معنی رشاء در لغت نامه دهخدا

ریسمان و ریسمان دول. (ناظم الاطباء). رسن دلو، یا عام است. (منتهی الارب) (آنندراج) .رسن دلو. (دهار). ریسمان، و گویند ریسمان دلو. ج، اَرْشیه. (از اقرب الموارد)، طناب خور: الحقو... رشاؤها خمسون قامه. (یادداشت مؤلف از معجم البلدان)، رشته مانندی مر درخت کدو و خیار و مانند آنها را که بدان بر درختی و جز آن برآید. ج، اَرْشیه) . (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

معنی رشاء در لغت نامه دهخدا

جماع کردن. (منتهی الارب). جماع کردن زن را. (آنندراج) (از ناظم الاطباء)، بچه دادن آهوماده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، قوی شدن بچه آهو و راه رفتن آن با مادرش. (از اقرب الموارد). و رجوع به رَش ْء شود، مصدر به معنی مراشاه. (از ناظم الاطباء). رشوه دادن. مقابل ارتشاء. (یادداشت مؤلف). رجوع به مراشاه شود

معنی رشاء در لغت نامه دهخدا

ریسمان و رسن. (ناظم الاطباء). رجوع به رِشا و رِشاء شود

معنی رشاء در لغت نامه دهخدا

رشا. آهوبره که قوی گردد و با مادر به رفتار آید. ج، اَرْشاء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). بچۀ آهو. (غیاث اللغات). آهوبره. (مهذب الاسماء)، درختی مقدار قد مردم. (ناظم الاطباء) (آنندراج). درختی که برتر از قامت برآید، گیاهی است مانند درخت عود. (از اقرب الموارد)

معنی رشاء در لغت نامه دهخدا

رشا. یکی از منازل قمر و آن چند ستارۀ خرد است در برج حوت. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج). نام دومین ستارۀ نورانی در صورت مراءهالمسلسله و نام منزل بیست وهشتم از منازل قمر و آن را بطن الحوت نیز گویند. (مفاتیح العلوم). منزل بیست وهشتم از منازل قمر و از رباطات ششم است و آن از آخر فرع مؤخر است تا آخر برج حوت و نزد احکامیان منزلی سعد است. (یادداشت مؤلف). ستارگان کوچک بیشماری است که بر صورت سمکه قرار دارند. (از اقرب الموارد). و رجوع به رشا شود

معنی رشاء در فرهنگ فارسی معین

ریسمان، جمع ارشیه

معنی رشاء - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی رشاء در فرهنگ فارسی معین

ریسمان، جمع ارشیه

رشاء

لغت نامه دهخدا

رشاء

لغت نامه دهخدا

رشاء

لغت نامه دهخدا

رشاء

لغت نامه دهخدا

رشاء

لغت نامه دهخدا

رشاء

فرهنگ فارسی معین

رشاد

(دخترانه و پسرانه)

هدایت یافتن، رستگاری

فرهنگ نامهای ایرانی

رواء

ریسمانی که با آن بار را بر پشت ستور می بستند

فرهنگ فارسی عمید

رفاء

اتفاق، پیوستگی، سازگاری

فرهنگ فارسی عمید

رشاش

رشّ ها، قطرات، جمع واژۀ رشّ

فرهنگ فارسی عمید

رخاء

باد ملایم که چیزی را تکان ندهد، نسیم

فرهنگ فارسی عمید

رواء

حسن منظر، صورت زیبا، زیبایی، جلوه، جمال

فرهنگ فارسی عمید

رشاد

به راه راست رفتن، رستگاری
ترتیزک، تره تیزک

فرهنگ فارسی عمید

ترشاء

(تِ)

رسن دلو، و مذکور است در ’رش و’. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج). ریسمان دلو. (از المنجد) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرشاء

(مَ)

مؤنث أمرش به معنی شریر. ج، مرش. (از اقرب الموارد) ، گزنده و عقور از هر حیوان که باشد. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، زمین بسیارگیاه. (منتهی الارب). زمینی که اقسام گیاهان به فراوانی در آن باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خرشاء

(خِ)

پوست مار. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس) (ازلسان العرب) (از مهذب الاسماء) ، پوست بالای تخم مرغ. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) ، آنچه تهی و دمیده باشد. (از آنندراج) (منتهی الارب). آنچه از سینه برآید بنفث. (یادداشت بخط مؤلف) ، پوست تنک که بر شیرفراهم آید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس) (از لسان العرب) ، بلغم، غبار. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حرشاء

(حَ)

تأنیث احرش. مار درشت پوست. (مهذب الاسماء) ، ارضین حرشاء، زمینهای درشت. زمینهای سنگلاخ و ناهموار

لغت نامه دهخدا

ارشاء

(اَ)

جمع واژۀ رشاء، به معنی آهوبره که قوی گردد و با مادر برفتار آید، تیزخاطر. (منتهی الأرب)

لغت نامه دهخدا

ارشاء

(کِ کَ / کِ)

رشوه دادن. (منتهی الأرب). پاره دادن حاکم یا قاضی را، به رشدرسیده.
- ارشد اولاد یا اولاد ارشد، آنکه در میانۀ اولاد کسی بارشدتر و باهوشتر از همه باشد. و در تداول عوام فارسی زبان، اسن و اکبر فرزندان: حسن بن علی علیهما السلام فرزند ارشد فاطمه بنت رسول صلوات اﷲ علیهاست.
- صاحب منصب ارشد، صاحب منصبی که درجۀ او برتر از دیگران باشد.
- طریق ارشد، به رشدتر. اقصد. راه راست تر. قریب تر بمطلب. (آنندراج)

رشوه دادن. (منتهی الأرب). پاره دادن حاکم یا قاضی را، به رشدرسیده.
- ارشد اولاد یا اولاد ارشد، آنکه در میانۀ اولاد کسی بارشدتر و باهوشتر از همه باشد. و در تداول عوام فارسی زبان، اسن و اکبر فرزندان: حسن بن علی علیهما السلام فرزند ارشد فاطمه بنت رسول صلوات اﷲ علیهاست.
- صاحب منصب ارشد، صاحب منصبی که درجۀ او برتر از دیگران باشد.
- طریق ارشد، به رشدتر. اَقصد. راه راست تر. قریب تر بمطلب. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

برشاء

(بَ)

تأنیث ابرش، تسمه و تنگ و زین بند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ریاء

به نیکوکاری تظاهر کردن خود را پاکدامن جلوه دادن، دورویی نفاق، (تصوف) ترک اخلاص است در عمل باآنکه غیر خدا را لحاظ کند (کشاف 606: 1)

فرهنگ لغت هوشیار

شراء

خرید، فروش، کناره کنار، فروش ازواژگان دوپهلو، بهای کالا خریدن، فروش (از اضداد)

فرهنگ لغت هوشیار

رهاء

فراخ گسترده، فراخ کس

فرهنگ لغت هوشیار

رئاء

ریا (در فارسی) ریواس دورویی دو رنگی، نیکنمایی، دو سخنی

فرهنگ لغت هوشیار

رخاء

وسعت عیش، فراوانی رزق، زندگانی راحت، فراخی زندگی فراخزیست، نرمی نرم شدن، باد نرم بزانه (نسیم) فراخی روزی فراوانی نعمت آسانی زندگانی. باد نرم

فرهنگ لغت هوشیار

رواء

آب خوشگوار، ریسمان بار چشم نواز، دیدار، آبرو حسن منظر زیبا رویی جمال، دیدار نیکو، چهره صورت، آبرو

فرهنگ لغت هوشیار

رقاء

افسونگر، کوهنورد

فرهنگ لغت هوشیار

رماء

افزونی گوالش

فرهنگ لغت هوشیار

رکاء

آوای بوف آوای کوچ (بوم)

فرهنگ لغت هوشیار

رشاد

رشد، به راه شده، راه راست یافتن

فرهنگ لغت هوشیار

رشاش

هر چیزی که چکیده یا پاشیده شود از قبیل آب، اشک، خون

فرهنگ لغت هوشیار

رفاء

سازواری، آشتی دادن، بر چسبانگی، درزدوزی درزگیری از ریشه یونانی درزگیر درز دوز رفوگر رفو کننده. پیوستگی اتفاق سازواری سازگاری

فرهنگ لغت هوشیار

رداء

بالاپوش دو تهی، تاژ چادر (خیمه)، شمشیر، کمان، خرد، بیخردی از واژگان دو پهلو، آراینده، زشت کننده، رام، بخشنده، شادابی تازگی جوانی، شید جامه ای که روی جامه دیگر پوشند جبه بالاپوش جمع اردیه. یا ردای نیل آسمان، شب

فرهنگ لغت هوشیار

رثاء

گریستن بر مرده، گریه کردن، بر مرده، مرده ستای نیکیادی، مویش موییدن گریستن بر مرده، فراگرفتن به یاد سپردن گریه کردن، بر مرده و ذکر نیکیهای او، شعر گقتن در باب مرده و اظهار تاسف مویه گری

فرهنگ لغت هوشیار

ارشاء

((اِ))

رشوه دادن

فرهنگ فارسی معین

معنی رشاء - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما