- رشح
تراوش کردن، کنایه از آنچه تراوش کرده، قطره
معنی رشح - جستجوی لغت در جدول جو
- رشح (رَ شَ)
خوی، و منه فی حدیث القیمه: یبلغ الرشح آذانهم. (منتهی الارب) (آنندراج)
- رشح (رَ)
رشیح. عرق. (مقدمۀ لغت جرجانی ص 3). عرق. خوی. (یادداشت مؤلف)
- رشح (تَ)
عرق کردن. (از اقرب الموارد). خوی کردن: رشح رشحاً. (از منتهی الارب). بیامدن خوی. (دهار) (تاج المصادر بیهقی). خوی کردن. (آنندراج) ، ترابیدن: رشح الاناء. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب). تراویدن. (لغت نامۀ مقامات حریری). ترشح. (یادداشت مؤلف). تراویدن آب. (غیاث اللغات). ترابیدن آوند. (آنندراج) :
شیرمردا ساغری خواه از کف ساقی جان
زآنکه دریاهای عالم رشح آن یک ساغر است.
عطار.
، برجستن و خرامیدن آهو: رشح الظبی. (از آنندراج) (منتهی الارب) ، بخشیدن. (آنندراج). و منه قولهم: لم یرشح له بشی، یعنی نداد او را چیزی. (از اقرب الموارد) (از آنندراج) (منتهی الارب)
شیرمردا ساغری خواه از کف ساقی جان
زآنکه دریاهای عالم رشح آن یک ساغر است.
عطار.
، برجستن و خرامیدن آهو: رشح الظبی. (از آنندراج) (منتهی الارب) ، بخشیدن. (آنندراج). و منه قولهم: لم یرشح له بشی، یعنی نداد او را چیزی. (از اقرب الموارد) (از آنندراج) (منتهی الارب)
- رشح
عرق کردن، خوی کردن، تراویدن آب
- رشح ((رَ شْ))
تراویدن آب، تراوش
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
تراویدن، پاشیده شدن مایعات به لباس یا بدن و مانند آن، تراوش آب از خلال سنگ یا چیز دیگر، به تدریج قوت گرفتن، توانا شدن و شایستگی حاصل کردن برای کاری
(رَ حَ / حِ)
لغت نامه دهخدا
رشحه. تراوش کرده و چکیده. (لغت محلی شوشتر، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف). چکه و قطره. (ناظم الاطباء). آب که از جایی تراوش کند و به جایی چکد. (از آنندراج) (غیاث اللغات). آب که از جایی بتراود. ج، رشحات. (یادداشت مؤلف) (فرهنگ فارسی معین) :
گهی که جرم مرا پیش تو حساب کنند
تو رشحه ای ز کرمهای بی حساب بریز.
خاقانی.
- رشحۀ آب، ترشح کردن آب بر اطراف و جوانب که چکرۀ آب نیز گویند. (ناظم الاطباء).
، تراوش. چکیده. (ناظم الاطباء).
- رشحۀ قلم، کنایه از نوشته و شعر:
مولدم جام و رشحۀ قلمم
جرعۀ جام شیخ الاسلامی است.
جامی.
، مقطر، خوی و عرق. (ناظم الاطباء)
گهی که جرم مرا پیش تو حساب کنند
تو رشحه ای ز کرمهای بی حساب بریز.
خاقانی.
- رشحۀ آب، ترشح کردن آب بر اطراف و جوانب که چکرۀ آب نیز گویند. (ناظم الاطباء).
، تراوش. چکیده. (ناظم الاطباء).
- رشحۀ قلم، کنایه از نوشته و شعر:
مولدم جام و رشحۀ قلمم
جرعۀ جام شیخ الاسلامی است.
جامی.
، مقطر، خوی و عرق. (ناظم الاطباء)
