- رمیثه(رُ مَ ثَ)
ناحیه ای است در قضاء سماوه از کشور عراق، سرزمینی است خوش آب و هوا. الوجه و الابیض نیز نامیده می شود. (از اعلام المنجد)
معنی رمیثه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رَمْ یَ)
لغت نامه دهخدا
یک بار انداختن. (منتهی الارب) (آنندراج). یک بارتیر انداختن. (ناظم الاطباء) ، یک پرتاب تیر و مانند آن، و قولهم: رمیه من غیر رام، در امری گویند که ناگاه رسد. (منتهی الارب) (آنندراج). رب ّ رمیه من غیر رام، ای رب ّ رمیه مصیبه من رام مخطی ٔ، و این مثلی است در مورد کسی که کاری را درست انجام دهد و حال آنکه عادت وی خطا کردن باشد. (از اقرب الموارد) : اعیان درگاه را این حدیث سخیف نمود و لکن رمیه من غیر رام افتاد. (تاریخ بیهقی)
(رَ می یَ)
لغت نامه دهخدا
شکاربه تیر افکنده، و منه الحدیث: یمرقون من الدین کما یمرق السهم من الرمیه، یعنی در دین درآمدند و زود ازآن برون شدند و اثری از دین ندارند چنانکه تیر در صید نشست و صاف از آن بیرون رفت و به چیزی از آن صید آلوده نگشت. (منتهی الارب). شکار به تیر افکنده خواه نر باشد خواه ماده، و یقال: ’بئس الرمیه الارنب’، ای بئس الصید مما یرمی الارانب. ج، رمایا. (از اقرب الموارد) ، زیادت. فزونی. (از متن اللغه)
(رَ ثَ)
لغت نامه دهخدا
کار بازدارنده. ج، ربائث. فی الحدیث: اذا کان یوم الجمعه بعث ابلیس جنوده الی الناس فاخذوا علیهم بالربائث، ای ذکروهم الحوائج التی تربثهم عن الصلوه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). بازدارنده. ج، ربائث. (آنندراج)
(رَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
رم زده. رم خورده. رم دیده. رم کرده. (آنندراج). ترسیده. هراس دیده. متوحش. دورشده از وحشت و کراهت:
از ما رها شدی دگری را رهی شدی
از ما رمیده با دگری آرمیده ای.
شهرۀ آفاق (از صحاح الفرس).
امیر همچو شبان باشد و سپه چو رمه
شود رمیده رمه چون شود گرفته شبان.
قطران.
چه کردم که از من رمیده شدند
همه خویش و بیگانه بر خیرخیر.
ناصرخسرو.
مکر است بیشمار و دها مر زمانه را
من زو چنین رمیده ز مکر و دها شدم.
ناصرخسرو.
که رفت بر ره فرمان تو کز آن فرمان
رمیده بخت بفرمان او نیامد باز.
سوزنی.
، آشفته و پریشان. مضطرب و مغموم و آزرده. (ناظم الاطباء) :
دلم رمیدۀ لولی وشی است شورانگیز
دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز.
حافظ.
، خشمناک، دارای نفرت. (ناظم الاطباء)
از ما رها شدی دگری را رهی شدی
از ما رمیده با دگری آرمیده ای.
شهرۀ آفاق (از صحاح الفرس).
امیر همچو شبان باشد و سپه چو رمه
شود رمیده رمه چون شود گرفته شبان.
قطران.
چه کردم که از من رمیده شدند
همه خویش و بیگانه بر خیرخیر.
ناصرخسرو.
مکر است بیشمار و دها مر زمانه را
من زو چنین رمیده ز مکر و دها شدم.
ناصرخسرو.
که رفت بر ره فرمان تو کز آن فرمان
رمیده بخت بفرمان او نیامد باز.
سوزنی.
، آشفته و پریشان. مضطرب و مغموم و آزرده. (ناظم الاطباء) :
دلم رمیدۀ لولی وشی است شورانگیز
دروغ وعده و قتال وضع و رنگ آمیز.
حافظ.
، خشمناک، دارای نفرت. (ناظم الاطباء)
(رَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
استرۀ تیز. (مهذب الاسماء). کارد تیز. وضاح بن اسماعیل گوید: ’و ان شئت فاقتلنا بموسی رمیضه’. (از اقرب الموارد). رمیض. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، گوشت گوسفند بریان شده. (اقرب الموارد). رمیض. مرموض. (متن اللغه)
(رُ مَ لَ)
لغت نامه دهخدا
سمعانی گوید: دهی است از بیت المقدس و عده ای بدانجا منسوبند. (از معجم البلدان چ بیروت ج 3 ص 72). و رجوع به سمعانی در ذیل رمیلی شود
سکونی گوید: منزلی است در راه بصره بسوی مکه بعد از ضریه. (معجم البلدان)
سکونی گوید: منزلی است در راه بصره بسوی مکه بعد از ضریه. (معجم البلدان)
(رُ مَ ثَ)
لغت نامه دهخدا
آبی است ازآن بنی سیار بن عمرو بن جابر از بنی مازن بن فزاره. نابغه گوید:
و علی الرمیثه من سکین حاضر
و علی الدثینه من بنی سیار.
(از معجم البلدان)
و علی الرمیثه من سکین حاضر
و علی الدثینه من بنی سیار.
(از معجم البلدان)
فراری، گریزان