معنی زرکاری - جستجوی لغت در جدول جو

زرکاری

لغت نامه دهخدا

زرنگار، زرساز

گیاهی معطر از خانوادۀ نعناعیان با شاخه های نازک و برگ های ریز که از آن اسانس می گیرند و دم کردۀ برگ و گل آن در مداوای آسم، سیاه سرفه، ضعف اعصاب و بی خوابی نافع است، اکلیل الجّبل، اکلیل کوهی

فرهنگ فارسی عمید

بدکاری

بدکرداری، بدکار بودن

فرهنگ فارسی عمید

بشکاری

کشت کاری، زراعت، کشت وکار

فرهنگ فارسی عمید

بزرکار

کشاورز، کشتکار، دهقان
برزگر، زارع، فلّاح، ورزگر، برزکار، برزیگر، برزه گر، گیاه کار، حرّاث، حارث، بازیار، کدیور، ورزگار، ورزکار، ورزه، ورزی، کشورز، واستریوش، کشتبان

فرهنگ فارسی عمید

بزرکاری

(بَ)

بزر کشتن. حاصل عمل آنکه بزر کارد. شغل بزرکار

لغت نامه دهخدا

زرکار

(زَ)

چیزی که بر آن کار زر باشد. (آنندراج). زرنگار. مطلا. مذهب. (ناظم الاطباء). رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

زراری

(زَ)

مأخوذ از ذراریح تازی و بمعنی آن. (ناظم الاطباء). رجوع به ذراریح شود

لغت نامه دهخدا

زراری

(زُ)

منسوب است به زراره که نام جد است. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

سرکاری

(سَ)

داروغگی، سربراهی کار، ممتازی، اهتمام، سرانجام امری. (غیاث) (آنندراج).
- سرکاری کردن، کارفرمایی و رسیدگی به کاری کردن

لغت نامه دهخدا

زرتاری

(زَ)

زری و پارچه ای که نسج آن از زر باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ترکاری

(تَ)

بزبان مردم هند باغبانی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خرکاری

(خَ)

صفت و حالت خرکار. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

برکاری

(بَ)

تسلط. مهارت. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

پرکاری

(پُ)

حالت و چگونگی آنکه پرکار است. مقابل کم کاری

لغت نامه دهخدا

آشکاری

هویدایی، ظهور، پیدائی

فرهنگ لغت هوشیار

خریاری

خریداری

فرهنگ لغت هوشیار

انکاری

نیگر

فرهنگ لغت هوشیار

زرزوری

ساری سار رنگ

فرهنگ لغت هوشیار

رزمکاری

جنگاوری جنگجویی

فرهنگ لغت هوشیار

بشکاری

زراعت کاری

فرهنگ لغت هوشیار

دیرکاری

تنبلی

فرهنگ لغت هوشیار

آبکاری

شغل و عمل آبکار و آبکش سقایی، شرابخواری باده نوشی، شراب فروشی باده پیمایی، حکاکی نگین سازی، آبیاری کشت و زرع، آبدادن فلزات

فرهنگ لغت هوشیار

بیکاری

حالت و کیفیت بیکار بیشغلی

فرهنگ لغت هوشیار

بزرکار

برزیگر کشاورز زارع

فرهنگ لغت هوشیار

ارکانی

آخشیجی بنیادی منسوب به ارکان آنچه مربوط و پیوسته به چهار ارکان (باد و خاک و آب و آتش) است، جمع ارکانیان. جسمانیان اهل دنیا، ناقصانی که هنوز به حد کمال نرسیده اند

فرهنگ لغت هوشیار