معنی زغراش در فرهنگ فارسی عمید

خرده ریزۀ پوست که پوستین دوزان جدا می کنند و دور می ریزند، خرده ریزۀ پوستین

معنی زغراش در لغت نامه دهخدا

ریزه های پوست باشد که پوستین دوزان بدور اندازند. (برهان) (انجمن آرا) (از آنندراج). و آن را زغریماش نیز نوشته اند. (انجمن آرا) (آنندراج). خرده ریزهای پوست که پوستین دوزان بدور اندازند. (فرهنگ فارسی معین) (از ناظم الاطباء)، تسمه های بریده شدۀ از پوست. (ناظم الاطباء). رجوع به زغریماش شود

معنی زغراش در فرهنگ لغت هوشیار

خرده ریزه های پوست که پوستین دوزان بدور اندازند

معنی زغراش در فرهنگ فارسی معین

خرده ریزهای پوست که پوستین دوزان به دور اندازند

معنی زغراش - جستجوی لغت در جدول جو

زغراش

فرهنگ فارسی عمید

زغراش

لغت نامه دهخدا

زغراش

فرهنگ لغت هوشیار

زغراش

فرهنگ فارسی معین

غراش

زخمی که از خراشیدگی به هم رسد، خراش، خشم و غضب، اندوه

فرهنگ فارسی عمید

زغلاش

(زُ)

دزی در ذیل قوامیس عرب این کلمه را معادل ’ته تار’ فرانسه دانسته که بمعنی شکل و حالت اول اقسام قورباغه، غوک، وزغ و سمندر است (شکل بچّه قورباغه قبل از دگردیسی). و همچنین بمعنی درخت چتری شکل و اسم عامیانۀ بعضی از ماهیها و غیره است. رجوع به دزی ج 1 ص 595 شود

لغت نامه دهخدا

غراش

(غَ)

خراش. (برهان قاطع) (آنندراج) (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). زخمی باشد که از خراشیدگی به هم رسیده باشد. (برهان قاطع). جراحت:
تو کز عشق حقیقی لافی از دوست
غراش سوزنی بنمای در پوست.
امیرخسرو (از جهانگیری) (از فرهنگ رشیدی).
در این مثال تأمل است چه شاید که خراش باشد. (فرهنگ رشیدی) ، قهر و غضب و خشم. (برهان قاطع) (آنندراج) (انجمن آرا). خشم. (جهانگیری). خشم و تندی. (فرهنگ رشیدی) ، اندوه و غم. (برهان قاطع) (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). به این معنی با سین هم آمده است و آن نیز درست است، چه در فارسی سین و شین به هم تبدیل می یابند. (برهان قاطع) ، پاره های پوستین از کار افتاده است که پوستین سازها میبرند و دور می اندازند:
چنان خواهم دریدن پوست اغیار
رفودیگر نمیگیرد غراشش.
؟ (از فرهنگ شعوری)

لغت نامه دهخدا