معنی رمقان - جستجوی لغت در جدول جو

رمقان

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از رمان — تصویر رمان

(دخترانه)

انار

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از رمضان — تصویر رمضان

(پسرانه)

سنگ گرم و سوزان، نام ماه نهم از سال قمری

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از رمان — تصویر رمان

رمنده، در حال رمیدن، گریزان، ترسو

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از رمان — تصویر رمان

داستان بلند خیالی منثور

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از رمکان — تصویر رمکان

موهایی که اطراف اندام تناسلی مرد یا زن می روید، موی زهار، رم، روم، رومه، رنب، رنبه

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از رمبان — تصویر رمبان

رمبیدن، رمبنده، در حال خراب شدن و فروریختن

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از رمضان — تصویر رمضان

ماه رمضان، ماه نهم سال قمری، شهر الصوم، ماه روزه، رمضان المبارک، ماه صیام، ماه مبارک، شهر الصبر

فرهنگ فارسی عمید

یا رودگان شهری است، صاحب تاریخ قم آرد: اردشیر بابک آن را بنا کرده و نام آن به فارسی رودگان بوده است بعد از آن معرب گردانیدند و گفتند روقان، (ترجمه تاریخ قم ص 70)

لغت نامه دهخدا

از فرزندان یعقوب پیغامبر بنی اسرائیل است: یعقوب را... فرزندان بودند، یوسف و ابن یامین از اراحیل زادند... و دارم و رمدان از کنیزکی. (مجمل التواریخ و القصص ص 194)

لغت نامه دهخدا

(رَ مَ)

دهی است از دهستان یخکش بخش بهشهر شهرستان ساری واقع در 30هزارگزی جنوب شرقی بهشهر. ناحیه ای است کوهستانی و جنگلی با آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریائی. سکنۀ آن در حدود 190 تن است. آب آن از رود خانه نکا تأمین میشود و راه آن مالرو و شغل اهالی زراعت و صنایع دستی کرباس و شال بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

دهی است از دهستان یخکش بخش بهشهر شهرستان ساری واقع در 30هزارگزی جنوب شرقی بهشهر. ناحیه ای است کوهستانی و جنگلی با آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریائی. سکنۀ آن در حدود 190 تن است. آب آن از رود خانه نکا تأمین میشود و راه آن مالرو و شغل اهالی زراعت و صنایع دستی کرباس و شال بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

(رُ)

نعت فاعلی از رمبیدن. رجوع به رمبیدن شود

لغت نامه دهخدا

(رُ)

موضعی است به حجاز نزدیک مدینه. (منتهی الارب). جایگاهی است که پیغمبر عربی در غزوۀ بدر بدانجا رفته. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(مَ مَ)

قصبۀمرکز دهستان ممقان از بخش دهخوارقان شهرستان تبریز است با 6349 تن سکنه. چند دستگاه کار خانه پارچه بافی دستی در آن هست. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان طارم پایین بخش سیردان شهرستان زنجان، واقع در 22000گزی جنوب باختری سیردان و 2000گزی راه مالرو عمومی، با 302 تن سکنه. راه آن مالروو صعب العبور است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

(رَ مَ)

افندی، ابن محمد الحنفی. او راست: شرحی بر شرح عقاید النسفی علامه تفتازانی. (از معجم المطبوعات)
(شیخ...) در زمان ایلدرم بایزید منصب قضا و وزارت داشت. (حبیب السیر چ خیام ص 511)
ابن عبدالمحسن ویزوی و معروف به بهشتی است. او راست: حاشیه ای بر حاشیۀ شرح عقاید النسفیه. (معجم المطبوعات). رجوع به بهشتی و معجم المطبوعات و قاموس الاعلام ترکی ذیل بهشتی شود
از مردم تیره و معروف به سعیی است. (از قاموس الاعلام ترکی). رجوع به سعیی و قاموس الاعلام ترکی ذیل سعیی شود

افندی، ابن محمد الحنفی. او راست: شرحی بر شرح عقاید النسفی علامه تفتازانی. (از معجم المطبوعات)
(شیخ...) در زمان ایلدرم بایزید منصب قضا و وزارت داشت. (حبیب السیر چ خیام ص 511)
ابن عبدالمحسن ویزوی و معروف به بهشتی است. او راست: حاشیه ای بر حاشیۀ شرح عقاید النسفیه. (معجم المطبوعات). رجوع به بهشتی و معجم المطبوعات و قاموس الاعلام ترکی ذیل بهشتی شود
از مردم تیره و معروف به سعیی است. (از قاموس الاعلام ترکی). رجوع به سعیی و قاموس الاعلام ترکی ذیل سعیی شود

لغت نامه دهخدا

(تَ لَدْ دُ)

برجستن و رمیدن. (منتهی الارب). برجستن ورمیدن آهو. (آنندراج). برجستن آهو. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) ، اغراء کردن کسی را به چیزی. (از اقرب الموارد). رمز. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(رَ)

نام یکی از اصحاب دین مجوس بوده و به اعتقاد او نور مختار است و ظلمت موجب. (برهان). آقای دکتر معین در حاشیۀ برهان آرد: ’ابن الندیم درعنوان رؤسای زندقه در دولت عباسیان آرد: ’مقاله خسرو الارزمقان، هذا ایضاً من جوخی، من قریه علی النهروان... و یزعم ان النور کان حیاً لم یزل و انه کان نائماً فغشیته الظلمه و اخذت منه نوراً و عادت الی موضعها فارسل الیها باله خلقه و سماه ابن الاحیاء و قال امض و ائتنی بما اخذت الظلمه منی من النور فلما صار ابن الاحیاء الی الظلمه اصابها قد تحاکت، فحدث منها بقوهالنور الذی حصل فیها کونان ذکر و انثی فمضی و عاد الی النور و الی معدن الحیاه و النفوس فاخذ منها و البسها ذلک المولودین...’. (الفهرست صص 475- 476). و ظ. رمظان مصحف ارزمقان (شاید مصحف آزرمگان ؟) است’

نام یکی از اصحاب دین مجوس بوده و به اعتقاد او نور مختار است و ظلمت موجب. (برهان). آقای دکتر معین در حاشیۀ برهان آرد: ’ابن الندیم درعنوان رؤسای زندقه در دولت عباسیان آرد: ’مقاله خسرو الارزمقان، هذا ایضاً من جوخی، من قریه علی النهروان... و یزعم ان النور کان حیاً لم یزل و انه کان نائماً فغشیته الظلمه و اخذت منه نوراً و عادت الی موضعها فارسل الیها باله خلقه و سماه ابن الاحیاء و قال امض و ائتنی بما اخذت الظلمه منی من النور فلما صار ابن الاحیاء الی الظلمه اصابها قد تحاکت، فحدث منها بقوهالنور الذی حصل فیها کونان ذکر و انثی فمضی و عاد الی النور و الی معدن الحیاه و النفوس فاخذ منها و البسها ذلک المولودین...’. (الفهرست صص 475- 476). و ظ. رمظان مصحف ارزمقان (شاید مصحف آزرمگان ؟) است’

لغت نامه دهخدا

(رَ مَ)

ماه روزه. (از منتهی الارب). ماه نهم از ماههای قمری بین شعبان و شوال. ج، رمضانات، رماضین، ارمضاء، ارمضه. (از اقرب الموارد). ماه صیام. و رمضان سنگ گرم است و از سنگ گرم پای روندگان می سوزد و شاید که بوقت وضع این اسم ماه صیام در شدت گرما باشد و یا مأخوذ است از رمض که بمعنی سوختن است، چون ماه صیام گناهان را می سوزد لهذا به این اسم مسمی گشت و یا آنکه مشتق از رمض است و معنی رمض سوخته شدن پای از گرمی زمین، چون ماه صیام موجب سوختگی و تکلیف نفس است. (از غیاث اللغات). ماه نهم از سال هجری قمری بین شعبان و شوال و آن ماه روزه برای مسلمانان است و نام آن در لغت قدیم ناتق است. (از متن اللغه). ماه مبارک. شهراﷲ. (یادداشت مؤلف) : شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن. (قرآن 185/2).
ماه رمضان رفت و مرا رفتن او به
عید رمضان آمد، المنه لله.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 99).
ملحد گرسنه در خانه خالی بر خوان
عقل باور نکند کز رمضان اندیشد.
سعدی (گلستان چ یوسفی ص 85).
کسان که در رمضان چنگ می شکستندی
نسیم گل بشنیدند و توبه بشکستند.
سعدی.
برگ تحویل می کند رمضان
بار تودیع بر دل اخوان.
سعدی (کلیات چ مصفا ص 721).
ماه فرخنده روی برپیچید
و علیک السلام یا رمضان
سعدی (کلیات چ مصفا ص 721).
زان باده که در میکدۀ عشق فروشند
ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش.
حافظ (دیوان چ قزوینی ص 184).
روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است
آری افطار رطب در رمضان مستحب است.
شاطر عباس صبوحی

ماه روزه. (از منتهی الارب). ماه نهم از ماههای قمری بین شعبان و شوال. ج، رَمَضانات، رَماضین، اَرْمِضاء، اَرْمِضه. (از اقرب الموارد). ماه صیام. و رمضان سنگ گرم است و از سنگ گرم پای روندگان می سوزد و شاید که بوقت وضع این اسم ماه صیام در شدت گرما باشد و یا مأخوذ است از رمض که بمعنی سوختن است، چون ماه صیام گناهان را می سوزد لهذا به این اسم مسمی گشت و یا آنکه مشتق از رمض است و معنی رمض سوخته شدن پای از گرمی زمین، چون ماه صیام موجب سوختگی و تکلیف نفس است. (از غیاث اللغات). ماه نهم از سال هجری قمری بین شعبان و شوال و آن ماه روزه برای مسلمانان است و نام آن در لغت قدیم ناتِق است. (از متن اللغه). ماه مبارک. شهراﷲ. (یادداشت مؤلف) : شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن. (قرآن 185/2).
ماه رمضان رفت و مرا رفتن او بِه
عید رمضان آمد، المنه لله.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 99).
ملحد گرسنه در خانه خالی بر خوان
عقل باور نکند کز رمضان اندیشد.
سعدی (گلستان چ یوسفی ص 85).
کسان که در رمضان چنگ می شکستندی
نسیم گل بشنیدند و توبه بشکستند.
سعدی.
برگ تحویل می کند رمضان
بار تودیع بر دل اخوان.
سعدی (کلیات چ مصفا ص 721).
ماه فرخنده روی برپیچید
و علیک السلام یا رمضان
سعدی (کلیات چ مصفا ص 721).
زان باده که در میکدۀ عشق فروشند
ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش.
حافظ (دیوان چ قزوینی ص 184).
روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است
آری افطار رطب در رمضان مستحب است.
شاطر عباس صبوحی

لغت نامه دهخدا

(تَ لَزْ زُ)

پوییدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی). بشتافتن و پویه دویدن و جنبانیدن هر دو دوش را. (از منتهی الارب). هروله کردن، و منه: رملان طائف البیت بمکه. (از اقرب الموارد). هروله کردن یعنی سرعت کردن در راه رفتن و جنبانیدن دوشها را. (از متن اللغه). رمل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (متن اللغه). مرمل. (اقرب الموارد) (متن اللغه)

پوییدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی). بشتافتن و پویه دویدن و جنبانیدن هر دو دوش را. (از منتهی الارب). هروله کردن، و منه: رملان طائف البیت بمکه. (از اقرب الموارد). هروله کردن یعنی سرعت کردن در راه رفتن و جنبانیدن دوشها را. (از متن اللغه). رَمَل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (متن اللغه). مَرْمَل. (اقرب الموارد) (متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

(شَ مَ)

بلده ای نزدیک اسفرایین. (یادداشت مؤلف). شهرکی است در خراسان از نواحی اسفرایین در جبال، از این مکان تا نیشابور چهار روز راه است و از ناحیۀ نساست. (از معجم البلدان). (معرب چرمگان). شهرکی به خراسان قدیم از نواحی اسفراین، و بین آن و نیشابور چهار روز راه بود. (فرهنگ فارسی معین)

بلده ای نزدیک اسفرایین. (یادداشت مؤلف). شهرکی است در خراسان از نواحی اسفرایین در جبال، از این مکان تا نیشابور چهار روز راه است و از ناحیۀ نساست. (از معجم البلدان). (معرب چرمگان). شهرکی به خراسان قدیم از نواحی اسفراین، و بین آن و نیشابور چهار روز راه بود. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

(رَ مَ)

رمه بان. صاحب فرهنگ شعوری آرد: بمعنی چوپان است و آن مرکب است از رمه و وان یا بان، و ’ه’ در ترکیب حذف شده است

لغت نامه دهخدا

(رَمْ)

عمرانی گوید موضعی است و در آن تأمل است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

(رَ مَ)

دهی است از بخش قشم شهرستان بندرعباس در 36هزارگزی غرب قشم و 12هزارگزی جنوب راه مالرو باسعید و قشم. جلگه ای است گرمسیر و مالاریایی و دارای 279 تن سکنه که بزبان عربی و فارسی سخن می گویند. آب آن از چاه و باران تأمین می شود و شغل اهالی صید ماهی و زراعت و محصول آن غلات و راه آن مالرو است. مزارع مخلص و باغ بالا از این ده محسوب می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

دهی است از بخش قشم شهرستان بندرعباس در 36هزارگزی غرب قشم و 12هزارگزی جنوب راه مالرو باسعید و قشم. جلگه ای است گرمسیر و مالاریایی و دارای 279 تن سکنه که بزبان عربی و فارسی سخن می گویند. آب آن از چاه و باران تأمین می شود و شغل اهالی صید ماهی و زراعت و محصول آن غلات و راه آن مالرو است. مزارع مخلص و باغ بالا از این ده محسوب می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

(رَ / رُ)

موی زهار. (فرهنگ اسدی) (صحاح الفرس) (برهان). رنبه. (فرهنگ اسدی). رم. رومه. رنب. (از برهان) :
رویت به ریشت اندر ناپیدا
چون کیر مرد غرچه به رمکان در.
منجیک (از فرهنگ اسدی)

لغت نامه دهخدا

اسم یکی از سیارگان، و دور نیست که اسم زحل باشد که در ایام گذشته معبود قومی بود و صورت این را ساخته درصندوقها با سایر امتعه و صورتها همچو هیکل ارطامیس و غیره حمل و نقل می نمودند. (از قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

(تَ)

جنبیدن از خشم. (تاج المصادر بیهقی). جنبیدن و لرزیدن سر بینی کسی از خشم یا چیز دیگر. (منتهی الارب). رمعان انف، جنبیدن بینی از خشم و تکبر. (از اقرب الموارد) ، اشاره کردن به دست. (منتهی الارب). اشارت کردن به دو دست. (از اقرب الموارد) ، افشاندن سر را. (از منتهی الارب). حرکت دادن سر را ازاضطراب. (از اقرب الموارد) ، زادن زن کودک را. (از منتهی الارب). رمعت المراءه بالصبی، زایید زن کودک را. (از اقرب الموارد) ، روان شدن اشک از چشم. (از منتهی الارب). اشک از چشمان کسی جاری شدن: رمعت عینه بالبکاء. (از اقرب الموارد)

جنبیدن از خشم. (تاج المصادر بیهقی). جنبیدن و لرزیدن سر بینی کسی از خشم یا چیز دیگر. (منتهی الارب). رمعان انف، جنبیدن بینی از خشم و تکبر. (از اقرب الموارد) ، اشاره کردن به دست. (منتهی الارب). اشارت کردن به دو دست. (از اقرب الموارد) ، افشاندن سر را. (از منتهی الارب). حرکت دادن سر را ازاضطراب. (از اقرب الموارد) ، زادن زن کودک را. (از منتهی الارب). رمعت المراءه بالصبی، زایید زن کودک را. (از اقرب الموارد) ، روان شدن اشک از چشم. (از منتهی الارب). اشک از چشمان کسی جاری شدن: رمعت عینه بالبکاء. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تصویری از رمان — تصویر رمان

داستان، افسانه ترسو و هراسان و گریزان، رمنده

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رقان — تصویر رقان

کرکم (زعفران)، برناک (حنا)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رمضان — تصویر رمضان

ماه روزه، ماه نهم از ماههای قمری

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رمبان — تصویر رمبان

در حال خراب شدن و فرو ریختن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رمضان — تصویر رمضان

((رَ مَ))

ماه نهم از سال قمری

فرهنگ فارسی معین

تصویری از رمکان — تصویر رمکان

((رَ مْ))

موی زهار

فرهنگ فارسی معین

تصویری از رمان — تصویر رمان

((رُ مّ))

درخت انار

فرهنگ فارسی معین

از توابع دهستان یخ کش بهشهر

فرهنگ گویش مازندرانی