُ زَلْلَ مَ)

مؤنث مزلم. زنی که دراز نباشد: أمراءه مزلمه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ثلمه

سوراخ، رخنه

معنی زلمه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما