معنی رغاء - جستجوی لغت در جدول جو

رغاء

لغت نامه دهخدا

رغاء

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از رواء — تصویر رواء

حسن منظر، صورت زیبا، زیبایی، جلوه، جمال

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از رواء — تصویر رواء

ریسمانی که با آن بار را بر پشت ستور می بستند

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از رخاء — تصویر رخاء

باد ملایم که چیزی را تکان ندهد، نسیم

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از رغام — تصویر رغام

خاک، خاک نرم، ریگ آمیخته با خاک

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از رفاء — تصویر رفاء

اتفاق، پیوستگی، سازگاری

فرهنگ فارسی عمید

(کَ بَ / بِ پَ رَ)

ببانگ و فریاد آوردن. (منتهی الأرب). ببانگ آوردن اشتر. (تاج المصادر بیهقی). ببانگ آوردن شتر. (زوزنی).

لغت نامه دهخدا

(فَ)

مؤنث افرغ، به معنی فارغ، فراخ از طعنۀ جراحت و مانند آن: الطعنه الفرغاء، الواسعه. (اقرب الموارد). طعنهٌ فرغاء، طعن فراخ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مَ)

مؤنث أمرغ. ج، مرغ. (از اقرب الموارد). رجوع به امرغ شود

لغت نامه دهخدا

آب خوشگوار، ریسمان بار چشم نواز، دیدار، آبرو حسن منظر زیبا رویی جمال، دیدار نیکو، چهره صورت، آبرو

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از مغاء — تصویر مغاء

آواز گربه میو میو

فرهنگ لغت هوشیار

آزمندی، سریشم چسب، مالیدنی، کمی در هر چیز، نادانی، تیزی شمشیر، روش، سرد بازاری مونث اغر سفید و روشن، درخشان، استوار و بلند سخن، سگ ماهی مونث اغر سفید و روشن، درخشان، عبارت فصیح و استوار و منسجم. توضیح در فارسی بدون توجه به تذکیر و تانیث این کلمه رااستعمال کنند: امروز صاحب خاطران نامم نهند از ساحران هست آبرو شاعران زین شعر غرا ریخته (خاقانی. 393 فروزانفر معارف بها ولد 1338 ص 198)

آزمندی، سریشم چسب، مالیدنی، کمی در هر چیز، نادانی، تیزی شمشیر، روش، سرد بازاری مونث اغر سفید و روشن، درخشان، استوار و بلند سخن، سگ ماهی مونث اغر سفید و روشن، درخشان، عبارت فصیح و استوار و منسجم. توضیح در فارسی بدون توجه به تذکیر و تانیث این کلمه رااستعمال کنند: امروز صاحب خاطران نامم نهند از ساحران هست آبرو شاعران زین شعر غرا ریخته (خاقانی. 393 فروزانفر معارف بها ولد 1338 ص 198)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رهاء — تصویر رهاء

فراخ گسترده، فراخ کس

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رئاء — تصویر رئاء

ریا (در فارسی) ریواس دورویی دو رنگی، نیکنمایی، دو سخنی

فرهنگ لغت هوشیار

به نیکوکاری تظاهر کردن خود را پاکدامن جلوه دادن، دورویی نفاق، (تصوف) ترک اخلاص است در عمل باآنکه غیر خدا را لحاظ کند (کشاف 606: 1)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رقاء — تصویر رقاء

افسونگر، کوهنورد

فرهنگ لغت هوشیار

بالاپوش دو تهی، تاژ چادر (خیمه)، شمشیر، کمان، خرد، بیخردی از واژگان دو پهلو، آراینده، زشت کننده، رام، بخشنده، شادابی تازگی جوانی، شید جامه ای که روی جامه دیگر پوشند جبه بالاپوش جمع اردیه. یا ردای نیل آسمان، شب

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از فرغاء — تصویر فرغاء

نیزه پهن

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رماء — تصویر رماء

افزونی گوالش

فرهنگ لغت هوشیار

گریستن بر مرده، گریه کردن، بر مرده، مرده ستای نیکیادی، مویش موییدن گریستن بر مرده، فراگرفتن به یاد سپردن گریه کردن، بر مرده و ذکر نیکیهای او، شعر گقتن در باب مرده و اظهار تاسف مویه گری

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از بغاء — تصویر بغاء

جهمرزی (زنا) بد خویی نافرمانی خواسته دلخواه

فرهنگ لغت هوشیار

وسعت عیش، فراوانی رزق، زندگانی راحت، فراخی زندگی فراخزیست، نرمی نرم شدن، باد نرم بزانه (نسیم) فراخی روزی فراوانی نعمت آسانی زندگانی. باد نرم

فرهنگ لغت هوشیار

سازواری، آشتی دادن، بر چسبانگی، درزدوزی درزگیری از ریشه یونانی درزگیر درز دوز رفوگر رفو کننده. پیوستگی اتفاق سازواری سازگاری

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رغام — تصویر رغام

خاک ریگدار خاک، خاک نرم، ریگ آمیخته بخاک

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رغاب — تصویر رغاب

جمع رغبت. خواهشها، آرزوها

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رکاء — تصویر رکاء

آوای بوف آوای کوچ (بوم)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از رجاء — تصویر رجاء

ناحیه، جمع ارجاء

فرهنگ فارسی معین

تصویری از رجاء — تصویر رجاء

((رَ))

امیدوار شدن، امید داشتن، امیدواری، توقع، امید، آرزو

فرهنگ فارسی معین

تصویری از رثاء — تصویر رثاء

((رَ))

گریستن بر مرده، سوک سرود، شعر گفتن برای مرده با تأسف و اندوه، مرده ستایی، مویه گری

فرهنگ فارسی معین

تصویری از رفاء — تصویر رفاء

((رَ فّ))

رفوگر، رفوکننده

فرهنگ فارسی معین

تصویری از رفاء — تصویر رفاء

((رَ))

پیوستگی، سازگاری

فرهنگ فارسی معین

تصویری از رغام — تصویر رغام

((رَ))

خاک، خاک نرم، ریگ آمیخته به خاک

فرهنگ فارسی معین

تصویری از رشاء — تصویر رشاء

((رِ))

ریسمان، جمع ارشیه

فرهنگ فارسی معین

تصویری از رواء — تصویر رواء

((رِ))

ریسمانی که بدان بار بر پشت ستور بندند

فرهنگ فارسی معین