معنی رشک در لغت نامه دهخدا

دهی از دهستان طبس مسینا از بخش درمیان شهرستان بیرجند. آب آن از چشمه. محصولات عمده غلات. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

معنی رشک در لغت نامه دهخدا

عقرب. (از انجمن آرا) (از آنندراج). عقرب و کژدم. (برهان) (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف). کژدم. (منتهی الارب)

معنی رشک در لغت نامه دهخدا

لقب یزید بن ابویزید است. از کثرت غیرت و تعصب، این کلمه عربی را به ارشک فارسی عوض کرده و معرب ارشک، رشک شده. (از انساب سمعانی). لقب یزید قاسم بن ابی یزید ضبعی بصری که یکی از ائمۀ راحب زمانۀ خود بوده است و یقال له القسام و هو الرشک بلغه اهل البصره، و قیل انه لقب به لأنه کان ماهراً فی قسمه الاراضی و ضربها او لکثره لحیته و کثافتها لأن الرشک اللحیه الکثیفه، و قیل الرشک العقرب و لقب به لأنه قیل ان عقرباً دخلت لحیته و مکث فیها ثلثه ایام و لایدری بها لکثافه لحیته، و قال ابوحاتم الرازی لقب به لأنه کان غیوراً فکأنه عین الغیره و الرشک. (منتهی الارب)

معنی رشک در لغت نامه دهخدا

ریش. (منتهی الارب) (آنندراج)، مردی که ریش او کلان و انبوه باشد. شخص ریش پهن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). مرد بزرگ ریش. (انجمن آرا) (آنندراج) (از فرهنگ جهانگیری) (از برهان) (از لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف)، آنکه سبقت بر رماه بشمارد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). آنکه در مسابقات تعداد تیراندازی را می شمارد. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)، هر چیزی که بر سبق گرد کنند، و اصله الرشق بالقاف. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج)، کژدم. (فرهنگ جهانگیری) (آنندراج). کژدم و عقرب. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)