معنی رنده در فرهنگ فارسی عمید

در نجاری، وسیله ای که با آن چوب و تخته را تراشیده و صاف و هموار می کنند، وسیله ای با سوراخ های لبه دار تیز از جنس فلز یا پلاستیک که برای ریزریز کردن برخی موادغذایی از آن استفاده می شود، آنچه به وسیلۀ رنده ریز شده باشد

معنی رنده در لغت نامه دهخدا

پناهگاهی است استوار در اندلس از اعمال تاکُرُنّا و این شهری است قدیم در کنار رودخانه و دارای کشت و زرع فراوانی است. و السلفی گوید: ابوالحسن سقی بن خلف بن سلیمان الاسدی الرندی گوید که رنده قلعه ای است بین اشبیلیه و مالقه. (از معجم البلدان). شهری است در اسپانیای جنوبی در ایالت مالقه در کنار رود گادالون و دارای 30000 تن جمعیت است. رجوع به اسپانیا و نیز رجوع به لاروس شود، معقلی حصین به اندلس از اعمال تاکُرُنّا و آن شهریست قدیم بر ساحل نهر، دارای زراعت فراوان. (معجم البلدان)

معنی رنده در لغت نامه دهخدا

اوزاری است که درودگران دارند. (اوبهی). افزاری باشد که درودگران چوب و تخته را به آن هموار کنند. (برهان قاطع). آلتی که نجاران چوب را بدان آلت تراشند و صاف و هموار کنند. (آنندراج). مِنْحات. (دهار). مِنْحَت:، ای نه به خامه نگاشته چو تو مانی، وی نه به رنده گذارده چو تو آزر.، مسعودسعد.، چهره اش آینه ست و صیقل حسن، رانده بر وی ز آفرین رنده.، سوزنی.، نگار صورت آن بت به هندوچین در هم، شکسته خامۀ مانی و رندۀ آزر.، سوزنی.، قلم را رندۀ دیوان نسازی، دل و جان ضعیفان را نرندی.، سوزنی.، رندی که ز رنده ام برآید، بر عارض حور، زلف شاید.، خاقانی.،، صفحه ای است پهن و غالباً مستطیلی شکل از حلبی یا فلزی دیگر که در آن سوراخها تعبیه شده و خیار و زردک و پیاز و امثال آن رابر آن بسایند و از سوراخها خرده خرده بیرون شود. افزاری است خانگی برای رنده کردن و ریزریز کردن، بزرگ. (اوبهی). بزرگ و عظیم. (برهان قاطع) (جهانگیری). مصحف زنده است که به معنی ژنده باشد. (از حاشیۀ برهان چ معین)، گیاهی است بهاری که اکثر حیوانات خصوصاً گوسپند به خوردن آن فربه شود. (فرهنگ جهانگیری). گیاهی است بهاری که اکثر چرندگان خصوصاً گوسفند به چریدن آن فربه گردد. (برهان قاطع) (آنندراج) :، رفتم به ماه روزه بازار مرسمنده، تا گوسفند آرم فربه کنم به رنده.، ابوالعباس (از آنندراج).،، چرمی باشد سیاه رنگ. (فرهنگ جهانگیری). نوعی از چرم باشد سیاه رنگ. (برهان قاطع). لغتی است فارسی در لهجۀ مردم فیروزآباد، و آن قسمی چرم سیاه رنگ است که از آن موزه کنند و معرب آن اَرَنْدَج و یرندج است. (یادداشت مؤلف)، سیاهی که بدان موزه سیاه کنند. (یادداشت مؤلف)، ریزه هایی که از تراشیدن چوب و مس و آهن و امثال آنها بریزد. تراشه. خراشه. رندش. رجوع به رندش شود:، چو جوشنده دریا بدی سندروس، بخارش همه رندۀ آبنوس.، اسدی (گرشاسب نامه)