معنی رغیوه - جستجوی لغت در جدول جو

مخفف گریوه است که کوه کوچک و پشتۀ بزرگ باشد. (از ناظم الاطباء) (برهان) (از فرهنگ جهانگیری). مخفف گریوه. (فرهنگ فارسی معین). در فرهنگ جهانگیری و به تبع آن در برهان اشتباه کرده اند و آن ریوه است که به تازی تل و پشتۀ خاک را گویند. (از انجمن آرا) (از آنندراج) (از یادداشت مؤلف) :
غم چه آمد در کنارش کش به عشق
از سر ریوه نظر کن در دمشق.
مولوی.
، مکر و فریب و حیله. (ناظم الاطباء) (ازبرهان) (از فرهنگ جهانگیری) (از آنندراج) (از انجمن آرا) ، افسون. (ناظم الاطباء) (از برهان)

لغت نامه دهخدا

رغوه

(رَغْ وَ)

سنگ بزرگ، رغوه یا رغوه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). رجوع به رغوه شود

لغت نامه دهخدا

رغوه

(رَغْ وِ)

گنجشگی که سرش سرخ باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رغوه

(رُغْ وَ)

رغوه. رغوه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). رجوع به رغوه شود، رغوهالقمر. زهرهالشی ٔ. (تذکرۀ داود ضریرانطاکی ص 173). رجوع به رغوهالقمر و حجرالقمر شود

لغت نامه دهخدا

رغوه

(رِغْ وَ)

رغوه. رغوه. کفک و سرشیر. (آنندراج). سرشیر وکفک شیر. ج، رغاً. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

رغاوه

(رِ وَ)

یا رغاوه، سرشیر و کفک شیر. (ناظم الاطباء). کفک شیر و سر آن. (منتهی الارب) (آنندراج). رغایه. رغایه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

رغیبه

(رَ بَ)

هر امر مرغوب. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از آنندراج). چیزی مرغوب. (دهار) ، عطای بسیار. ج، رغائب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). و از آن است ’لیلهالرغائب’ و ’صلوهالرغائب’ للتی یرغب فیهمالما فیهما من الثواب العظیم. (ناظم الاطباء). عطای بسیار. (مهذب الاسماء) (دهار) ، فراخ شکم از هر چیزی. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

رغیده

(رَ دَ)

نوعی از آش که با شیر و آرد ترتیب دهند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). آرد و شیر و مسکه. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

رغیغه

(رَ غی غَ)

زندگانی نیکو، آشامیدنی از کفک شیر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) ، آشی که از شیر و آرد جهت زن زاهو ترتیب دهند و به فارسی کاجی گویند. (ناظم الاطباء). رجوع به رغیده و کاجی شود

لغت نامه دهخدا

رغیفه

(رَ فَ)

رغیفه. طعام که زائوها را سازند. (از مهذب الاسماء). طعامی از آرد و شیر که زائو را کنند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

رغیوه رامهرمز

(رَ وِ / وَ)

ده مرکز دهستان رغیوۀ بخش رامهرمز شهرستان اهواز. آب و هوای آن گرمسیری. سکنۀ آن 100 تن است. محصول عمده آنجاغلات. راه آن در تابستان اتومبیل رو است. ساکنان از طایفۀ غلامی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا