معنی رفغ در لغت نامه دهخدا

نکوهیده ترین وادی وبدترین آن از جهت خاک، ناحیه. ج، اَرفُغ، مشک رقیق تنک پوست متوسطمیان جید وردی، زمین بسیارخاک، جای خشک بی گیاه، فراخی عیش و ارزانی، بن ران، ریم ناخن یا ریم بنهای ران، مردم ناکس و فرومایه، هر فراهم آمدنگاه از بدن، طعام رفغ، طعام نرم و لین. کذلک تراب رفغ و کلس رفغ. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، رِفاغ

معنی رفغ در فرهنگ لغت هوشیار

ریم ناخن چرک ناخن، چرک بغل، چرک چرکینی، بن ران بد خاک، جای خشک، چرک بن ناخن، بنران بیخ ران، آهک نرم، کاه بابا گندم

معنی رفغ - جستجوی لغت در جدول جو

رفغ

لغت نامه دهخدا

رفغ

فرهنگ لغت هوشیار

رفد

عطا کردن، بخشش کردن، یاری کردن، کمک کردن

فرهنگ فارسی عمید

ریغ

کینه، دشمنی، نفرت، برای مثال جهان ویژه کردم به برنده تیغ / چرا دارد از من به دل شاه ریغ (فردوسی - ۵/۱۶۲)
راغ، دامن کوه، صحرا، برای مثال همه کوه و غار و در و دشت و ریغ / برافکنده دست و سر و ترک و تیغ (اسدی - لغت نامه - ریغ)

فرهنگ فارسی عمید

رفل

خرامان رفتن، خرامیدن، دامن کشان رفتن

فرهنگ فارسی عمید

رفد

عطا، کمک، یاری، قدح بزرگ، کاسۀ بزرگ

فرهنگ فارسی عمید

رفت

مقابل آمد، رفتن، برای مثال هر رفتی آمدی دارد، بلیت رفت وبرگشت، مقابل برگشت، در ورزش دور نخست مسابقات دومرحله ای، (بن ماضی رفتن) رفتن
رفت و آمد: رفتن و آمدن، کنایه از معاشرت

فرهنگ فارسی عمید

ارفغ

(اَ فُ)

جمع واژۀ رفغ، نکوهیده ترین وادی و بدترین آنها از حیث خاک وناحیه

لغت نامه دهخدا

ارفغ

(اَ فَ)

موضعی است. (معجم البلدان از ابن درید) ، شفاف. (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

ترفغ

(اِ تِ)

فراخ زیستن. (تاج المصادربیهقی) (زوزنی). فراخی نمودن در عیش. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (از المنجد) ، میان هر دو ران زن نشستن جهت جماع، یقال: ترفغ المراءه، اذا قعد بین فخذیها لیطئها. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از منتهی الارب) ، پیچاندن دو پای بر شکم شتر از ترس افتادن. (از اقرب الموارد). جمع کردن سوار دو پای خود را نزدیک منتهای ران شتر از ترس افتادن: ترفغ الرجل فوق البعیر،لف رجلیه عند رفغی ّ فخذیه خشیه ان یرمی به. (از متن اللغه). ترفغ فلان فوق البعیر، ای خشی ان یرمی به خلف رجلیه عند ثبله. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

فراخ زیستن. (تاج المصادربیهقی) (زوزنی). فراخی نمودن در عیش. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (از المنجد) ، میان هر دو ران زن نشستن جهت جماع، یقال: ترفغ المراءه، اذا قعد بین فخذیها لیطئها. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از منتهی الارب) ، پیچاندن دو پای بر شکم شتر از ترس ِ افتادن. (از اقرب الموارد). جمع کردن سوار دو پای خود را نزدیک منتهای ران شتر از ترس ِ افتادن: ترفغ الرجل فوق البعیر،لف رجلیه عند رفغَی ّ فخذیه خشیه ان یرمی به. (از متن اللغه). ترفغ فلان فوق البعیر، ای خشی ان یرمی به خلف رجلیه عند ثبله. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رفد

عطا، کمک، یاری

معنی رفغ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما