- رنو (رَ نُوو)
مرد پیوسته بسوی چیزی نگرنده. (از منتهی الارب) (از آنندراج) ، آنکه سخن کسی را به رغبت تمام بشنود و خوش آیدش و گویند: هو رنو فلانه، یعنی پیوسته بسوی او می نگرد و به سخن او برغبت گوش می کند و خوشش می آید. (از منتهی الارب). مردی که سخن زنان را با میل تمام گوش کند و به اعجاب آید و گویند: ’هو رنوها’. (از اقرب الموارد)
