معنی رطله در لغت نامه دهخدا

رسله. آهستگی و گرانباری. (ناظم الاطباء). و گفته شود: علی رسلتک، یعنی آهسته باش. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، آسودگی. (ناظم الاطباء) ، دوستی و مهربانی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عطله

(عَ طِ لَ)

شتر نیکواندام. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، شترمادۀ گزیده. (منتهی الارب). ناقۀ صفی ّ و برگزیده. (از اقرب الموارد) ، گوسپند بسیارشیر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، دلو دوال بریدۀ گوشه شکسته. (منتهی الارب). دلوی که ’وذم’ و تسمۀ آن بریده باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عطله

(عُ لَ)

بیکاری، اسم است تعطل را. (منتهی الارب). بیکاری. (دهار). باقی ماندن بدون عمل و کار. (از اقرب الموارد). عطلت. رجوع به عطلت شود، بی پیرایگی زن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

راله

(لَ / لِ)

مشک چرمین. (آنندراج). مشک شیر. (از شعوری ج 2 ورق 14)

لغت نامه دهخدا

تطله

(اِءْ)

مختلف شدن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بطله

(بَ طَ لَ)

تأنیث بطل و از آن است: کانت فلانه شجاعه بطله. ج، بطلات. (از اقرب الموارد).
زن دلیر. (منتهی الارب) (آنندراج) : امراه بطله، زن شجاع دلاور. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

اطله

(اَ طِلْ لَ)

جمع واژۀ طلیل. (متن اللغه) (تاج العروس) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به طلیل شود
جمع واژۀ طلیل. (منتهی الارب). رجوع به طلیل شود

لغت نامه دهخدا

اطله

(اَ لَهْ)

واد اطله، وادی بی آب. ج، طله. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رعله

(رُ لَ)

یا رعله. تاج ریحان و آس. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از اقرب الموارد). تاج از ریاحین. اکلیل از ریاحین. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

برطله

(بُ طُلْ لَ)

سایبان تنگ غیرفراخ. (منتهی الارب). سایبان تابستانی، و کلمه نبطی است که در عربی بکار رفته است. (از ذیل اقرب الموارد از لسان)

لغت نامه دهخدا

برطله

(بُ طَ لَ)

کلاه. (غیاث اللغات از قاموس). کلاه قرمز:
زن مکرر کرد کای با برطله
کیست بر پشتت فروخفته هله ؟
مولوی.
و رجوع به برطل شود

لغت نامه دهخدا

برطله

(اِ لِ)

رشوت دادن کسی را.

لغت نامه دهخدا

ثرطله

(تَ سَعْعُ)

فروهشتگی و سستی

لغت نامه دهخدا

قرطله

(قِ طَلْ لَ)

تنگبار خر. (منتهی الارب). عدل حمار. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سرطله

(سَ طَ لَ)

درازی با نحافت جثه و اضطراب بنیه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرطله

(شَ)

همیشگی ورزیدن به کاری، یا همیشگی کردن در فساد و بس. (از منتهی الارب). ادامه دادن به کاری و یا اینکه فقط در فساد باشد. (از اقرب الموارد) ، به گل و جز آن آلودن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). بیالودن به گل. (المصادر زوزنی) ، تر کردن باران کسی را. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، در پوستین مردم افتادن. (از منتهی الارب). در عرض کسی واقع شدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا