معنی رودنواز در لغت نامه دهخدا

نوازندۀ رود. آنکه رود نوازد. رودساز. رودسرای. سازنده و نوازندۀ رود که نام سازی معروف به وده است. رودزن. مطرب:، زیغبافان را با وشی بافان بنهند، طبل زن را بنشانندبر رودنواز.، ابوالعباس.، او هوای دل من جسته ومن صحبت او، من نوازندۀ او گشته و او رودنواز.، فرخی.، مطربان رودنواز و رهیان زرافشان، دوستداران می خوار و بدسگالان غمخور.، فرخی.، با هزار آوا از سرو برآرد آواز، گوید او را مزن ای باربد رودنواز.، منوچهری.، گرش پنهانک مهمان کنی از عامه بشب، طبعساز و طربی یابیش و رودنواز.، ناصرخسرو.، رجوع به رود و رودساز و رودنوازی و رود نوازیدن شود

معنی رودنواز - جستجوی لغت در جدول جو

رودنواز

لغت نامه دهخدا

رودنواز

فرهنگ فارسی معین

رودساز

نوازندۀ رود، ساززن، رودزن

فرهنگ فارسی عمید

روانداز

آنچه در موقع خوابیدن بر روی خود می اندازند مانند لحاف

فرهنگ فارسی عمید

رعدآواز

(رَ)

که آوازی چون بانگ رعد دارد. تندرآوا. (یادداشت مؤلف) : روزی صیادان پیلی وحشی گرفتند از این سبک گامی، گران انجامی، بادپایی، رعدآوازی، برق یازی، گفتی کوه بیستون است. (سندبادنامه ص 56). در زیر ران آورد اغری محجلی عقیلی نژاد.... ابررفتاری، رعدآوازی، برق هیأتی، صاعقه هیبتی... (سندبادنامه ص 251)

لغت نامه دهخدا

رودنوازی

(نَ)

عمل رودنواز. رودسازی. رودسرایی. نواختن رود. زدن رود. رجوع به رود و رودنواز و رودنوازیدن شود

لغت نامه دهخدا

روحنوازی

(نَ)

نوازش روح. شادی بخشیدن. دل انگیزی. رجوع به روح نواز شود

لغت نامه دهخدا

عودنواز

(بَ گُ)

عودنوازنده. کسی که عود مینوازد. نوازندۀ عود، که نوعی ساز است. رودنواز:
ز هیچ باغ شنیدی نوای عودنواز
ز هیچ خانه شنیدی سرود رودسرای.
فرخی.
رجوع به عود (در معنی ساز و آلت موسیقی) شود

لغت نامه دهخدا

روحنواز

(مَ خَ رَ / رِ)

آنچه روح را بنوازد. نوازندۀ روح. دلنواز. شادی آور. مفرح. دل انگیز:
از من آموخته ترنم و ساز
زدنش دلفریب و روحنواز.
نظامی.
چون محمد ز جبرئیل براز
گوش کرد آن پیام روحنواز.
نظامی

لغت نامه دهخدا

رودساز

(مُ / مِ دَ / دِ)

سازندۀ رود یعنی نوازندۀ رود، (آنندراج) (انجمن آرا)، سازنده، (جهانگیری) (برهان قاطع)، مطرب، (برهان قاطع)، رودنواز، رودسرای:
بفرمود تا پیش او تاختند
بر رودسازانش بنشاختند،
فردوسی،
پری کی بود رودساز و غزلخوان
کمندافکن و اسب تاز و کمان ور،
فرخی،
می و میوه و رودسازان ز پیش
همی خورد می با کنیزان خویش،
اسدی،
اگر ساز و آز است مر خوش ترا
بت رودساز و می خوشگوار،
ناصرخسرو،
می ننیوشم ز رودسازان نغمه
می نستانم ز میگساران ساغر،
مسعودسعد،
تا به بزم تو منقطع نشود
حلۀ رودساز و مدحت خوان،
مسعودسعد،
گاهی به بزمگاه طرب چشم و گوش تو
زی لحن رودساز و رخ میگسار باد،
مسعودسعد،
ناهیدرودساز بامید بزم تو
دارد بدست جام عصیر اندر آسمان،
سوزنی،
رودسازان همه در کاسۀ سرها بسماع
شربت جان ز ره کاسه گر آمیخته اند،
خاقانی،
با همه نیکویی سرودسرای
رودسازی به رقص چابک پای،
نظامی،
رجوع به رود و رودسرای شود

لغت نامه دهخدا

روانداز

(اَ)

چیزی که در خواب بر رو اندازند مثل لحاف و پتوو شمد و غیر آنها. (فرهنگ نظام). مقابل زیرانداز.
- امثال:
زیراندازش زمین است و رواندازش آسمان، نظیر: آه ندارد با ناله سودا کند، یعنی بی نهایت بی چیز است. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

خوشنواز

(رَ)

خنیاگر. سازنده. (برهان قاطع). مطرب. موسیقی دان:
چنین گفت کز شهر مازندران
یکی خوش نوازم ز رامشگران.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

خوشنواز

(خوَشْ / خُشْ نَ)

نام پادشاهی که در غرجستان پادشاه بوده و با فیروز و هرمز پادشاه مخالف بوده و غدر کرده. (از انجمن آرای ناصری). نام والی هیتال. (از برهان قاطع). رجوع به ترجمه فارسی ایران در زمان ساسانیان کریستن سن ص 294 شود:
چهارم چو ناپاک دل خوشنواز
که کم کرد ازین بوم و بر نام و ناز.
فردوسی.
اگرچه شود بخت او دیرساز
چو شد بخت پیروز با خوشنواز.
فردوسی

لغت نامه دهخدا