- رسد
دسته، جوخه، حصه، بهره، قسمت
معنی رسد - جستجوی لغت در جدول جو
- رسد (رَ سَ)
دراصطلاح نظامی و لشکری، یک قسمت از لشکر که فرمانده آن را سر رسد گویند. (یادداشت مؤلف). واحدی نظامی شامل سه جوخه. دسته. امروزه این اصطلاح برافتاده و بجای آن ’رسته’ مصطلح گردیده است. (فرهنگ فارسی معین)
- رسد
حصه و بهره، قسم، قسمت، بخش
- رسد ((رَ سَ))
بهره، نصیب به حصه، سهم مالیاتی
- رسد
دسته، واحدی نظامی شامل سه جوخه
- رسد
جوخه، دسته، گروه، بهره، حصه
- رسد
سهم، اندازه –قسمت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
پرمعنی، موزون، بلند، آنچه به راحتی قابل درک است، ویژگی صدایی که به وضوح قابل شنیدن است، توانا دررسیدن به هدف یا رسیدن به جایی
(تَ فَءْ ءُ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
سهم گرفتن. حصه بردن. قسمت گرفتن. اخذ بهره و نصیب:
خوبان متاع زخم به دل طرح میکنند
تنها تو هم برو که رسد میتوان گرفت.
تنها (از آنندراج)
خوبان متاع زخم به دل طرح میکنند
تنها تو هم برو که رسد میتوان گرفت.
تنها (از آنندراج)
(رُ)
لغت نامه دهخدا
روستاک. معرب روستا. معرب روستاک. (یادداشت مؤلف). دهاتی و ساکن ده. (ناظم الاطباء). بمعنی رستاق است. (از شعوری ج 2 ورق 24). فراء گفته است که الرسداق و الرستاق معرب است و نباید ’رستاق’ گفت. (از المعرب جوالیقی ص 158). و رجوع به روستا و روستاک و رستاق شود، رزداق. معرب روستاک. روستا. ده. قریه. (فرهنگ فارسی معین). روستا. (منتهی الارب) (آنندراج) ، ناحیه ای که دارای چندین شهر خرید و فروش باشد. ج، رسادیق، خیمه گاه خانه های کوچک و جگنی و خانه های دهاتی، سردار دسته ای از مردمان. (ناظم الاطباء)
(رَ سَ)
لغت نامه دهخدا
پایه ور شهربانی معادل ستوان ارتش. (لغات فرهنگستان). پایه ور شهربانی معادل ستوان ارتش... این اصطلاح در زمان رضاشاه مدتی متداول بود و سپس ملغی گردید. (فرهنگ فارسی معین)
(رُ دَ)
لغت نامه دهخدا
با حذف الف به معنی اول ’رسداق’ استعمال شده است. (از شعوری ج 2 ورق 24). رجوع به رسداق شود
پایه ور شهربانی نظیر ستوان ارتش. توضیح: این اصطلاح در زمان رضا شاه پهلوی مدتی متداول بود و سپس ملغی گردید
تقسیم کننده، بخش کننده، مقسم