- زرگر
کسی که پیشه اش ساختن زینت آلات و چیزهای دیگر از زر است، طلاساز
معنی زرگر - جستجوی لغت در جدول جو
- زرگر (زَ گَ)
خلیل... در رشت صرافی می کرد و بخدمت جمشیدخان تردد داشت. حسب الامر، جمشیدنامه را نوشت ولی شهرت نیافت. این ابیات از آن کتاب است:
ز بسیاری نیزه داران جنگ
هوا بر سنین و سنان گشت تنگ
نمایان ز قربان کمان در جدال
چو از لکۀ ابر نیمی هلال...
(تذکرۀ مجمعالخواص ترجمه خیامپور ص 136)
ز بسیاری نیزه داران جنگ
هوا بر سنین و سنان گشت تنگ
نمایان ز قربان کمان در جدال
چو از لکۀ ابر نیمی هلال...
(تذکرۀ مجمعالخواص ترجمه خیامپور ص 136)
- زرگر (زَ گَ)
دهی از دهستان بشاریات است که در بخش آبیک شهرستان قزوین واقع است و 200 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
- زرگر (زَ گَ)
بمعنی زرساز. (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). (از: ’زر’ + ’گر’، پسوند صنعت و شغل). کسی که با زر کار کند. آن که آلت زرین سازد. (حاشیۀ برهان چ معین). صیاغ. صواغ. صائغ. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). و بمعنی اعم آنکه ادوات از زر و سیم و جواهر سازد. (حاشیۀ برهان چ معین) :
زرگر فرونشاند کرف سیه به سیم
من باز برفشانم سیم زده به کرف.
کسائی (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
شد آمدش بینم سوی زرگران
همیشه ستوهند ازاو دیگران
بخواند آنگهی زرگر دند را
ز همسایگانان تنی چند را.
ابوشکور (یادداشت ایضاً).
آنرا ریگ هبیر خوانند و رنگ او سرخ است و زرگران از وی بکار دارند. (حدود العالم، یادداشت ایضاً).
زرگری باید کز مایۀ ما کار کند
مایه ما را و هر آن سود که باشد به دو نیم.
فرخی.
وآنگاه یکی زرگرک زیرک و جادو
باژیر بهم باز نهاده لب هر دو.
منوچهری.
همیدون تموز و دیش چاکر است
بهارش مثال خزان زرگر است.
اسدی (گرشاسبنامه).
بهمن کنون زرگر شود
برگ رزان چون زر شود.
ناصرخسرو.
گاورسه چو کردمی ندانی
بایدت سپرد زر به زرگر.
ناصرخسرو.
وآن کو نکند طاعت علمش نبود علم
زرگر نبود مرد چو بر زر نکند کار.
ناصرخسرو.
اکنون می خواهم خدای موسی بشما بنمایم، گفتند: روا باشد. سامری زرگر بود. قالبی درست کرد. (قصص الانبیاء ص 113). دل کان است و خرد گوهر و قلم زرگر. (نصیحه الملوک غزالی).
چشمم چون ابر و دامنم چو شمرشد
رویم چون زر و دل چو بوتۀ زرگر.
مسعودسعد.
زرگر رخسار من شد عشق یار سیمبر
این چنین زر کردن آری از چنان زرگر سزد.
سوزنی (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
زمانه زو طلبد امر و نهی، نز دگران
کسی طلب نکند کار زرگر از جولاه.
فلکی شیروانی.
زرگر ساحرصفت را بهر صنع
سیم چینی و زر آبائی فرست.
خاقانی.
وای بر زرگری که وقت شمار
زرش از نقره کم بود بعیار.
نظامی.
دادن زرگر همه جان دادن است
ناستدن بهتر از آن دادن است.
نظامی.
یکی کوره ای ساخت چون زرگران
ز هر داروئی کرد چیزی در آن.
نظامی.
آن یکی آمد به پیش زرگری
که ترازو ده که برسنجم زری.
مولوی.
- زرگر چرخ، کنایه از آفتاب است. (برهان) (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین) ، کتاب نحمیا 3:8 و 32 و کتاب اشعیا 40:19 و 41:7 و 46:6 و اصلاً مقصود از قال گرومصفی کننده است. مقابل کتاب ملاکی 3، 2 و 3: و طرز و طریقۀ تصفیه و قال گذاردن هم در امثال 17:3 و 27:21مذکور است. نوشته های مقدسه غالباً از عمل زرگری مصریان ذکر نموده و نقشۀ نوامون و بنی حسن، طرز و طور کار، حاصل و نتیجۀ نیکوی اعمال ایشان را می نماید. (قاموس کتاب مقدس)
زرگر فرونشاند کرف سیه به سیم
من باز برفشانم سیم زده به کرف.
کسائی (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
شد آمدش بینم سوی زرگران
همیشه ستوهند ازاو دیگران
بخواند آنگهی زرگر دند را
ز همسایگانان تنی چند را.
ابوشکور (یادداشت ایضاً).
آنرا ریگ هبیر خوانند و رنگ او سرخ است و زرگران از وی بکار دارند. (حدود العالم، یادداشت ایضاً).
زرگری باید کز مایۀ ما کار کند
مایه ما را و هر آن سود که باشد به دو نیم.
فرخی.
وآنگاه یکی زرگرک زیرک و جادو
باژیر بهم باز نهاده لب هر دو.
منوچهری.
همیدون تموز و دیش چاکر است
بهارش مثال خزان زرگر است.
اسدی (گرشاسبنامه).
بهمن کنون زرگر شود
برگ رزان چون زر شود.
ناصرخسرو.
گاورسه چو کردمی ندانی
بایدت سپرد زر به زرگر.
ناصرخسرو.
وآن کو نکند طاعت علمش نبود علم
زرگر نبود مرد چو بر زر نکند کار.
ناصرخسرو.
اکنون می خواهم خدای موسی بشما بنمایم، گفتند: روا باشد. سامری زرگر بود. قالبی درست کرد. (قصص الانبیاء ص 113). دل کان است و خرد گوهر و قلم زرگر. (نصیحه الملوک غزالی).
چشمم چون ابر و دامنم چو شمرشد
رویم چون زر و دل چو بوتۀ زرگر.
مسعودسعد.
زرگر رخسار من شد عشق یار سیمبر
این چنین زر کردن آری از چنان زرگر سزد.
سوزنی (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
زمانه زو طلبد امر و نهی، نز دگران
کسی طلب نکند کار زرگر از جولاه.
فلکی شیروانی.
زرگر ساحرصفت را بهر صنع
سیم چینی و زر آبائی فرست.
خاقانی.
وای بر زرگری که وقت شمار
زرش از نقره کم بود بعیار.
نظامی.
دادن زرگر همه جان دادن است
ناستدن بهتر از آن دادن است.
نظامی.
یکی کوره ای ساخت چون زرگران
ز هر داروئی کرد چیزی در آن.
نظامی.
آن یکی آمد به پیش زرگری
که ترازو ده که برسنجم زری.
مولوی.
- زرگر چرخ، کنایه از آفتاب است. (برهان) (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین) ، کتاب نحمیا 3:8 و 32 و کتاب اشعیا 40:19 و 41:7 و 46:6 و اصلاً مقصود از قال گرومصفی کننده است. مقابل کتاب ملاکی 3، 2 و 3: و طرز و طریقۀ تصفیه و قال گذاردن هم در امثال 17:3 و 27:21مذکور است. نوشته های مقدسه غالباً از عمل زرگری مصریان ذکر نموده و نقشۀ نوامون و بنی حسن، طرز و طور کار، حاصل و نتیجۀ نیکوی اعمال ایشان را می نماید. (قاموس کتاب مقدس)
- زرگر
بمعنی زر ساز، کسی که بازر کار می کند، صیاغ
- زرگر ((زَ گَ))
سازنده زیورآلات طلایی
- زرگر
طلافروش
- زرگر
جواهرساز، جواهری، طلاساز، طلاکار
- زرگر
صائغٌ
- زرگر
Flashy
- زرگر
voyant
- زرگر
vistoso
- زرگر
شوخ و چمکدار
- زرگر
броский
- زرگر
auffällig
- زرگر
показний
- زرگر
krzykliwy
- زرگر
浮夸的
- زرگر
ঝলমলে
- زرگر
llamativo
- زرگر
ฉูดฉาด
- زرگر
yenye madoido
- زرگر
gösterişli
- زرگر
화려한
- زرگر
派手な
- زرگر
chamativo
- زرگر
mencolok
- زرگر
चमकदार
- زرگر
opzichtig
- زرگر
צעקני
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بَ گَ)
لغت نامه دهخدا
برزگر. زارع. کشتکار. (ناظم الاطباء). رجوع به برزگر شود، برآمدن دندان نیش شتر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). برآمدن انیاب شتر. (از اقرب الموارد) ، نشتر زدن حجامت گر و بیطارو خون روان کردن او. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج). نیش درزدن. (تاج المصادر بیهقی). رگ زدن است و جز آن. (المصادر زوزنی)
شغل و عمل زرگر صیاغت. یا جنگ زرگری جنگ ظاهری نزاع صوری (برای فریفتن دیگران)، یا زبان زرگری زبانی است غیر معمول که دو کس با هم قرار دارند تا چون با یکدیگر سخن گویند دیگران نفهمند درین زبان عادت برین است که حرفی مخصوص را در همه کلمات تبدیل به حرفی دیگر (مخصوصا) ز کنند
زبان زرگری نوعی زبان قراردادی است که در ناحیه ی استرآباد