معنی رصاد در لغت نامه دهخدا

شبگرد، پاسبان شب در سپاه، گیرندۀ باج راه. (از ناظم الاطباء). گیرندۀ باج. (فرهنگ فارسی معین). راه بان. (یادداشت مؤلف). راه وان. (مهذب الاسماء)، عالم به علم هیأت و رصدکننده. (ناظم الاطباء). رصدکننده. عالم هیأت. (فرهنگ فارسی معین)، ریاضی دان. (ناظم الاطباء)، رصدخانه. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین)

معنی رصاد در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ راصد. (ناظم الاطباء). رجوع به راصد شود

معنی رصاد در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ رَصْدَه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). جَمعِ واژۀ رَصْده، یک دفعه باران. (آنندراج). رجوع به رَصْده شود

معنی رصاد در فرهنگ فارسی معین

رصد کننده، رصد خانه، پاسبان، شبگرد

معنی رصاد - جستجوی لغت در جدول جو

رصاد

لغت نامه دهخدا

رصاد

لغت نامه دهخدا

رصاد

لغت نامه دهخدا

رصاد

فرهنگ لغت هوشیار

رصاد

فرهنگ فارسی معین

رشاد

(دخترانه و پسرانه)

هدایت یافتن، رستگاری

فرهنگ نامهای ایرانی

مرصاد

(پسرانه)

کمین گاه، گذرگاه

فرهنگ نامهای ایرانی

فصاد

رگ زن، آنکه پیشه اش رگ زدن است، آنکه دیگری را رگ می زند و از بدن او خون کم می کند، فصاد، رگ شناس

فرهنگ فارسی عمید

ارصاد

در بدیع آن است که شاعر شعری بگوید که وقتی مصراع اول یا کلمۀ اول مصراع دوم را بخواند شنونده دریابد که مضمون یا قافیۀ مصراع دوم چیست مانند این بیت، برای مثال ترسم که صرفه ای نبرد روز بازخواست / نان حلال شیخ ز آب حرام ما (حافظ - ۳۸)، مراد مصراع دوم است که وقتی «نان حلال» را بخواند معلوم می شود که کلمۀ آخر «آب حرام» خواهد بود، تسهیم، در کمینگاه نشستن

در بدیع آن است که شاعر شعری بگوید که وقتی مصراع اول یا کلمۀ اول مصراع دوم را بخواند شنونده دریابد که مضمون یا قافیۀ مصراع دوم چیست مانندِ این بیت، برای مِثال ترسم که صرفه ای نبرد روز بازخواست / نان حلال شیخ ز آب حرام ما (حافظ - ۳۸)، مراد مصراع دوم است که وقتی «نان حلال» را بخواند معلوم می شود که کلمۀ آخر «آب حرام» خواهد بود، تسهیم، در کمینگاه نشستن

فرهنگ فارسی عمید

مرصاد

راه، گذرگاه، کمین گاه، جای دیده بان

فرهنگ فارسی عمید

مرصاد

(مِ)

راه. (منتهی الارب). طریق. (اقرب الموارد). راه فراخ. (دهار) (غیاث) (ترجمان القرآن جرجانی). مرصد. ج، مراصید. (لاروس عربی) (المنجد) ، راهی که در او نگاهبان باشد. (دهار). دیده گاه. دیده گه. رصدگاه. (یادداشت مرحوم دهخدا). جای دیده بان. گذرگاه. راه نظرگاه. جایی که ملاحظ و مراقب کسی باشند: ان ربک لبالمرصاد. (قرآن 14/89) ، همانا خدای تو در گذرگاهست.
کی رسد جاسوس را آنجا قدم
که بود مرصاد و دربند قدم.
مولوی.
راند دیوان را حق از مرصاد خویش
عقل جزوی را ز استبدادخویش.
مولوی.
زانکه بر مرصاد حق اندر کمین
می دهد پاداش پیش از یوم دین.
مولوی.
، سر راه. (دهار). جایی که در آن انتظار دشمن کنند. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از دهار). کمینگاه: ان جهنم کانت مرصاداً. (قرآن 21/78) ، همانا جهنم کمینگاهی است

راه. (منتهی الارب). طریق. (اقرب الموارد). راه فراخ. (دهار) (غیاث) (ترجمان القرآن جرجانی). مَرصَد. ج، مَراصید. (لاروس عربی) (المنجد) ، راهی که در او نگاهبان باشد. (دهار). دیده گاه. دیده گه. رصدگاه. (یادداشت مرحوم دهخدا). جای دیده بان. گذرگاه. راه نظرگاه. جایی که ملاحظ و مراقب کسی باشند: ان ربک لبالمرصاد. (قرآن 14/89) ، همانا خدای تو در گذرگاهست.
کی رسد جاسوس را آنجا قدم
که بود مرصاد و دربند قدم.
مولوی.
راند دیوان را حق از مرصاد خویش
عقل جزوی را ز استبدادخویش.
مولوی.
زانکه بر مرصاد حق اندر کمین
می دهد پاداش پیش از یوم دین.
مولوی.
، سر راه. (دهار). جایی که در آن انتظار دشمن کنند. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از دهار). کمینگاه: ان جهنم کانت مرصاداً. (قرآن 21/78) ، همانا جهنم کمینگاهی است

لغت نامه دهخدا

ارصاد

(اَ)

گروه چشم دارندگان. (منتهی الأرب).

لغت نامه دهخدا

ارصاد

(کَ نِ گَ)

آمادۀچیزی شدن. (منتهی الأرب).

لغت نامه دهخدا

فرصاد

(فِ)

تود یا توت سرخ یا بار آن. (از منتهی الارب). توت سفید را گویند و آن در خاصیت قائم مقام انجیر است. اگر برگ آن را با برگ انجیر سیاه و برگ انگوردر آب باران بجوشانند و موی را بدان بشویند سیاه گرداند. (برهان). اسم عربی توت سفید. (حکیم مؤمن). توت شامی که در ماوراءالنهر است و آن را خرتوت گویند. (ترجمه صیدنه). توت و گفته اند بار توت و گفته اند توت سرخ و منه قول الاسودبن یعفر: ’قنأت أنامله من الفرصاد’. (از اقرب الموارد) ، در کلام فقها مراد از فرصاد درختی است که بارش توت بود زیرا درخت را به نام بارش خوانند همچنانکه ثمر را به نام درخت، رنگی است سرخ. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرصاد

راه فراخ، رصد گاه، دیده گه، کمینگاه

معنی رصاد - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما